عنوان : آیا میتوان با افرادی که خواستار حفظ نظام ( حکومت اسلامی ) و اجرای قانون اساسی همین نظام هستند همکاری و پشتیبانی کرد؟
دوستان محترم هیئت سیاسی فدائیان اکثریت

شما به درستی اقدام غیر انسانی و غیر دمکراتیک حکومت اسلامی را که احزاب " اصلاح طلب" که پای بند به نظام هستند محکوم می کنید و وظیفه همگانی آزادیخواهان و طرفداران حقوق بشر می باشدکه این اقدامات را محکوم کنند و افشاگری بنمایند. حال سوال از شما این است که نظامی که هیچگونه پایبندی به حقوق انسانی ندارد و حتی اصلاح طلبان درون حاکمیت که خود تا یکسال پیش جزئی از درون همین حاکمیت بوده اند و اینجا و آنجا تلاش می کنند تا دوباره شاید به درون همین حکومت بر گردند و آقای میر حسین موسوی خواستار حفظ نظام حکومت اسلامی است ( البته با تعبیر دیگری از اسلام و حکومت اسلامی اگر میسر باشد ؟ !!! ) می توان همکاری کرد؟ آیا نباید تمامی نیروها با اهکاری خواستار برکناری این حکومت و ایجاد حکومتی مردمی باشند که پایبند به حقوق بشر باشد؟
آیا شما فکر می کنید بر اساس برنامه ها و سخنرانی های آقای میر حسین موسوی مردم قادر خواهند بود به حقوق اولیه خود برسند؟ آیا نباید تلاش کرد که این آقایان اصلاح طلب را به سوی برنانه های دمکرایتک جلب کرد تا اینکه شما آزادیخواهان برنامه هایتان را به برنامه های آقای میر حسین موسوی نزدیک کنید؟ اگر تلاش شما این است که بر اساس اصلاح طلبان حکومتی در مسیر تغییر حکومت اسلامی حرکت کنید چه تفاوتی بین شما و آنها وجود دارد؟
چرا شما و همفکران شما تلاش نمی کنید که حداقل خواستهایتان را به آنها به قبولانید ( البته نا با چماق به سبک حاکمان مسلمان ) بلکه به اشکال دمکراتیک و بحث های سازنده ؟
چرا باب سخن را با این اصلاح طلبان نمی گشائید و اسکالات فکری بنیادی آنها را به آنان نشان نمی دهید؟ اغلب از مواضع ایشان دفاع می شود تا اشکالات و در هم اندیشی های آنان به جنبش نشان داده شود؟ چرا به این اصلاح طلبان باب سخن نمی گشائید و به آنها نمی گوئید که تلاش های اصلاح طلبانه سال های اخیر ایشان چه نتیجه ای جز ممنوعیت فعالیت آنان انجامیده است؟ آیا زمان آن نرسیده است که آشکارا و بدون ملاحظه کاری های سیاسی و بده بستان های تاکتیکی به آقای اصلاح طلبان و بخصوص آقای میر حسین موسوی گفت که دست از حفظ نظام بردارند و به اشکال مسالمت آمیز برای ایجاد حکومتی دمکراتیک و غیر دینی مبارزه کنند؟ شعار حفظ نظام و یا شکوفادی حکومت اسلامی و دگردیسی جمهوری اسلامی یک آرزوی خیالی است که متاسفانه اینان دچار آن هستند.
متسفانه برخی از نویسندگان سیاسی در نوشته های خود برکناری حکومت اسلامی را براندازی دانسته و یا انقلاب مسالمت آمیز و انتقال حاکمیت از حاکمان اسلامی به مردم را خشونت و قهر می دانند و فراموش می کنند که کشور های بلوک شرق بدون توسط به قهر با مبارزات گسترده مسالمت آمیز دیکتاتوری های طرفدار دیکتاتوری روس هار ا وادار به عقب نشینی نمودند و بنیاد جوامع خود را تغییر دادند. چرا در ایران نمیتوان شاهد انقلاب مسالمت آمیز شد و رژیم حاکم استبداد دینی / نظامی را کنار گذاشت و حاکمیت مردم را بر اساس حقوق بشر جانشین آن کرد.
چرا از اصلاح طلبان مسلمان و غیر مسلمان دعوت نمی کنید که دلبستگی خود را از تغییر روش حکومت اسلامی و شکوفائی آن به حکومت مردمی بردارند و نیروهای آزاد شده و روی برتافته از حکومت الهی را به هرز ندهند/
آیا نمی شد در همین و یا در مقالات دیگر از این اصلاح طلبان سوال کرد که ممنوع شدن این احزاب خودی چه درسهائی به آنها می دهد و آیا آنها حاضرند پس از سی سال از این تجارب درس بگیرند و یا به قول آقای فرخ نگهدار معتقدند که تئوری های آنها در باره تغییر حکومت اسلامی بخصوص در دودهه اخیر در حال بار دادن است؟!!!

نگاهی به اعدام ها، شکنجه ها، دستگیریها و سرکوب آزادیخواهان در یکسال گذشته در محیط های دانشگاهی و بیرون دانشگاه ها و فرار روزنامه نگاران به خارج نمونه این تغییرات و شکوفائی مورد نظر این آقایان و خانم ها است.

دکتر پ. پیمان
٣۰۹۷۵ - تاریخ انتشار : ۶ مهر ۱٣٨۹