عنوان : مخالف فدرالیسم در ایرانم.
با نظر دهنده قبلی کاملا موافقم. آیا مخالفان طرز تفکر مجید حقی ها اجازه دارند بدون سانسور شدن در اینجا نظر بدهند و یا نه؟ من مخالف فدرالیسم در ایرانم. ایران یک کشور است با یک ملت ۷۵ میلیونی که بدنبال حقوق شهروندی خود بر اساس منشور جهانی حقوق بشرست. حفظ تمامیت ارضی ایران هم بهر قیمتی که شده مقدس است همانطور که ضمانت آزادیهای شهروندانش طبق منشور جهانی مقدس است و همانطور که پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشانش مقدس است. از سبز سکولار دمکرات
٣۲۹۷۲ - تاریخ انتشار : ۲۰ آذر ۱٣٨۹       

عنوان : با کمک استعماروارتجاع هیچ قومی آزاد نشده است
نویسنده در بیان مسله مطرح میسازد که « ایران بعنوان کشوری چند ملیتی و چند فرهنگی ..» و از آن، ضرورت استقرار یک سیستم «فدراتیو» را نتیجه گیری مینماید. بدون اینکه ریشه، بافت و پیدایش اقوام آذری، کرد، گیلک، بلوچ، ترکمن، عرب، تالشی، افغان،.. فارس و مختلط .. را از نظر مرزهای طبیعی، سیاسی و «قومی» نشان بدهد و موارد اختلاف «فرهنگی» و نه آداب و سنن را آنها را بشمارد. نویسنده فقط در کنارهم قرار دادن چندین کشور که دارای سیستم یک و یا چند ملیتی و یا آنهاییکه دارای شیوه متقارن فدرالی اند، بسنده مینماید و بسرعت از ریشه تاریخی و بافت اجتماعی این کشورها عبور مینماید.و نشان نمیدهد که بافت اقوام در ایران از نظر قدمت با کدامین کشور اشاره شده غرابت دارد، نویسنده مقاله از جواب دادن بآن طفره میرود. اگر بر قانونمندی «تفیر از کل به جز و از جز به کل» جبر و ایجاد «شرایط» تحمیلی دخیل باشد، بیشک بدون خونریزی و جنایات امکان پذیر نیست.لشکرکشیهای عهد باستان و معاصر برای کشورگشایی و ضمیمه نمودن،و نمونه مشخص آن حمله ترکهای عثمانی بایران حدود ۵۰۰ سال پیش(جنگ جالدران وچند پارچه کردن کردستان ایران) است. امروزه برکسی پوشیده نیست که سرمایه در شکل جهانی خود، در تغیر حدود مرزی خود آنجا که احتیاج باشد در صدد انفعال (تجزیه عراق بسه بخش و اعطای خودمختاری ؟) و یا در ایجاد «یکپارچگی» یک پایگاه جدید استعماری مثل «اروپای یکپارچه» دست میزند. اینکه کنترل ایران «چند پارچه» راحت تر است، برکسی هم پوشیده نیست. تشدید «فعالیتهای» جانبداران رنگارنگ «اقوام» ایرانی با کمکهای بیدریغ حامیان چندپارچگی ایران را باید از این زاویه دید.ناگفته پیداست که دولت و حکومت در ایران نه فقط حافظ منافع همه اقشار و اقلیتهای (مذهبی، قومی، جنسی،و…) اجتماعی است، بلکه توسط نمایندگان همه آنها اداره خواهد شد.با کمک هم برای ساختن ایرانی که «کسی» احساس بی هویتی جنسی، قومی، مذهبی، و .. ننماید و ازکمال آزادی فردی و اجتماعی برخوردار باشد. نویسنده محترم زحمت زیادی برای تهیه مقاله نموده است. ولی زحمات همه کسانیکه در تقلای «آزادیخواهی» بخشی از جامعه ایران (استان کردستان) هستند، بهدر خواهد رفت و مطمینآ از پی آمد خونینی که ایجاد خواهند کرد، بیخبرند. با کمک استعمار و ارتجاع هیچ قومی آزاد نشده است.
٣۲۹٣۷ - تاریخ انتشار : ۱٨ آذر ۱٣٨۹