سبد خالی و سنگهای ما
رباب محب
•
چرا دروغ گفته باشم
تلخ تر از بادام
افسون ِ دامهاست – دام ِ توست طناب
و خط خوردن ِ نقطه هات در سبد خالی ِ بابونه ها
و مهرگیاهی که رنگ پائیز گرفته است
با بوی بهار
پشت ِ هر دیوار
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
دوشنبه
۱۵ خرداد ۱٣٨۵ -
۵ ژوئن ۲۰۰۶
رختی آویخته بر رخت آویز
صرافت ِ طناب و ُ بی تابی ِ باد
تو روبروی ِ پنجره بنشین و ُ پاسبان ِ باغچه ام باش
ترسی نیست در نی نی ِ چشمهات که بادام ِ تلخ می شود
مهرگیا
□
لای ِ شاخه ها دستهای مسیحائی شکل ِ درخت شده اند
طناب ̊ بر دار
بردارم طناب از شانه های ِ تو که گوئی درخت – نه
شده اند چوبه ، خود ِ چوبه ، خود ِ چوبه َ دا ر
□
در کدام نقطه تلاقی می کنند طناب و ُ درخت
پشت دیوار های ِ بلند خط می خورد نقطه ای از
سنگهای ِ روان
□
سبد ِ بابونه است دشت
از فاصله نمی بینیم
برای ِ درخت های ِ بی طناب
گلی نمی چینم. گلی نمی چینی
□
نقطه و ُ طناب و ُ درخت
مهرگیا و ُ بابونه و ُ سبد
داری که برمی داری
صرافت ِ ترس ست
بی تابی ِ نی نی ِ چشمها م
□
چرا دروغ گفته باشم
تلخ تر از بادام
افسون ِ دامهاست – دام ِ توست طناب
و خط خوردن ِ نقطه هات در سبد خالی ِ بابونه ها
و مهرگیاهی که رنگ پائیز گرفته است
با بوی بهار
پشت ِ هر دیوار
□
سنگی بر می دارم
سنگی بر می داری
استکهلم
اول ماه جون سال دوهزارو شش
|