از : حق
عنوان : خانم شیخ الاسلام عزیز
من نمی دانم بازرگان این ارزیابی از ایرانیان را قبل از انقلاب نوشت یا بعد. اگر او قبل از انقلاب با خصوصیات ایرانیان آشنایی داشته پس اعتراضی هم نمی بایستی به رضاشاه و شاه می داشته که چرا این خاندان با توسل بزور و زهرچشم گرفتن و با همه کاستی هایشان پایه های ایران نوین را ریختند. خوده بازرگان در این نوشته آورده است که در مدرسه بدون زهرچشم گرفتن از شاگرد معلم قادر نیست شاگرد را مجبور به آموختن کند. ما را ملتی دهاتی ایرانی ارزیابی کرده است که نمی فهمیم وقت طلاست و آینده نگر نیستیم....و غیرو. با این حساب می توان دید که درک بازرگان و رضاشاه از خلق و خوی ایران هیچ فرقی با هم ندارند بجز اینکه رضاشاه خیلی زودتر به این درک رسیده بود، مثل بازرگان خرافی نبود، منافع ملی ایران را خیلی بهتر از بازرگان درک می کرد، و ایران ویرانه را بجایی رساند که امروز حسرتش را می خوریم. رضاشاهی که با بیسواد خواندن او مسخره و تحقیرش می کنند چطور فهمیده تر از بازرگانی در آمد که سالها در مهد آزادی فرانسه تحصیل و زندگی کرده بود؟ چطور رضاشاه منافع ملی ایران را بهتر از بازرگان درک کرده بود و می فهمید که امور کارها را باید به نخبگان میهنپرست واگذار کرد و بدین منظور امثال بازرگان را با بورسیه تحصیلی به خارج می فرستاد تا کادر تحصیلکرده و فهمیده ای امور را بدست بگیرد؟ در صورتیکه بازرگان با آن همه تحصیلات و درکش از تفاوت بین خلق و خوی بقول او ما ملت دهاتی با فرنگی ها کشورمان را دو دستی تقدیم یک دهاتی مرتجع خرافه پرست زن ستیز کرد و کشورمان را به باد داد؟ خوده بازرگان زن ستیز بود چون در دوران انقلاب به حضور یک زن در جلسه ای سیاسی اعتراض کرد. خوده بازرگان شلختگی در پوشاک و ظاهرش را پیشه کرد. کراواتش را دور انداخت و ریش و پشم و کت و شلوار بیقواره که به تنش گریه می کرد را جایگزین نظم و ترتیب و پاکیزگی کرد. رضاشاه امور کارها را بدست نخبگان فرنگ رفته سپرد تا کشوری بسازد که با فرنگ مطابقتی داشته باشد ولی بازرگان کشوری را بدست خمینی دهاتی مآبی سپرد که ما را به ۱۴۰۰ سال پیش پرتاب کند.
با تشکر فراوان از معرفی بازرگان بوسیله خانم شیخ الاسلام. تشکر ویژه ای را تقدیم اخبارروز می کنم که با انتشار این نوشته چشم و گوش مرا نسبت به بازرگان باز کرد.
آقای جمالی نازنین همیشه نظرات شما را می خوانم و بواقع دوستتان دارم.
٣۴۰۰۶ - تاریخ انتشار : ۲۹ دی ۱٣٨۹
|