عنوان : شعری از غاده السمان،شاعر توانای سوریه است،آنرا به جامعه زنان مبارز کشورم تقدیم می‌کنم.
اگر به خانه من آمدی
برایم مداد بیاور مداد سیاه
میخواهم روی چهره‌ام خط خط بکشم
تا به جرم زیبایی در قفس نیفتم
یک ضربدر هم روی قلبم تا به هوس هم نیفتم
یک مداد پاک کن بده برای محو لب ها
نمیخواهم کسی‌ به هوای سرخیشان،سیاهم کند!
یک بیلچه،تا تمام غرایز زنانه را از ریشه در آورم
شخم بزنم وجودم را... بدون این‌ها راحت تر به بهشت میروم گویا!
یک تیغ بده،موهایم را از ته بتراشم،سرم هوایی بخورد
و بی‌ واسطه روسری کمی‌ باندیشم!
نخ و سوزن هم بده،برای زبانم
میخواهم...بدوزمش به سق
...اینگونه فریادم بی‌ صداتر است!
قیچی یادت نرود،
میخواهم هر روز اندیشه‌هایم را سانسور کنم!
پودر رختشویی هم لازم دارم
برای شستشوی مغزی!
مغزم را که شستم ،پهن کنم روی بند
تا آرمان‌هایم را باد با خود ببرد به آنجایی که عرب نی‌ انداخت.
می‌ دانی که ؟ باید واقع بین بود!
صدا خفه کن هم اگر گیر آوردی بگیر!
میخواهم وقتی‌ به جرم عشق و انتخاب
بر چسب فاحشه می‌‌زنندم
بغضم را در گلو خفه کنم!
یک کپی از هویتم را هم میخواهم
برای وقتی‌ که خواهران و برادران دینی به قصد ارشاد،
فحش و تحقیر تقدیمم میکنند،
به یاد بیاورم که کیستم!
ترا به خدا اگر جایی دیدی حقی‌ می‌‌فرختند
برایم بخر تا در غذایم بریزم
ترجیح می‌‌دهم خودم قبل از دیگران حقم را بخورم!
سر آخر اگر پولی‌ برایت ماند
برایم یک پلاکارد بخر به شکل گردنبند،
بیاویزم به گردنم...و رویش با حرف درشت بنویسم:
من یک انسانم
من هنوز یک انسانم
من هر روز یک انسانم!
٣۴۶۲۵ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣٨۹