• می خواهند مردم را بترسانند و باور کنیم که اگر خواهان تغییر باشیم، تحت سلطه ی بنیادگرایان در خواهیم آمد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۰ بهمن ۱٣٨۹ -  ۹ فوريه ۲۰۱۱

تغییر برای برابری - نفیسه آزاد: "من بسیار خوشحال هستم، من ٨۰ سال سن دارم و از اینکه زنده ماندم تا این روزها را ببینم خوشحالم. من رویای این انقلاب را دیده ام! من هر روز در تظاهرات خیابانی قاهره شرکت می کنم."
این ها کلام مدافع حقوق زنان و نویسنده ی مشهور مصری نوال السعداوی است که در گفتگویی تلفنی با شعله ایرانی بیان کرده است. گفتگویی که روز یکشنبه ٣۰ ژانویه انجام گرفت و به سرعت در رسانه های گوناگون از جمله در اروپا و کشورهای آمریکای لاتین بازتاب یافت. پس از این گفتگو و اطلاع از حضور السعداوی در قاهره، رسانه های بسیاری با نویسنده، فمینیست و مبارز سرشناس ضد بنیادگرایی گفتگو کردند. او در همه ی گفتگوهایش تا روز چهارشنبه دوم فوریه تا هنگام حمله ی نیروهای مبارک به تجمعات مردمی، بر این امر که مردم مصر و به ویژه جوانان خواهان جامعه ایی دمکراتیک هستند تاکید کرد. در آخرین گفتگوی رادیویی اش با رادیوی ملی سوئد گفت که مردم مصر سال هاست مبارزه می کنند و این انقلاب ثمره ی این مبارزات است.

- این رژیم کتاب های مرا ممنوع کرد. اما جوانان کتاب های ممنوعه را خواندند و از هر موقعیتی برای اعتراض و سازماندهی خود در طول این سالها استفاده کردند. هر انقلابی لحظه اش را خود بر می گزیند، اکنون زمان انقلاب ماست.

- این انقلاب صدای مردمی است که علیه بیکاری، فقر و سرکوب مبارزه می کنند. مبارک سقوط خواهد کرد چون این خواست مردم مصر است.

او در پاسخ خبرنگار رادیوی سوئد در مورد رهبری آینده مصر گفت که مردم مصر خودش رهبرانش را انتخاب خواهند کرد. ال سعداوی دراین روزها بر این امر که خواست های مردم مصر سیاسی، اجتماعی و طبقاتی است و ربطی به بنیادگرایان اسلامی ندارد تاکید می کند.

متن گفتگوی السعداوی در سی ژانویه:
نوال السعداوی بسیار خشنود است، من در طول سال هایی که او را می شناسم، هرگز صدایش را چنین امیدوار و آکنده از سرخوشی نشنیده ام:
- من شادمانم! هشتاد سال سن دارم و شادمانم از دیدن چنین روزهایی در مصر، شادمانم از اینکه می توانم در این انقلاب مشارکت داشته باشم، چیزی که رویایش را داشتم. من هر روز در تظاهرات خیابانی شرکت می کنم.

از او می پرسم آیا ما باید نگران بنیادگرایی اسلامی در مصر باشیم. اینجا در غرب بسیاری نگرانند که نیروهای ارتجاعی قدرت را به یکباره تصاحب کنند. آیا این خطر واقعی است؟

- ما از بنیادگرایی اسلامی نمی ترسیم. شما باید بدانید که میلیون ها مرد و زن در خیابان ها هستند. این اعتراضات ربطی به چپ، راست، اسلام گرا یا هر جنبش سیاسی دیگر ندارد. مردم از بیکاری و سرکوب اعمال شده توسط رژیم مبارک به ستوه آمده اند. هیچ حزب سیاسی این انقلاب را شروع نکرده است، این یک جنبش خودانگیخته و مردمی است. احزاب سیاسی در تلاشند که جزئی از آن باشند و یا از آن سواستفاده کنند. یعنی زمانی که مردم تصمیم به اعتراض با خواست تغییر را گرفتند و به خیابان ها رفتند، آن وقت بود که چپ و راست به آنها پیوستند. مردم مصر سرانجام به این نتیجه رسیده اند که همگام با یکدیگر یک صدا فریاد آزادی، عدالت اجتماعی، حرمت انسانی، استقلال و برابری سردهند. چیزی که اکنون در جریان است جنبشی خودجوش و متعلق به جوانان است و نه هیچ جریان سیاسی.

- این موضوع روشن است که رهبران ایالات متحده و اسرائیل، یعنی کسانی که رژیم مبارک را با سیاست های نوکولونیال خود حمایت کردند، می خواهند که مردم را بترسانند. آنها می خواهند ما باور کنیم که اگر خواهان تغییر باشیم، تحت سلطه ی بنیاد گرایان در خواهیم آمد. این حیله ی آنهاست. من هر روز در خیابان های قاهره بوده ام، بدیهی است که مصری ها مسلمانان و مسیحیان معتقدی هستند ولی من اخوان المسلمین را در خیابان ها نمی بینم. افرادی هستند که هوادار آنهایند و به شکل فردی در تظاهرات ها شرکت می کنند. در واقع اخوان المسلمین از آغاز نمی خواست که جزئی از این جنبش باشد و این مسئله ایست که در مورد دیگر احزاب سیاسی نیز صادق است. نگرانی بی جاست. مردمی که در خیابانها هستند آگاهند، آنها از انقلاب خود محافظت خواهند کرد.

از او در مورد غارت ها و خشونتها می پرسم، چیزی که رسانه ها در غرب بر روی آن فوکوس می کنند:

- پلیس وظیفه ی خود را انجام نمی دهد، به جای آن، آنها مجرمین را از زندانها آزاد کرده اند تا مردم را غارت کنند تا مصری ها قانع شوند که باید برای برقراری امنیت، مبارک را نگاه دارند.

از او در مورد زنان می پرسم: زنان! آنها در این روزهای انقلابی چه می کنند؟

- زنان در جریان انقلاب مشارکت دارند. این رژیم پس از آخرین انقلاب در مصر بسیاری از حقوق زنان را از آنها گرفت! امروز ما بسیار مراقبیم و اجازه نخواهیم داد که این اتفاق تکرار شود و ساکت نخواهیم ماند. این همان چیزی است که می خواهم به زنان تونسی هم بگویم. باید به خطری که حقوقشان را تهدید می کند آگاه باشند و تسلیم نشوند.

از او می خواهم بگوید که در غرب/کشورهای دیگر چگونه می توان آنها را یاری داد و همبستگی با خواست مردم را بیان کرد؟

- از ما حمایت کنید! مقابل سفارت مصر در کشورهایتان بروید و حمایت خود را از مردم و خواست هایشان نشان دهید. من دیروز در بیمارستان بودم. پلیس به جوانان شلیک می کند. یکی از آنها که من دیروز در بیمارستان دیدم، یک چشمش را از دست داده بود، این نشان می دهد که پلیس به قصد کشتن مردم به آنها شلیک می کند!

بعد از این جملات است که السعداوی می گوید که دوباره عازم خیابان های قاهره است تا در انقلابی که می گوید همیشه رویایش را داشته، سهیم باشد.

به نقل از نشریه ی دیدگاه فمینیستی سوئد