روند سوسیالیستی کومه له: اطلاعیه به مناسبت اول مه
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
سه‌شنبه
۶ ارديبهشت ۱٣۹۰ -
۲۶ آوريل ۲۰۱۱
زنده باد اول ماه مه روز همبستگی کارگران جهان
امسال در شرایطی به پیشواز برگزاری اول ماه مه میرویم که اعتصابات عظیم کارگری ازیونان تا پرتقال بسیاری کشورهای اروپائی را درنوردید و از سوئی طغیان خشم کارگران و ستمدیدگان در بخشی از جهان سوم خواب آرام از چشم صاحبان زور و زر ربوده است و این چنین است که بر خیال واهی <به‌سر رسیدن انقلاب‌های توده‌ای> خط بطلان کشید شده است.
تداوم بحران اقتصادی رام نشدنی چندسال اخیر که دست از گریبان جهان سرمایه داری بر نمی‌دارد، حاکمان کشورهای بزرگ امپریالیستی را آنچنان به وحشت انداخته است که ظاهراً با <هدف انسان دوستانه برقراری دموکراسی!؟> و با مجوز! شورای امنیت سازمان ملل و در مواردی حتی بدون اجازه پارلمان‌هایشان دست به مداخله‌های نظامی درکشورهای جهان سوم زدند.
طغیانی که‌از نونس آغاز شد مصر، لیبی و پس ازآن کشورهای عربی خلیج فارس و سوریه و لبنان و عراق را در نوردیده است وهرکدام سیمائی نه همچون دیگری را به نمایش گذاشه است.
وجه مشترک این خیزشها اعتراض به فساد دولتی واجحاف وستم ناشی از سیستم موجود حاکم است. نبود تشکلات حتی صنفی منسجمی که بتواند این نیروی عظیم به‌پا خاسته را به سرانجامی اگر نه دلخواه بلکه قابل قبول برساند چشم‌گیر بود.که این هم وجه مشترک دیگر این برآمدهاست. دیدیم که تشکیلاتهای کهنه بازمانده
از حاکمان پیشین (برای مثال در مصر وتونس) علیرغم از هم گسیختگیشان توانستند چارچوب حکومت‌های موجود را در برابر این خیزش‌های اجتماعی، از نابودی برها‌نند.
هرچند به برکت سیستمهای رسانه‌ای الکترونیکی تجمعات لحظه‌ای این اعتراضات امکان‌پذیر می‌شد، اما <نبود تشکیلات سیاسی> کارآمد و مترقی پاشنه آشیل این خیزشها بود. در برآمد اجتماعی تجمع شرط لازم است اما کافی نیست تشکل و تشکیلات پذیری هم شرط لازم دیگر است که با برنامه و هدف معین سیاسی کامل میشود. نمونه بی‌فرجام دوسال گذشته ایران گواه بارزی است براین مدعا. که نه سازماندهی داشت و نه برنامه در نتیجه واپس‌زدگان همین سیستم فاشیستی اسلامی با استفاده از بی شکلی اعتراض توده‌ها، تحت نام حرکت جنبشی سبز توانستند نیروی میلیونی جوانانی را که به خیابانها ریخته بودند به بازی بگیرند.
بحران عمومی سرمایه‌داری جهانی سبب حمله به دستمزد وسطح معیشت کارگران شده است، تشدید این بحران در ایران با حذف یارانه‌ها و بالا رفتن سرسام آور قیمتها خود را نشان داده است. اگر بر این روند سیر صعودی بیکاری، اجحاف مضاعف به زنان کارگر، بهره‌گیری از کار کودکان، و... را .به آن بیفزائیم می‌بینیم که این روند خبر از تشدید وخامت روزافزون زندگی طبقه کارگر و محرومان جامعه می‌دهد.
باید توجه داشت که تداوم خشونت در سرکوب مردمان کُرد، عرب، بلوج و ترک و اعمال تبعیض و ستم ملی، زندگی کارگران ملیت‌های تحت ستم را به مراتب مشقت‌بارتر و نابسامان‌تر از <حد متوسط> در سطح کشور کرده‌است.
پائین بودن دستمزدکارگران موضوعی است که میتواند درخواست فوری کارگران را تشکیل دهد. (حتی همین دستمزدکم نیز در موارد زیادی باعدم پرداخت طولانی مدت ازطرف صاحبان سرمایه روبه‌‌رو است و این امرخود یکی از عوامل تدافعی بودن جنبش کارگری بر محور درخواست حقوق عقب افتاده است). هم اکنون رقم ٣٣۰ هزارتومان که حتی از رقم پیشنهادی کمیسیون کارگری مجلس شورای اسلامی (۴۶۵) هزارتومان فاصله فاحشی دارد جوابگوی نیازهای یک خانواده کارگری را نمی‌دهد چرا که خط فقر برای یک خانواده ۴ نفره طبق برآورد بانک مرکزی رقمی بیش از یک میلیون وسیصدو پنجا هزارتومان(۱٣۵۰،۰۰۰) برآورد شده است.
با درنظرگرفتن اینکه دستمزد کارگر در ایران به‌‌مراتب کمتراز دستمزد کارگر اروپائی یا امریکائی بوده اما قیمت مایحتاج روزمره (هزینه مصرف برای بازتولید نیروی کار) تقریباَ معادل قیمتهای اروپائی است، میتوانیم نتیجه بگیریم که با افزایش جهشی دستمزدها یعنی چند برابر کردن آنها صاحبان سرمایه کماکان سود خود را خواهند برد (هم اکنون در اروپا و آمریکا سود میبرند). در نتیجه درخواست حداقل دستمزد چند برابر دستمزد موجود بعنوان پایه، و افزایش آن براساس رشد سالانه نیازهای عمومی کارگران (که الزاماَ تنها نرخ تورم نیست) میتواند خواست حد اقلی باشد که از طرف کارگران مطر ح شود.
فرخنده‌باد اول ماه مه سنبل همبستگی گارگران جهان
زنده باد سوسیالیسم
سرنگون باد رژیم فاشیستی اسلامی‌ایران
روند سوسیالیستی کومه‌له
|