نقدی گذرا بر فمینیسم در ایران - سهیلا وحدتی

نظرات دیگران
  
    از : کمالی

عنوان : خانم وحدتی
دوست گرامی خانم سهیلا وحدتی
درسته که فرهنگ رسوم و ذهنیت ایرانی با غربی فرق دارد اما زنان غربی نیز مانند زنان ایرانی برای آزادی، برابری حقوق با مردان، استقلال ، حق داشتن خانواده و کار و تحصیل همزمان و...... مبارزه کرده اند و میکنند. با شما موافقم که ترجمـه‍ی حتی تمام بحث های فمینیستی غرب نمیتواند زمینه نظری مبارزات زنان ایرانی را فراهم کند اما زنان ایرانی میتوانند از تجربیات زنان دیگر کشورها در مبارزات خود درس بگیرند . اینکه در تمام دنیا به مبارزات زنان مسلمان برای مثلا برای بر انداختن ختنه زنان در بعضی از کشورهای اسلامی و حتی مسلمانان مقیم غرب، توجه می شود مدیون بحث هایی است که زنان غربی به آن وارد شده اند و این بحث را جهانی کرده اند. مسئله حجاب زنان بحثی است که زنان غربی نیز به دلیل گسترش آن در کشورهای خود بطور جدی در آن شرکت میکنند و با آن درگیر هستند و حداقل در آلمان در این زمینه کتابهای متعددی از طرف فمینست ها در سالهای اخیر نوشته شده است. درسته که حجاب اجباری در کشور ما و حجاب به اصطلاخ دلخواه زنان مسلمان مقیم غرب با هم متفاوت هست و بحث بر سر آن نیز از نقطه نظر های متفاوت صورت میگیرد اما مسئله در کل این است که برای زنان باید این مسئله روشن شود که حجاب روی دیگر سکه‍ی زنان برهنه در غرب است. یعنی در جایی که در گوشه ای از دنیا از زنان خواسته میشود خود را حتی برای فورش یک بستنی بی ارزش برهنه کنند در گوشه دیگر آنان را در چارقدو چارچوق میپیچند تا به اصطلاح آنان را حفاظت کنند. در هر دو مورد زنان ابزار بودن خود در دست مردان را پذیرفته اند و رفتار خود را مسبب واکنش مرد میدانند و لذا در جهت خشنودی آنها رفتار میکنند .
شمانوشته اید "حکومت در مورد بهداشت عمومی جامعه عملکرد نسبتا موفقی داشته است" این موفقیت را شما در کجا دیده اید؟ در جامعه ایران بیماری ایدز بیداد میکنه و حکومت ایران حاضر نیست حتی وجود آن را در ایران قبول کنه.
به نظر من در مورد نظری خانم مژگان ثروتی مقالات با ارزشی در زمینه فمینیسم عرضه کرده اند و راهکارهایی نیز پیشنهاد کرده اند. متاسفانه به نظر میرسد که بعضی از جریانهای فمینیستی و زنان مبارزدر این زمینه نیز آهسته وارد اشتباهی میشوند که مردانمان سالهاست آن را میپیمایند و به پوچ بودن آن هنوز نیز پی نیرده اند و آن رفتار گروهی و مسلکی و مریدو مرادی و نان قرض دادن به یک دیگر است و در چنین شرایطی صحبتهای سازنده یا شنیده نمیشود و یا با منظور نادیده گرفته میشود.
٣۲۵۹٣ - تاریخ انتشار : ۲٨ آبان ۱٣٨۹