• یک سال بعد از اعدام های ۱۹ اردیبهشت هنوز خانواده ها از محل دفن آن ها بی اطلاع هستند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱٨ ارديبهشت ۱٣۹۰ -  ٨ می ۲۰۱۱

خبرگزاری هرانا: ۱۹ اردی بهشت ماه ۱۳۸۹، پنج زندانی سیاسی به نام‌های فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان به طور ناگهانی و بدون اطلاع وکیل و خانواده در محوطهٔ پارکینگ زندان اوین به دار آویخته شدند.
در اولین سالگرد این اعدام دسته جمعی، گزارشگران هرانا ضمن برقراری تماس و عرض تسلیت به خانواده‌های داغدار، اطمینان حاصل نمودند که کماکان مسئولان از تحویل اجساد و حتی نشان دادن محل دفن ایشان سرباز می‌زنند.

همسر فرهاد وکیلی در این زمینه گفت "با اینکه ما بار‌ها به مکان‌های مختلف مثل ستاد خبری مراجعه کردیم ولی مسئولان هیچ جواب مشخصی تاکنون نداده‌اند."
وی در پاسخ به سوال گزارشگر هرانا منبی بر نتیجهٔ وعده‌ای که پیش‌تر برخی نمایندگان مجلس و استانداری کردستان به ایشان در رابطه با پیگیری امور مربوط به تحویل اجساد داده بودند، افزود: "آن‌ها به خودشان قول می‌دهند. قولشان به ما عملی نمی‌شود و زیر قولشان می‌زنند. البته یکی از مسئولان به نام کریم‌پور که واسطه شده بود هم سکته کرد و بعد از آن هیچ وقت این موضوع مطرح نشد. یکبار هم که من به ستاد خبری رفته بودم، گفتند مسئولین مربوطه یک روزی محل دفن را اعلام خواهند کرد که آن روز هنوز نرسیده..."
خانم وکیلی در پایان گفت: "طی این یکسال، حرف‌های ما را مردم ایران و کردستان زدند و با اعتصاب سراسری حمایت قلبی خودشان را به ما نشان دادند و با ما همدردی کردند."

این در حالیست که برادر علی حیدریان، دیگر اعدامی ۱۹ اردی بهشت نیز از عدم تحویل پیکر برادرش سخن می‌گوید: "بله قول دادند، ما هم به همهٔ نهاد‌ها مراجعه کردیم. ولی هیچ پاسخی ندادند."
عبدالله حیدریان در مصاحبه با گزارشگر هرانا هم چنین از برگزاری مراسم سالگرد علی حیدریان در روز دوشنبه در منزل پدری‌اش خبر داد.

