از : جواد مفرد کهلان
عنوان : در غم سارهای بزرگ زمستان
پس چرا شاعر میگوید "پاییز برگ ریز گریزان ز ماه و سال"؛ حال شما می فرمائید پاییز کفشهایش را در نیاورده؛ برگ ها ریخت. از شما چه پنهان درخت دم پنجره امسال در آغاز پاییز عریان شد. در حالی که میوه های سرخش تا اواسط زمستان باقی بود و غذای پرندگانی میشد که از سار های خاورمیانه کمی درشت تر بودند.
٣۱۹۰٣ - تاریخ انتشار : ۶ آبان ۱٣٨۹
|