اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۰ خرداد ۱٣٨۵ -  ٣۱ می ۲۰۰۶

۷۸ ، ۸۲ ، ۸۵ بار دیگر جمهوری اسلامی دانشجویان دانشگاه های کشور را بازداشت کرده است. به راستی ادامه ی این بازداشت ها محکومیت ها و آزارهای روانی تا به کی ادامه خواهد داشت. آیا جز این است که حکومت های نظیر این حکومت که از ماهیت استبدادی برخوردار بودند بالاخره سرنگون شدند. نمی توان دقیقا روند موجود را پیشبینی کرد اما حادثه های برنامه ریزی شده و غیر برنامه ریزی شده فضا را به سمت رادیکال شدن پیش می برد. رادیکال شدن فضا ماهیت اصلی جمهوری اسلامی را نشان می دهد و خواهد داد. یکپارچه شدن قدرت نعمتی بزرگ برای جمهوری اسلامی و مخالفین و منتقدین آن است. در فضای یکپارچه از سویی حکومت می تواند بدون اخلال درونی منویات خود را عملی کند منویاتی که در برابر خواست های مردم و موازین عقلانی قرار دارد. اجراء بدون کم و کاست قدرت مطلقه، جامعه و کشور را به سوی بحران های پی در پی میبرد. با حذف مخالفین، منتقدین و حتی اصلاح طلبان مصر درون حاکمیت شاهد آنیم که سرکوب به اوج می رسد و سرکوب مخالفان رابه همگرایی می کشاند، همگرایی بر ضد سرکوب. با ادامه ی سرکوب و فضای یکپارچه مخالفین جز با اصرار بر تعویض ساختی که تمامیت خواهان این همانی پیدا کرده است چاره ای نخواهند داشت .
 
سرکوب اخیر دانشجویان از نوعی دیگر است. این جا دیگر حکومت انتصابی - انتخابی سرکوب نمی کند بلکه این جا قدرت یکپارچه کمر به سرکوب بسته و همه ی مسئولیت ها بر دوش آنها خواهد بود. با دو قطبی شدن حوزه ی سیاسی در ایران یک همسویی بین همه ی اصلاح طلبها وجود آمده و آن مطالباتی است که در گفتمان تمامیت طلبان معنایی ندارد. دستگیری یاشار قاجار و عابد توانچه و معرفی اصلاحچی، حبیبی و توانچه به عنوان عوامل اغتشاشات اخیر دانشجویی نشان می دهد دستگیری های اخیر برنامه ریزی شده یوده است تا از این طریق فعالان دانشجویی با برنامه ریزی دقیق از صحنه فعالیت حذف شوند. سوال این جاست آیا اساتید دانشگاه تهران را نمی توانستند در فصل تعطیلی دانشگاه بازنشسته نمایند؟ به نظر می آید نظام موجود از برافروخته شدن خشم دانشگاه بدش نمی آید چرا که با رادیکال شدن صحن دانشگاه دو قطبی تعمیق یافته جمهوری اسلامی می تواند در این فضا دشمنان ماهیت خود را سرکوب نماید .
 
سرکوب های اخیر دانشگاه با توجه به گستردگی سرکوب فعالان ترک نشان دهنده ی آن است که جمهوری اسلامی در اوج برخورد قرار دارد. خشونت موجود در سرکوب آذر بایجان خبر از به آخر رسیدن تحمل نظام دارد. افزایش تعدد سرکوب در ۳ ماه اول سال ۸۵ خبر از افزایش اعتراضات دارد، اعتراضاتی که با بی نظمی های اقتصادی و عدم بر آوردن وعده های بی پایان به عموم مردم تسری خواهد یافت .
 
به جاست فعلان دانشجویی توجه نمایند با توجه به روند موجود و بروز محدود تناقضات جمهوری اسلامی خود را در معرض حذف بیهوده قرار ندهند بدون تبدیل دانشجو به یک فعال مستقل به لحاظ اقتصادی و با اتمام دوران دانشجویی و در فقدان نهاد های مدنی نظیر جنبش دانشجویی فعال دانشجویی در انزوا قرار خواهد گرفت. انزوایی که او را بی فایده خواهد کرد. محافظه کاری در این میان می تواند توصیه ای عقلایی باشد. گرچه نفس دوقطبی شدن مطلوب است اما بدون تعمیق آن، بسیج مردمی و اعتراضات گسترده شکل نخواهد گرفت. حداقل آمادگی برای حرکت مردمی را می توان با کمی صبر و حفظ خود در آینده ی نزدیک با ظهور ناکار آمدی اقتصادی دید.
 
* عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی