• اتحاد فدائیان خلق، فدائیان خلق (اکثریت) و سوسیالیست‏های چپ که در حال مذاکره برای ایجاد یک حزب مشترک هستند، به مناسبت اول ماه مه، بیانیه ی مشترکی امضا کرده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۰ ارديبهشت ۱٣۹۰ -  ٣۰ آوريل ۲۰۱۱

اخبار روز: سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) و شورای موقت سوسیالیست‏های چپ ایران که در حال مذاکره برای وحدت و ایجاد یک حزب مشترک هستند، به مناسبت اول ماه مه، بیانیه ی مشترکی را امضا کرده اند. این بیانیه تحت عنوان «خجسته باد اول ماه مه، روزجهانی کارگر، از حق ایجاد تشکل های مستقل و دیگر خواست های کارگران ایران دفاع می کنیم»، منتشر شده است:


اول ماه مه روز جهانی کارگر را به کارگران و زحمتکشان ایران و همه کارگران و مزدبگیران جهان تبریک می گوئیم.
روز اول ماه مه، روز اعلام همبستگی کارگران در تلاش برای دنیایی بهتر است. در این روز کارگران در سراسر جهان موفقیت های تاکنونی جنبش کارگری را در تغییر شرایط کار و زندگی کارگران جشن می گیرند، خواست های خود را برای بهبود شرائط زندگی شان اعلام می کنند و عزم خود را در تلاش برای بنیان آینده ای بهتر به نمایش می گذارند. کارگران کشور ما نیز، همگام با کارگران سراسر جهان روز اول ماه مه را به اشکال مختلف از جمله با برگزاری تجمعات و صدور بیانیه ها و اطلاعیه ها گرامی می دارند.
امسال کارگران کشور ما در شرائطی اول ماه مه را جشن می گیرند که هم چنان از برگزاری تجمع و راهپیمائی در این روز، از حق تشکل، حق اعتصاب و حق برگزاری تجمعات محروم اند. حکومت جمهوری اسلامی طی یک سال گذشته یورش به صفوف کارگران و بازداشت و زندانی کردن فعالان جنبش کارگری را ادامه داده است. صد ها نفر از کارگران در روز اول ماه مه سال گذشته بازداشت و زندانی شده اند. اغلب فعالان جنبش کارگری در زندان به سر می برند. رهبران سندیکای کارگران شرکت واحد، سندیکای نیشکر هفت تپه، اعضا و رهبران تعاونی‏های کارگران فلزکار مکانیک و دیگر تشکل های کارگری، به خاطر فعالیت خود در این تشکل ها و به "جرم" دفاع از حقوق کارگران بازداشت، زندانی و یا از کار اخراج شده اند.