در همین زمینه ملائکه علم هولی، عمهٔ شیرین علم هولی می‌گوید: "اولین روز که خانوادهٔ همه شهیدان به زندان اوین مراجعت کردند مسئولان گفتنه بودند که بروید و فردا بیایید؛ روز بعد که رفتند هم گفتند باید پزشک قانونی کهریزک اجساد را تحویل دهد. اما خانواده‌ها که برای تحویل جنازه، آنجا رفتند هیچ جواب قطعی نگرفتند. روز بعد هم خانواده‌ها به دادگاه انقلاب رفتند که مسئولان آنجا هم، اینگونه پاسخ دادند که ما خودمان در یک جایی دفنشان می‌کنیم و بعدا به شما زنگ می‌زنیم. بعد از این سه روز هم باز مراجعه می‌کردند اما جوابی ندادند. آخرین حرف‌های مسئولین این بود که چون آن‌ها ضد انقلاب هستند یا مسلمان نیستند، نباید جنازه‌شان را تحویل بدهیم. اگر جنازه دست خانواده‌ها باشد امنیت ملی در خطر می‌افتد و از این قبیل صحبت‌ها. ما هم متاسفانه هر کاری کردیم تا لااقل بگویند کجا دفن کردند، آن‌ها چیزی نگفتند."
خانم علم هولی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا خانوادهٔ شیرین هنوز هم تحت فشار قرار دارند، اظهار داشت: "بله همچنان تحت فشار هستند و کماکان از سوی وزارت اطلاعات با آن‌ها تماس گرفته می‌شود."
وی در مورد برگزاری مراسم سالگرد اعدام شیرین علم هولی یادآور شد: "خانواده تصمیم دارند و خودشان را برای برگزاری مراسم آماده کرده‌اند اما ممکن است دولت اجازه ندهد که مراسم رسمی و بزرگی برگزار کنند و آن‌ها نهایتا مجبور شوند که بر طبق آداب و رسوم مسلمانان برایش نذری بدهند. البته هنوز مشخص نیست که چه پیش بیاید و من اطلاع دقیقی ندارم."
ملائکه علم هولی در پایان افزود: "سال گذشته برای ما به عنوان اعضای خانوادهٔ شیرین سالی پر از درد بود و تمام سختی‌ها و دشواری‌های اعدام شیرین با تحویل ندادن جسدشان برای ما دو برابر گران تمام شد. بالاخره انسان‌هایی که در این راه اعدام می‌شوند، راه‌شان را خودشان انتخاب کردند اما اینکه خاکی هم ندارند برای اطرافیان واقعا سخت است.
اما من از همهٔ آزادیخواهان یک خواهش دارم که دیگر مدارا بس است، ما جسد بچه‌هامان را می‌خواهیم. این تنها خواستهٔ ماست...
وی هم چنین در پایان از تمام کسانی که طی این مدت از شیرین پشتیبانی کرده و برای نجاتش تلاش کرده بودند تشکر نمود.

از سویی دایه سلطنه، مادر فرزاد کمانگر، معلم و فعال حقوق بشر کرد اعدام شده در تاریخ مذکور گفت: "طی این یک سال از تحویل پیکر هیچ خبری نشده و هیچ جایی دست مارا نگرفته. ما بار‌ها رفتیم پیش مسئولین و گفتیم جنازه‌ها را بدهید. رفتیم پیش ملا، گفتم شما در تهران قول دادی که حتما جواب من را بدهی. هم چنین گفتم حداقل به من قبرش را نشان بدهید. من یک مادر پیر هستم و انتظار دارم و بهتان قول می‌دهم که فقط خودم زیارتش کنم و هیچ کسی نفهمد، درسته که قولِ شما، قول نیست؛ اما من قول واقعی می‌دهم. ولی با این همه التماس هیچ کدام قبول نکردند و گفتند حتی اگر دنیا هم خراب شود ما نمی‌توانیم قبرش را به تو نشان بدهیم. یعنی من که یک مادر پیر هستم این حق را ندارم که بروم زیارت قبر فرزندم؟"
مادر فرزاد کمانگر ادامه داد: "من فرزادم را پروردم و تقدیم کردم به ملتم ولی حالا نمی‌توانم زیارتش کنم و جنازه‌اش را ببینم. ولی خوشحالم که اسمش برای همیشه ماند. در دنیا روز شهید شدنش را روز معلم می‌خوانند. من هم این روز را به تمام معلمین تبریک می‌گویم و امیدوارم معلمان زندانی آزاد شوند. این روز بهار آزادی برای تمام ملت و این خاک است. شهید همیشه زنده است و تا دنیا هست شهید زنده خواهد ماند. فرزاد شهیدی ست که برای مدرسه و دانش آموزانش و این آب و خاک زحمت کشیده. فرزاد همیشه خوشحال بود که به کودکان درس می‌داد و حالا هر کدام از آن‌ها برای من فرزاد کمانگری هستند. به نظر من اسمی که در دنیا زنده می‌ماند مهم هست."
سلطنه رضایی در پایان گفت که روز دوشنبه مراسم اولین سالگرد شهادت فرزاد کمانگر را برگزار خواهند کرد.