اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۷ بهمن ۱٣٨۹ -  ۱۶ فوريه ۲۰۱۱

اگر هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجهٔ آمریکا، قلباً دلسوز و حامی منافع مردم ایران است، باید دست از این کار بردارد که مبارزان شجاع خیابان‌های تهران، اصفهان و دیگر شهرهای ایران را متحد خود بنامد. فرصت‌طلبی او مورد استفادهٔ رژیم ولایت فقیه ایران قرار می‌گیرد که تظاهرکنندگان را به‌دروغ دست‌نشاندهٔ آمریکا معرفی ‌می‌کند. کلینتون ادعا می‌کند که در جریان رخدادهای انقلابی در مصر، دولت اوباما موضع پیگیری را دنبال می‌کرد: مخالف خشونت بود، از برخورداری مردم مصر از حقوق جهانی بشر حمایت می‌کرد، و از تغییرات سیاسی‌ای که ضامن نتایج مثبتی باشد پشتیبانی می‌کرد. او (خانم کلینتون) مصرّانه ادعا دارد که واشنگتن نسبت به تحقق این سه اصل در ایران نیز متعهد است. به دلیلی نامعلوم، خانم وزیر خارجه نیازی نمی‌بیند که در این بذل و بخشش صلح، حقوق بشر و نتایج مثبت، مردم یمن، بحرین، الجزایر، اردن، لیبی و عربستان سعودی را هم به حساب آورد. او، اگر تا به حال تاریخ را تحریف نکرده باشد، باید به یاد داشته باشد که واشنگتن در برابر مقاومت توده‌ای مردم مصر علیه دیکتاتوری درنده‌خوی حسنی مبارک که به مدت سه دهه از کمک‌های بی‌دریغ آمریکا برخوردار بود، فلج شده بود.

مخالف خشونت؟
رژیم مبارک شریک جرم واشنگتن در شکنجه کردن وحشیانهٔ قربانیان اسیر آن رژیم بوده است. این رژیم همواره شهروندان کشورش را مورد خشونت‌های ددمنشانه قرار می‌داد، و این در حالی بود که در جریان تظاهرات اعتراضی میدان تحریر (رهایی) عمّال جانی آن صدها تن از مردم کشور را به قتل رساندند. امروز وقتی کلینتون می‌گوید که «تاریخ به ما نشان داده است که سرکوب همیشه بذر انقلاب آینده را می‌پاشد»، می‌بایست که اشاره‌اش به مصر باشد، اما چنین نبود. طبق معمول، اشارهٔ او به ایران بود که آمریکا فکر و ذکرش همیشه مشغول آن است. در همان حال که مبارک به پاس ددمنشی‌اش هر ساله یک پاداش چند میلیارد دلاری به صورت سلاح‌های نظامی می‌گرفت، تهران ده‌ها سال مورد تحریم قرار می‌گیرد، که منجر به این برداشت اشتباه می‌شود که رژیم ایران یک پایگاه ضدامپریالیستی است.
واکنش خامنه‌ای به قیام‌های مردمی تونس و مصر را در نظر بگیرید که از دید او، از رژیم ایران الهام گرفته است و راه را برای استقرار دولت‌های اسلامی باز می‌کند. اخوان‌المسلمین مصر این تفسیر خامنه‌ای را مردود دانست و از «انقلاب مردم مصر، نه انقلاب اسلامی» سخن گفت. اخوان‌المسلمین تأکید کرد که در جنبش مردم مصر تمام شاخه‌های اعتقادهای مذهبی، مسلمانان و مسیحیان، همراه با گروه‌های سیاسی غیرمذهبی (سکولار) شرکت دارند.
ریاکاری خامنه‌ای در استقبال از دگرگونی‌های انقلابی در شمال آفریقا آنجا بیشتر روشن می‌شود که دولت او با برگزاری تظاهراتی که توسط شخصیت‌های اپوزیسیون، میرحسین موسوی و مهدی کروبی، پیشنهاد شده بود، مخالف کرد و آن را ممنوع اعلام کرد. هر دوی این شخصیت‌ها در بازداشت خانگی به سر می‌برند و پلیس به آنها اجازهٔ بیرون رفتن از خانه را نمی‌دهد. به‌رغم ممنوعیت برگزاری تظاهرات و قدرت‌نمایی نیروهای نظامی که در مسیر حد فاصل میدان انقلاب تا میدان آزادی جای گرفته بودند، هزاران تن به خیابان‌ها آمدند، و البته با گاز اشک‌آور، باتون و سلاح‌های گرم نیروهای امنیتی روبرو شدند که برای به دست گرفتن کنترل اوضاع تلاش می‌کردند. در این تظاهرات اعتراضی که از سوی همهٔ نیروهای مترقی «غیرقانونی» و ممنوع پشتیبانی شده بود، شعارهایی داده شد حاکی از مرگ بر دیکتاتور، مقایسهٔ خامنه‌ای با مبارکِ مصر و بن‌علیِ تونس، و در خواست از پلیس برای حمایت از مردم، همان طور که سربازان مصری کردند.
مشابه همان وضعیتی که در کشورهای شمال آفریقا وجود دارد، در ایران نیز تعمیق فاصلهٔ میان غنی و فقیر عامل برانگیزنده‌ای بوده است. اخیراً نیز دولت ایران با حذف یارانه‌های برق و بنزین (حامل‌های انرژی) و نان و غیره موجب وخیم‌تر شدن این وضع شده است. رژیم مذهبی ایران سعی کرده است با به راه انداختن موجی از اعدام‌ها- ۸۶ مورد تا کنون در سال جاری- و سر و صدا راه انداختن چند نمایندهٔ مجلس که خواستار اعدام موسوی و کروبی به جرم «فساد» شده‌اند، نیروهای اپوزیسیون را مرعوب کند.
تغییر رژیم ایران از یک دیکتاتوری مذهب‌سالار به یک دموکراسی مردمی به همان اندازه برای مردم ایران حیاتی است که برای دیگر کشورهای خواهان تغییر؛ اما این تغییر باید بدون دخالت آمریکا در این روند صورت بگیرد.


نقل از مورنینگ استار، ۱۵ فوریه ۲۰۱۱
ترجمه از کودیر، کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران

اطلاعات تماس با کودیر:
آدرس پستی:
B.M.CODIR
London
WC1N 3XX
UK
Website: www.codir.net
E-mail: codir_info@btinternet.com