اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۰ شهريور ۱٣٨۹ -  ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۰

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران (واحد پاریس): روز ۱۰ سپتامبر بابتکار سندیکای ث ژت کنفرانسی در رابطه با جنبش کارگری ایران تحت عنوان روز گفتگو و تبادل نظر در رابطه با فعالیت سندیکایی در ایران در دفتر مرکزی این سندیکا واقع درشهر مونتروی حومه پاریس برگزار شد.
این کنفرانس ۱۰ صبح آغاز شد و تا ساعت ۱٨ ادامه داشت. صبح سخنرانان در راستای تبادل نظر در رابطه با جنبش کارگری ایران، جنبش کارگری کردستان ایران، موانع سرراه ایجاد تشکل های مستقل کارگری، ماهیت سرکوبگرانه رژیم سرمایه داری- اسلامی ایران و... بحث کردند و در ادمه با شرکت کنندگان در کنفرانس گفتگو داشتند.
بعدازظهر در رابطه با همبستگی با جنبش کارگری ایران سخنرانی شد و در ادامه پیشنهادات مشخصی در این رابطه به ث ژ ت ارائه شد و پیشنهاداتی نیز در راستای همبستگی فعالین کارگری خارج از کشور در پیوند با جنبش کارگری محل زیستشان مطرح شد.
بزودی گزارش تکمیلی کنفرانس بهمراه عکس وفیلم منتشر خواهد شد.

بروشوراطلاعاتی ضمیمه به ۲زبان فرانسه وفارسی دربین شرکت کنندگان توزیع شد.
اتحاد بین المللی درحمایت ازکارگران در ایران- پاریس
۱۰سپتامبر۲۰۱۰

بروشور اطلاعاتی
کارگران در ایران: چالشها و مبارزات
رژیم جمهوری اسلامی ایران طی ۳۱ سال حاکمیت ننگین خود همواره جنبش کارگری ایران را سرکوب وحقوق کارگران منجمله حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری را پایمال کرده است.

جمهوری اسلامی هیچگونه پایبندی به قطعنامه ها و مقاوله نامه های مجامع بین المللی در ارتباط با حقوق کارگری و انسانی ندارد. هر چند در ظاهر برخی از میثاق های بین المللی را پذیرفته است ولی در عمل با بی اعتنایی کامل به مفاد آنها برخورد میکند.

کارنامه جمهوری اسلامی دررابطه با ایجاد تشکل های مستقل کارگری مملو از سرکوب چنین تشکل ها و فعالین کارگری است. این رژیم شوراهای کارگران در سالهای اول انقلاب را کاملا با خشونت از بین برد و به جای آنها شورای اسلامی کار و خانه کارگر را ایجاد کرد. برای مجامع جهانی کارگری باید روشن باشد که این رژیم هیچ پایبندی به حق تشکل و آزادی سازمانیابی برای کارگران ندارد.

دروغ گویی وریا از دیگرروش های رژیم ضدکارگری ایران دررابطه اش با نهادهای جهانی است که آخرین نمونه اش اظهارات و وعده و وعیدهای شیخ الاسلامی وزیر کاراسلامی درنودونهمین اچلاس سالیانه سازمان چهانی کاردررابطه باآزادی منصور اسالو ریئس هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران وحومه است.

پس از اتمام این اجلاس وبازگشت وزیرکار به ایران نه تنها منصوراسالوآزاد نشد بلکه با وجود در زندان بودن مورد محاکمه مجدد قرارگرفت و به یک سال حبس علاوه بر پنج سال حبسی که داشت محکوم گردید. ازاین گذشته درست در همین دوران همسر جوان پسر آقای اسالو توسط ماموران امنیتی ربوده شده و مورد شکنجه و تهدیدهای جدی قرار گرفت. در همین زمان وهنگامیکه آقای وزیرآشکارا وبیشرمانه در کنفرانس سازمان جهانی کار دروغ بافی میکرد تا برای حکومت ایران کسب حیثیت کند، دو تن دیگرازاعضای هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه، آقایان سعید ترابیان ورضا شهابی، نیز دستگیرشدند و هنوز پس از گذشت۳ ماه رضاشهابی دربازداشت بسر میبرد و سعید ترابیان به قید ضمانت آزاد شده است.

حکومت سرمایه داری اسلامی ایران درزمینه روابط کار و سرمایه کاملا به نفع سرمایه داران و کارفرمایان عملا میکند. تمامی کارگاههای زیر ۱۰ نفر و کارگاههای قالی بافی و میکیونها کارگر قرار دادی از شمول قانون کار پیش پا افتاده حکومت خارج شده اند و عملا دست کارفرماها برای تحمیل بی حقوقی کامل و پایین ترین سطح دستمزدها باز است.

