عنوان : داغی که کبود می نماید
در پائیزی دیگر و به یادگیلزادک جانم که همیشه با من است !

نرخ جان آدمیان را بر چه معیاری می سنجیم که چنین به حراج جان ها نشسته ایم؟
راستش نوشتن این یادداشت ؛ به خاطر پاسخگویی به حس کنجکاوی های رفیق مسافرم "مهتی جان اصلانی" برای شرکت در یادمان یاد یاران در شهرمان ، در روز یکشنبه ۲۶ سپتامبر در فضای خانه مان ردو بدل شد ، بر جانم نشاند.
او کنجکاو دانستن بود.
امیر؛ خلاصه معلوم شد که قاتلین این آتش سوزی کی ها و کجایی بودند، آره مشخص شد؟
من سرم را تکان دادم و زیر لب گفتم ، آری استاد معلوم و مشخص هم شد.
او دو باره پرسید ؛ نگفتی ، کی ها بودند ؟ کجایی بودند ؟ انگار یکبار گفتی ، نگفتی ؟
چرا گفتم .
خوب کجایی بودند ؟ لابد راسست ها یا خارجه کی ها بودند ؟
نه عزیز ، هموطن های اطو کشیده خودمان بودند.
چی، ایرانی بودند؟
آره ایرانی و از نوع ایرانی های پاک نهاد .
چند تا بودند ؟
چها ر تا .
هر چهار تا ایرانی بودند ؟
آره هر چهار تا شون ، از تخم لق ایرانی جماعت بودند.
دستگیر شدند ، محکوم شدند، هیچ دیدی شون ؟
آره
الان چکار می کنند ، زندانند ؟
نه قبلا هیچ ندیده بودمشان . الان هم بیرون اند و احتمالا در میان ما هم می لولند و همین درو و برها هستند و به ریش ما می خندند.
انگار تازه "مهتی" داغ شده بود و کنجکاوی اش گل کرده بود و مرتب سئوال می کرد.
من هم دهان گشودم و برای چندمین بار همه ماجرا را از سیر تا پیاز بر شمردم .
نمیدانم شاید دو ساعتی شد. یکریز حرف می زدم . او خسته نمی شد و حریص شنیدن بود . ولی من غم باد گرفته بودم و دیگر دهان وذهنم نمی کشید. ناخود آگاه برای او چند برگ از سنگ نوشته های سالیانم را خواندم تا تاب تحمل و تامل اش را دریابم .
برایم شیرین آمد ، هر نوشته را بجان می بلعید .
دریافتم آدم درد کشیده، پر درد هم است .
من چند برگی را خواندم و پرونده را بستم و سراغ "باقلاخورشت"سری به آشپزخانه زدم ... "باقلا خورشتی" که صبح "رفعت" بار گذاشته بود و اگر می سوخت و بهم می ریخت ، نفس جان "مهتی" بهم می ریخت . اما او دنبالم نیامد و نخ فکرش دورش پیچیده بود و تقلا می کرد که از آن در بیاید.... چه سخت می نماید ، حل چرایی این جوانمرگی !
حالا که دارم آن روز رامرور می کنم ، می بینم حدیث دادگاه پر خرج تاریخ سوئد، - که ناصر زراعتی ، نها تکه هایی از آنرا توصیف می کند - برای قاتلان آن جنایت به چه نرخ ارزانی به پایان رسید و برای ما به چه قیمتی تمام شد .
داغ نبودن آن جوانان ، آنگاه که توفانی چنین سیاه و تباهی آور، گل های شادی و حیات آنان را به چوب زخمی مرگ آفرید و آن همه بی مبالاتی این و آن سازمان و نهاد و اداره و پلیسی که خود ساعت ۱۰ شب در دل داعوای درون لوکال بین همین غول چماق ها و جوانان دختر و پسرشاد درون سالن ، همه و همه در دادگاه توسط دادستان و وکلای ما و شاهدان بر زبان آورده شد ولی به کناری نهاده شدند و کننده گان آنها ، تنها خود را سوگوار نمودند ولی چه آسان نرخ جان آدمیان را بی هیچ معیار حقوقی و قضایی به حراج گذاشتند و مجازاتی به میان نیامد .
تنها ما بودیم که این چنین غنچه های نشکفته را پرپر دیدیم و داغی که همچنان کبود می نماید برسینه داریم و همچنان هر روز مجازات می شویم !
امیر جواهری
۴ اکتبر ۲۰۱۰
٣۲۰٣٨ - تاریخ انتشار : ۱۰ آبان ۱٣٨۹       

عنوان : در صحبت از ابرها
امروز دوستان فوتبال نرسیدند. تا ساعت ۲.۵ ابرها می پاییدم چه ولوله ای بود. اصلاً حرکتشان عادی نبود. مثل اینکه با وسیله ای این ها را بدین ور رانده باشند. یک دفعه روی شهر و عرصه دید پر ابر میشد. چند لحظه دیگر در افق گم میشد و باز از نو. پیش خود فکر کردم شاید وسیله ای پیدا شده که می توان با آن ابرها را به مسیرهای مناسب رهنمون شد. سالها برای رساندن آب دریای عمان و خلیج فارس به داخل کویرهای محصور در کوهستان فلات ایران اندیشیده ام. ظاهراً این مناسبترین و ارزانترین وسیله ای است که در این صورت ابر بخوریم و محصولات خود را در فلات تولید کنیم. شاید خوش خیالی نباشد. خیلی از اسرار کنایه ها صحبت از امکان جنگلی شدن صحرای بزرگ افریقا دارند. لابد اشارت به امکان بسیار پیشرفته ای است که صاحبان صنایع بسیار مدرن بدان دست یافته اند. لطفاً مرا به این زودی جز مریض الحالان مپندارید.
٣۲۰۱٨ - تاریخ انتشار : ۹ آبان ۱٣٨۹