اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۰ بهمن ۱٣٨۹ -  ٣۰ ژانويه ۲۰۱۱

سرهنگ محسن مهرایی، رئیس پلیس ترافیک شهری اداره راهنمایی و رانندگی، در گفت و گو با ایسنا جزئیات بیشتری را درباره حادثه مرگبار ایران خودرو اعلام کرده است. مواردی که این کارشناس ترافیک اعلام کرده به شرح زیر است :
۱-راننده کامیون حدود دو سال قبل در اثر سانحه ای دچار ضربه مغزی شده بوده، در طول شبانه روز دارو مصرف می کرده و هنگام حادثه به علت مصرف دارو حالت طبیعی نداشته است.
۲- راننده، کارت سلامت ندارد. اعتبار کارت سلامت او در اردیبهشت ۱٣٨۹ تمام شده بوده و پس از آن تمدید نشده است.
٣- راننده، گواهی نامه پایه یک رانندگی ندارد؛ شرط لازم رانندگی با کامیون کمپرسی ده تُن داشتنِ گواهی نامه پایه یک است.
۴- کامیون، فاقد برگ معاینه فنی بوده است.
۵- کامیون ساخت سال ۱۹٨۰ است، یعنی ٣۱ سال از عمر آن می گذرد و، به همین دلیل از رده خارج است.
۶- کارفرما، یعنی پیمانکاری که با ایران خودرو قرارداد داشته که ضایعات تولید را در داخل کارخانه جا به جا کند، به رغم اطلاع از تمام موارد بالا، راننده را مجبور به کار کرده است.
۷- کارفرما شیفت کاری راننده را ۱۲ ساعته کرده است و این در حالی است که طبق آیین نامه حمل بار و مسافر ساعات کار روزانه رانندگان نباید بیش از ٨ ساعت باشد.
٨- حراست ایران خودرو، به رغم اطلاع از عبور کارگران از محل تصادف در زمان تعویض شیفت، هیچ گونه محدودیتی برای تردد وسایل نقلیه در این زمان ایجاد نکرده است.

مثل روز روشن است که مسئول تک تک موارد بالا و بدین سان مسئول مستقیم مرگ کارگران جان باخته و مسئول مستقیم هرگونه معلولیت کارگران مصدوم، مدیریت ایران خودرو است. مدیریت ایران خودرو باید به پرسش های زیر جواب دهد :
الف - چرا با چنین پیمانکاری قرارداد بسته است؟
ب - چرا هیچ نظارتی بر کار این پیمانکار نداشته است؟
پ - چرا حراست کارخانه در شب حادثه مسیر عبور کارگران در زمان تعویض شیفت را ایمن نکرده است؟
ت – چرا، به رغم آن که قبلا نیز در این محل حوادثی رخ داده است و به همین دلیل کارگران خواستار احداث روگذر برای عبور خود شده بوده اند، مدیریت هیچ اقدامی برای ایمن کردن این محل نکرده است؟

به نظر ما، پاسخ این پرسش ها کاملا روشن است. مدیریت ایران خودرو این کارها را نکرده است، زیرا :
۱-انعقاد قرارداد و نظارت بر کار پیمانکاری که موظف به رعایت ضوابط ایمنی باشد و نیز نظارت بر کار حراست و ایجاد روگذر برای ایمنی کارگران همه و همه مستلزم هزینه است و مدیریت نمی خواهد برای این امور هزینه کند، زیرا در این صورت اندکی از سود سرشارش کاهش می یابد.
۲- مدیریت هیچ ارزشی برای جان کارگران قائل نیست، درست به این دلیل که - همچون تمام مدیریت های سرمایه داری - تولید را فقط و فقط برای سود و آن هم سود هرچه بیشتر می خواهد و به راحتی حاضر است جان ده ها و صدها و هزاران کارگر را فدای اندکی سود بیشتر کند.


کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
۱۰ بهمن ۱٣٨۹