جمهوری اسلامی حتی قوانین عقب مانده خودش را نیز رعایت نمیکند. ازجمله این قوانین ماده ۴۱ قانون کار است. این ماده دررابطه با تعیین حداقل دستمزد کارگران است. برای تعیین حداقل دستمزد کارگران دربند اول ودوم این ماده بصراحت آمده است که حداقل دستمزد باید متناسب با نرخ تورم و تامین حداقل هزینه زندگی تنظیم گردد، و از شرکت نمایندگان کارگران برای تعیین حداقل دستمزد یاد میکند. درعمل نه تنها نمایندگان کارگران نقشی دراین تصمیم گیری ندارند بلکه حداقل دستمزد تعیین شده ربطی به تامین حداقل هزینه زندگی کارگران ندارد. امسال حداقل دستمزد مبلغ ٣۰٣هزارتومان تعیین شده است درصورتیکه خط فقرتوسط اقتصاددانان مستقل حداقل بین ۹۰۰ هزار تا بالای یک میلیون تومان اعلام شده است. یعنی مبلغ تعیین شده در بهترین حالت یک سوم خط فقر در ایران است.

جمهوری اسلامی ایران درترجمه اسناد و گزارشاتی که به مجامع بین المللی واتحادیه های کارگری جهان ارائه میکند، زیرکانه عمل میکند. مثلا تشکل های فرمایشی و خودساخته را تشکل مستقل کارگری ترجمه میکند وحتی درمورد برخی از تشکل ها ازکلمه سندیکا یا اتحادیه استفاده میکند تا بدین طریق وانمود کند با تشکیل سندیکاها و اتحادیه های کارگری مستقل مخالفتی ندارد.

طی سال های اخیر دو سندیکای کارگری مستقل از دولت و کارفرماها درایران مطابق با موازین شناخته شده جهانی و بر مبنای مجمع عمومی کارگران تاسیس شدند که شدیدا توسط رژیم ایران سرکوب شدند. این دو تشکل مستقل کارگری به ترتیب سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه نام دارند. حاکمیت ضدکارگری ایران با اخراج، دستگیری، زندانی کردن آزار،اذیت وشکنجه اعضای این دوسندیکا وخانواده هایشان متلاشی کردن و نابودی این تشکل های مستقل کارگری را دنبال کرده ومیکند.

هم اکنون سه تن از اعضای هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه، منصور اسالو، ابراهیم مددی، رضا شهابی، کماکان درزندان بسر میبرند و تعدادی دیگرازاعضای این سندیکا از کار اخراج شده اند و یا ،ورد محاکمه قرار گرفته اند.

اعضای هیئت مدیره سندیکای نیشکرهفت تپه از کار معلق شده اند و تعدادی از آنها دستگیر و محاکمه و رئیس سابق هیئت مدیره سندیکا آقای علی نجاتی ماهها درزندان بسر برد.

فعالین کارگری در ایران کمیته های مختلفی را ایجاد کرده اند که به امر سازمانیابی کارگری در ایران یاری رسانند. این کمیته ها بطور روتین تحت فشارهای امنیتی و سرکوب قرار داشته اند. از جمله طبق اطلاعات موجود بیش از صد نفر از اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری در سال اخیر مورد بازجویی و محاکمه قرار گرفته اند که میتوان به وفا قادری، صدیق سبحانی، فتاح سلیمانی، عیسی ابراهیم زاده، عباس هاشم پور، حسین پیروتی، رحمان ابراهیم زاده، صمد احد پور، خسرو بوکانی، اسعد مولودزاده و کاوه گل محمدی اشاره کرد. همچنین بهنام علیزاده، عضو کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلات کارگری، بیش از سه ماه است که در بازداشت بسر میبرد.

خواستهای طبقه کارگر ایران در اول ماه مه ۲۰۱۰ توسط یک قطعنامه مشترک ۱۵ ماده ای توسط تشکلهای مستقل و کمیته های کارگری اعلام شده است که برخی از آن در زیر امده است.

۱- تامین امنیت شغلی برای همه کارگران و لغو قراردادهای موقت و سفید امضاء و برچیده شدن فرم های جدید قراردادکار

۲-ماحداقل دستمزد تصویب شده ازسوی شورای عالی کار را تحمیل مرگ تدریجی برمیلیون ها خانواده کارگری می دانیم ومصرانه خواهان افزایش فوری حداقل دستمزدها براساس اعلام نظرخود کارگران ازطریق نمایندگان واقعی و تشکل های مستقل کارگری هستیم .

٣-برپایی تشکل های مستقل کارگری ، اعتصاب ، اعتراض ، تجمع و آزادی بیان حق مسلم ماست و این خواسته ها باید بدون قید و شرط به عنوان حقوق خدشه ناپذیر اجتماعی کارگران به رسمیت شناخته شوند .

۴-دستمزدهای معوقه کارگران باید فورا" و بی هیچ عذر و بهانه ای پرداخت شود و عدم پرداخت آن بایستی به مثابه یک جرم قابل تعقیب قضائی تلقی گردد و خسارت ناشی از آن به کارگران پرداخت گردد.

۵-اخراج و بیکار سازی کارگران به هر بهانه ای باید متوقف گردد و تمامی کسانی که بیکار شده اند و یا به سن اشتغال رسیده و آماده به کار هستند باید تا زمان اشتغال به کار از بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی انسانی برخوردار شوند .

۶- ما خواهان برابری حقوق زنان و مردان در تمامی شئونات زندگی اجتماعی و اقتصادی و محو کلیه قوانین تبعیض آمیز علیه آنان هستیم.