عنوان : انتخاب درست
آقای خادمی مقالهء شما چیزی جز یک اظهار نظر عصبی و غیرمنطقی نیست. از اظهارات جنابعالی چنین برمیآید که از وابستگان اردوگاه چپ هستید. متاسفانه بخش عمده ای از نیروهای چپ و بویژه چپهای وطنی بعد از سقوط قبله گاهشان در دههء نود جز فحش و فحشکاری و ابراز کینه و عداوت بر ضد غرب کاری نمیکنند. چرا که فرونشاندن آتش کینه های ایدئولوژیک خود را بر مصالح و منافع ملتها ارجحیت مینهند. من تصور نمیکنم که ملل عرب نیازی به دایه های مهربانتر از مادر داشته باشند. آنان در نهایت راه خود را به سوی رستگاری و خوشبختی پیدا خواهند کرد. به باور من ایجاد یک نظام دموکراتیک که تامین کنندهء نیازهای بشر باشد جز از راه دوستی و نزدیکی با جوامع غربی و بویژه آمریکا نمیگذرد. همانطور که میتوان دید کلیهء کشورهای جهان سومی صرف نظر از میزان اختلافات پیشینشان با غرب و آمریکا بعد از رهایی از زندان استبداد و ارتجاع عقیدتی راه دوستی و نزدیکی با غرب را پیشه کرده اند؛ مانند ژاپن، هند، کره جنوبی، اندونزی، آفریقای جنوبی، بخش عمده ای از کشورهای آمریکای لاتین، کشورهای سابق بلوک شرق. در این میان حتی دو دولت کمونیستی چین و ویتنام نیز برای اعتلای اقتصاد خود سراسیمه به آغوش غرب خزیده اند.
شما تحولات مصر و تونس را کودتا میدانید چرا که به زعم شما «بدون آنکه اجازه و فرصت دهند تا در پروسه رشد قیام و جنبش؛ رهبران و آلترناتیو مردمی و انقلابی سر بر آورند». آقای محترم!! به نظر شما دیکتاتورهای این دو کشور (همچون رفیق معمر) میبایست به کشتار مردم ادامه میدادند تا شاید آن آلترناتیو مورد حمایت جنابعالی و همفکرانتان از دل این آتش برمیآمد؟ نه آقا جان اینطور نیست. مشکل شما و همفکرانتان این است که این قیامها به انقلابات ضد «امپرالیستی» منجر نشد و نیروهای به اصطلاح «طرفدار کارگر» نتوانستند جایی در بین توده های مردم داشته باشند. من امیدوارم که این نظریه پردازان گرامی سرانجام به اشتباهات خود پی برند و واقعبینانه بپذیرند که جنگ سرد دیرگاهی است که با پیروزی دنیای آزاد و اقتصاد بازار آزاد به پیروزی رسید. همچنین امیدوارم که کوشندگان سیاسی نسل جوان به مرزبندی های خود با نظریه پردازان نسل گذشته ادامه دهند چرا که مبانی اعتقادی ایشان کمترین تطابق را با واقعیتهای موجود دارد. با تشکر.
٣۷٣۱۹ - تاریخ انتشار : ٨ ارديبهشت ۱٣۹۰