اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۶ خرداد ۱٣٨۵ -  ۶ ژوئن ۲۰۰۶

دوستان عزیز
درود گرم ما را بپذیرید. هنگامیکه به گذشته ای نه چندان دور بازمی نگریم ،سلطه دو خط مشی حکومتی "اقتدار گرا " و "اصلاح طلب " را بر فضای سیاسی کشور می بینیم. مردم، که نمایندگان    سیاسی آنها طی یک دهه کشتار سالهای دهه شصت ، سرکوب و از عرصه خارج شده بودند ؛ برخی دوباره به اصلاح تدریجی اجتماع دل بسته و بقیه نیز " اکثریت خاموش " آن سالها را تشکیل می دادند .
اما تاریخ و حرکت جامعه توهمات را می زداید و بر آنها داغ باطل می زند. همانگونه که پیش از رونق بازار اصلاح طلب لیبرال جامعه و مردم از توهم حکومت بنیادگرای فقها که سرپوش سرمایه های تجاری بازاری بود دل کنده و تا حدودی به همین دلیل بخشی از آنان در ابتدا از اصلاح طلبان استقبال وحمابت کرده بودند،پس از مدتی، توهم اصلاح این نظام از درون نیز افول کرد و با شکست مفتضحانه نیروهای اصلاح طلب لیبرال در برابر جناح "اقتدار گرا " و اخراج از مواضع کلیدی حاکمبت ، آن بخشی از جامعه که به آنها دل بسته یود   از توهم بدر آمد . شرایط دستخوش تغییر شد و نیروهای مردمی به خصوص روشنفکران و دانشجویان دریافتند که حکومت مطلقه جمهوری اسلامی استعداد هیچگونه اصلاحی از درون را ندارد و رهایی ایران جز با استقرار حکومتی ، به جای جمهوری اسلامی که بر اراده آزاد مردم استوار یاشد ، ممکن نیست . مردم به تدریج درمی یابند که بدون اقدام مستقبم خود نخواهند توانست به حقوق و خواسته های خویش دست یابند . به این ترتیب حضور و رشد نیروهای دمکراتیک و حرکت آنان در جهت طرح حقانبت و مطالبه حقوق خود – جدا از کشمکش دو جناح درونی ساختار قدرت – نیروی تازه ای یافت. نمونه بارز چنین گرایشی در جامعه عملکرد و تاثیر تحریم انتخابات شوراها، مجلس هفتم و دوره نهم ریاست جمهوری در سالهای گذشته است .
رشد مبارزات کارگری ، دانشجویی ، زنان ، اقوام ایرانی و دیگر اقشار و طبقات اجتماعی طی سالهای گذشته ، حاکی از اعتلای مبارزات مردمی و ناتوانی حاکمیت مطلقه و ناکارآمدی شیوه های قهرآمیز و سرکوب گرانه آن برای جلوگیری از رشد این نیروها است .
به این ترتیب، نه تنها حکومت کنندگان نتوانسته اند بررشد آگاهی و مبارزه حکومت شوندگان اثر گذارند ، بلکه خود در مقابل فشار سهمگین جامعه پراکنده و پاره پاره شده اند. اگر تا دو سال پیش تنها دو جناح " اقتدار گرا " و "اصلاح طلب " در برابر یکدیگر صف بندی کرده یودند ، اینک جناح های حکومتی در هر دو طرف به چند ین گروه مختلف تقسیم و از اتخاذ سیاستی یکپارچه در برابر یحران های موجود عاجز مانده اند .
در چنین شرایطی ما گردهمایی شما را سال پیش در برلین و اکنون در لندن   و اتخاذ مواضع دمکراتیک دربرابر حکومت گران غاصب و پراکنده رابه شما شاد یاش گفته و امیدواریم این تلاشها بتوانند شالوده وحدتی آن چنان قدرتمند و محکم راپدید آورند که توطئه ها و دسایس حکومتیان و واماندگان غیر حکومتی نتواند از درون درآن خللی بوجود آورد .
بی شک ، شرط ضرور کارآیی هر ائتلاف و اتحادی در مبارزه با حکومت مطلقه جمهوری اسلامی توجه و اتکا بر جنبش رو یه رشد و دمکراتیک طبقات و اقشار مردمی در داخل کشور و حمایت همه جانبه از مبارزات آنان است .  
در این راه برای شما ازبن جان آرزوی پیروزی داریم .
 
ناصر زرافشان و بینا داراب زند  
زندان اوبن بند ٣۵۰ کارگری