• همراهان راه سبز امید را دعوت می کنم به ارزیابی مجدد وضعیت و انتخاب رفتار بهینه سیاسی برای جنبش سبز در این روزها با این پرسش که آیا در چنین وضعیتی، دعوت و کشاندن مردم به خیابان ها، اثرگذاری کافی دارد و به قول اقتصاددانان Cost Efficient است یا خیر؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۹ اسفند ۱٣٨۹ -  ۲٨ فوريه ۲۰۱۱

بگذارید با هم چند نکته را مرور کنیم:

اول: فضای عمومی جامعه همزمان با تظاهرات اول اسفند، دهم اسفند و ... :
۱) سرگرم بودن بخش قابل توجهی از مردم میانه حال و روشنفکران طبقه متوسط با فستوال فیلم و تئاتر و موسیقی فجر.
۲) سرگرم بودن توده مردم پای ATM ها در سراسر کشور برای دریافت یارانه های نقدی که نا بسامانی سیستم بانکی شتاب و عدم تامین این حجم از تقاضا، به شدت درگیرشان کرده است.
٣) رسیدن تدریجی قبض های اسفندماه آب و برق و گاز. بویژه گاز که اختلاف رقمش با پرداخت های قبلی مردم، فاحش است و همین موضوع از امنیت روانی مردم در شب عید کاسته است.

دوم: به این ها اضافه کنیم:
۱) ورود جامعه به فاز شب عید (از اواخر بهمن تا اواخر اسفند) که با رویدادها و رفتارهای "ویژه" به ویژه با "انفعال سیاسی" همراه است از جمله:
غالب شدن موضوع عید در رسانه ها بویژه تلویزیون (به عنوان کانال اطلاعاتی اصلی مردم)که تقریبا همه چیز را تحت الشاع قرار می دهد.
سرگرم شدن مردم با "پیش پرده" ی برنامه های مبتذل نوروزی تلویزیون، سینماهای کشور، مطبوعات و غیره.
سرگرم شدن مردم با وعده سهیمه بنزین صدتومانی برای نوروز و پرتقال و سیب ارزان و...
راه انداختن بازارهای فروش بهاره برای درگیرکردن هرچه بیشتر مردم برای تمرکز تقاضا و عرضه در این بازارها
پایان انتظار کارگران و کارمندان برای دریافت عیدی و پاداش پایان سال که معمولا با اختلالاتی همراه است.
افزایش قابل توجه تقاضا در بازار برای تامین مایحتاج شب عید و شیوع مسابقه خرید بین مردم با همان قدرت خرید محدودشان.
افزایش تقاضا برای سفرهای نوروزی اعم از سفرهای خانوادگی ضروری و سفرهای تفریحی نوروزی که با محدودیت بلیط (اتوبوس، قطار، هواپیما)
اختلال در امنیت روانی مردم که آیا موفق به هم آوردن سروته هزینه ها خواهند شد یا خیر؟
۲) اختلال اینترنت در کشور که خدمات الکترونیکی مثل خرید، رزرواسیون، پرداخت و... را به هم ریخته است.
٣) بی رمق شدن دانشگاه و بازگشت تدریجی دانشجویان به شهرهایشان از نیمه اسفند به بعد.

سوم: وضعیت سیاسی:
۱) تعمیق بحران میان قوای نظام، دولت – مجلس و دولت- قوه قضائیه، دولت – شهرداری حتی دولت – دولت
۲) تعمیق بحران میان اعضای هیئت حاکم و آغاز یارگیری های جدید برای انتخابات پیش رو(به ویژه رفتارهای سیاسی اخیر رضایی و قالیباف و باهنر و...)
٣) تعمیق بحران مرتبط با اجلاس آتی مجلس خبرگان (و نقشه دراز کردن هاشمی)
۴) تعمیق بحران هسته ای نظام با آسیب دیدن جدی نیروگاه بوشهر
۵) تعمیق بحران ناشی از ریزش نیروها که "آقایان" را واداربه رفتارهای جنون آمیز و مسخره (مثل تظاهرات اوباش مجلس علیه "سران فتنه"، شوی تلویزیونی وزیر اطلاعات و یورش علنی به خانواده هاشمی و غیره) کرده است. سراسیمگی شدید ناشی از ریزش نیروها در طرف حاکم و نگرانی شان از افزایش نیروهای طرف مقابل که به مرحله ی "جنون قذافی" رسانده شان.
۶)نشانه های آشکار از "سازش غیردمکراتیک" جریان حاکم با قدرت های جهانی (ملاقات اخیر وزیر خارجه آلمان با رئیس دولت کودتا و اجازه عبور به کشتی های ایران از کانا سوئز و...)
۷) بالا رفتن قیمت جهانی نفت و افزایش اعتماد به نفس مجدد حاکمان.
٨) سرگرم کردن مردم با اخبار "انقلابات" خاورمیانه ی عربی با ژست های جانبداری دمکراتیک.
۹) تعمیق بحران در حوزه ورزشی کشور که طرف اصلی اش قشر جوان کشور است.
۱۰) اختلال اینترنت و ماهواره در کشور که اطلاع رسانی را با اختلال جدی مواجه کرده است.

چهارم: آنچه در پیش رو است:
پس از بازگشت جامعه به وضعیت عادی از هفته سوم فروردین ۹۰ به بعد، بحران های اجتماعی و اقتصادی تدریجا نمایان خواهد شد و در مجموع شرایط مساعدی برای سازماندهی کنش های سیاسی متناسب فراهم خواهد آمد. از جمله اینکه:
۱) علیرغم کوشش های نظامی– انتظامی دولت برای مدیریت بازار در این یک ماه، تورم و گرانی (سنتی شب عید و ناشی از اجرای قانون هدفمندی یارانه ها) توده مردم را حسابی درگیر خواهد کرد.
۲) بخش قابل توجهی از مردم در سفرها و دید و بازدیدهای نوروزی بنزین ۷۰۰ تومانی را تجربه خواهند کرد.
٣) قبوض هنگفت گاز و برق و آب (علیرغم وعده ی امروز دولت برای تقسیط و...) به هر حال پرداخت می شود.
۴) پیدایش تدریجی سایر آثار اجتماعی– اقتصادی قانون یارانه ها که به ادعای "آقایان" به کمک امام زمان با موفقیت اجرا شده بوده!
۵) آثار افزونتر تحریم های بین المللی بر اقتصاد ایران.
۶) اطلاعات سیاسی قابل توجهی که در دید و بازدید های نوروزی بین "مرکز" و "پیرامون" مبادله شده، پردازش و در سطح ملی توزیع خواهد شد.
۷) بازگشت دانشجویان و تجدید فعالیت دانشگاه
٨) نزدیک تر شدن به انتخابات آتی و جدی تر شدن یارگیری های سیاسی.

با این ملاحظات، همراهان راه سبز امید را دعوت می کنم به ارزیابی مجدد وضعیت و انتخاب رفتار بهینه سیاسی برای جنبش سبز در این روزها با این پرسش که آیا در چنین وضعیتی، دعوت و کشاندن مردم به خیابان ها، اثرگذاری کافی دارد و به قول اقتصاددانان Cost Efficient است یا خیر؟

نامی شاکری – تهران ۹/اسفند/٨۹