رژیم حاکم از مبارزه و سازمان‏یابی کارگران وزحمتکشان کشور و پیوند یافتن جنبش کارگری با جنبش اعتراضی واهمه دارد و با دستگیری فعالین کارگری و محکوم کردن آن‏ها، امکان تشکیل سندیکاهای مستقل را از کارگران سلب می‮کند. در حالیکه در کشور ما کارفرمایان، تجار و صنوف از تشکل صنفی برخوردار بوده و پیگیرانه از منافع خود دفاع می‏کنند. از نظر حاکمیت، تشکل‏های کارفرمایان و تجار تهدیدی برای امنیت کشور به حساب نمی‏آیند، اما تشکیل سندیکاهای کارگری برای طرح مطالبات کارگران و تلاش برای تحقق آن‏ها، اقدامی ضدامنیتی شمرده‌ می‏شود.
جمهوری اسلامی از همان روز نخست استقرار خود به ستیز با سازمان یابی مستقل کارگران برخاسته، تشکل های کارگری را به رسمیت نشناخته، با خشونت اعتراضات جنبش کارگری را ، سرکوب کرده است. این رژیم دست سرمایه داران را در استثمار کارگران و تضییع حقوق آنان باز گذاشته است و اقدام به ایجاد نهادهای وابسته به حکومت در محیط های کارگری نموده است. علیرغم همه این تلاش ها، جنبش کارگری کشورمان همگام با جنبش آزادیخواهانه قشرها و طبقات دیگر جامعه، گام های ارزنده ای را در برخی از بخش ها، جهت ایجاد تشکل های مستقل کارگری برداشته است.
در طول یک سال گذشته شرائط زندگی طبقه کارگر کشور ما، دشوارتر شده است. تشدید تحریم های بین المللی، رکود اقتصادی در کشور را افزون تر ساخته و به تعطیلی بسیاری از کارخانجات و موسسات تولیدی و بیکاری هر چه بیشتر کارگران انجامیده است. هم چنین سیاست اقتصادی ویرانگر دولت و نیز واردات بی رویه کالا از خارج بر وخامت اوضاع افزوده است. از طرف دیگر، با گذشت چند ماه از اجرای طرح هدفمندسازی یارانه ها، قیمت حامل های انرژی و کالاها بالا می رود و تورم افزایش می یابد و بر خلاف ادعای دولت اجرای این طرح عملا بار سنگین گرانی و تورم ناشی از افزایش قیمت کالا ها را بر دوش کارگران، مزدبگیران و قشرهای کم درآمد جامعه هموار نموده است. در چنین شرائطی دولت جمهوری اسلامی از بالا و بدون مشارکت نمایندگان کارگران، حداقل دستمزد کارگران را درحالی که نرخ رسمی تورم را ۲۰ درصد اعلام کرده است، تنها ۹ درصد افزایش داده و ۳۳۰ هزار تومان اعلام کرده است. این رقم بنا به نظر و تائید کارشناسان خود حکومت، به مراتب کم تر از هزینه زندگی یک خانوار متوسط کارگری است. کم نیستند کارگرانی که برای دریافت همین دستمزد ناچیز نیز، باید ماه ها و گاه بیش از یک سال، منتظر بمانند.
اعتراضات کارگری در طول یک سال گذشته در اقصی نقاط کشور از ذوب آهن اصفهان تا بافندگی کاشان، از کارخانه کیان تایر تا پتروشیمی ماهشهر و تبریز، از مجتمع صنعتی البرز تا نساجی مازندران همه نشاندهنده‍ی عزم جنبش کارگری برای دفاع از حق کارگران در برخورداری از زندگی انسانی و مقابله با اجحافات و سیاست سرکوب دولت و کارفرمایان است.
کارگران کشور ما خواهان آزادی بی قید و شرط برپایی سندیکا ها و اتحادیه های مستقل کارگری، حق اعتصاب، اعتراض، گردهمایی کارگران، برچیده شدن کلیه نهادهای وابسته به دولت از محیط کار تامین امنیت شغلی و لغو قراردادهای موقت و سفید امضاء، برخورداری ازحق انعقاد قرارداد مستقیم و دسته جمعی، لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان و تضمین برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان ، رعایت استاندارد های بهداشت و ایمنی در محیط های کار، افزایش دستمزدها و پرداخت فوری دستمزدهای معوقه کارگران، توقف اخراج و بیکار سازی ها، پرداخت بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی انسانی تا زمان اشتغال به کار، رفع هرگونه تبعیض در پرداخت مستمری بازنشستگان و بهره مندی آنان از تامین اجتماعی و خدمات درمانی، ممنوعیت کار کودکان، اعلام روز اول ماه مه به عنوان تعطیلی رسمی هستند.
نظام سرمایه داری جهانی طی دهه های اخیر، همواره در جهت محدودتر نمودن حقوق کارگران و بالابردن بهره وری خود به قیمت خانه خرابی میلیون ها نفر از کارگران و دیگر مزد و حقوق بگیران گام برداشته است. همگام با افزایش سودهای نجومی بر خیل بیکاران، حاشیه نشینان و خانه به دوشان اطراف شهر های بزرگ صنعتی افزوده است. خدمات اجتماعی را حصوصی و محدود ساخته، یا عملا تعطیل کرده است و با سپردن منابع ثروت ملی به صاحبان سرمایه، شکاف های اجتماعی و نابرابری در جامعه را افزایش داده است. جمهوری اسلامی بر این بربریت نظام سرمایه داری، تبعیضات گستره خود در همه زمینه ها را به عنوان یک استبداد مذهبی نیز افزوده است و با ایجاد شکاف جنسی، ملی، قومی، مذهبی و رواج رانت خواری، مناسبات درونی جامعه ما و از جمله رابطه کار و سرمایه را بیش از پیش به قهقرا برده است.
بین مطالبات کارگران و مزدبگیران کشورمان با مطالبات جنبش اعتراضی وجوه مشترک قابل توجهی وجود دارد. مبارزه برای برچیدن استبداد، دفاع از آزادی فعالیت احزاب سیاسی و تشکل‏های صنفی، آزادی اطلاع‏رسانی و برگزاری تجمعات و تظاهرات از جمله اشتراکات است. این اشتراکات زمینه‏ساز پیوند بین دو جنبش است. گسترش هر چه بیشتر پیوند میان جنبش اعتراضی و جنبش کارگری و تلفیق مطالبات اقتصادی با مطالبات سیاسی و مبارزه مشترک این دو جنبش همراه با سایر جنبش‏های اجتماعی برای رهایی مردم ما از قید استبداد حاکم، از اهمیت حیاتی برخوردار است

ما سه جریان چپ مدافع دمکراسی و سوسیالیسم و مخالف نابرابری و ستم و تبعیض و استثمار که برای استقرار حکومتی دموکراتیک به جای جمهوری اسلامی مبارزه می کنیم، همبستگی جهانی طبقه کارگر را در روز اول ماه مه، طلیعه ای برای رسیدن به چنین جامعه ای و ایجاد جهانی دیگر، جهانی عاری از جنگ و غارت و استثمار می دانیم. ما که در صف نیروی کار در مبارزه ای که در نظام سرمایه داری جهانی میان کار و سرمایه وجود دارد مشارکت داریم، از خواست های مشترک تشکل های کارگری که بازتاب مطالبات جنبش کارگری کشورمان است پشتیبانی کرده و بر اهمیت ایجاد سندیکاهای کارگری برای بهبود شرائط کار و موقعیت اجتماعی طبقه کارگر در ایران، تاکید می کنیم.
ما همراه و دوشادوش همه نیروهای چپ در سراسر جهان، روز اول ماه مه را به همه کوشندگان راه صلح ، آزادی، دموکراسی و سوسیالیسم تبریک می گوئیم. ما از فراخوان سراسری تشکل ها و نهادهای ایرانی، که همگام با جنبش کارگری میهنمان روز اول ماه مه را جشن گرفته و دست به تجمعات و راهپیمائی می زنند، پشتیبانی می کنیم و هم میهنان مان را به شرکت در این تجمعات در بزرگداشت هر چه با شکوه تر روز کارگر و اعلام همبستگی با کارگران کشورمان فرا می خوانیم.

سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
کمیته هماهنگی شورای موقت سوسیالیست‏های چپ ایران

اول ماه مه ۲۰۱۱ برابر ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۰