پیام همدردی ی اسماعیل خویی به مهرانگیز کار و خانواده ی پورزند



اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۹ ارديبهشت ۱٣۹۰ -  ۹ می ۲۰۱۱


 
آزادیخواهِ کوشا وگرانمایه،
بانو مهرانگیز جانِ کار
و خانواده ی ارجمند پورزند:
درود بر شما.
تا بر سرِکار آمد این اژدر خوک ،
صد ره به سلوک بدتر از جمله ملوک،
زنجیره ی زندگانی ی ما گردید
سوگ از پیِ سوک از پیِ سوک ار پیِ سوک.
خودکشانی ی سیامک جانِ پورزند، روزنامه نگار ونویسنده ی مردم گرای و آزادیخواهِ ما، تازه ترین سوک است در زنجیره ی زندگانی ی کنونی ی ما:
زنجیره ای که بُریده نخواهد شد مگر با از میان برخاستنِ فرمانفرمایی ی آخوندی.
شیوه هایی از تن شکنی و روان شکنی که این فرمانفرمایی ی انسان ستیز و فرهنگ ستیز وزن ستیز وهنر ستیز وشادی ستیز و همه چیز ستیزِ بی همه چیز در برخورد با زندانیانِ سیاسی به کار می بندد دیگر اکنون رازِ از پرده برون افتاده ای بیش نیست.
ما دیگر اکنون خوب می دانیم که بر زندانیانِ سیاسی در ایرانِ آخوند زده چه می گذرد. ودرست همین دانستن است که با هر قربانی ی تازه ای، که فرمانفرمایی ی آخوندی از ما می گیرد، هیمه ای دیگر می افزاید بر آتشِ دوزخی از رنج وشکنج که زندگانی ی مرگ زده ی ما باشد به روزگاری که در آن تاریخ انگار پس پس پیش می رود.
برای تان ، برای مان، شکیبایی آرزو می کنم و توانِ بیشتر برای تاب آوردن.
"چنان نماند و چنین نیزهم نخواهد ماند."
خواهید دید. خواهیم دید. خواهند دید.

با مهر وهمدلی،
همدردِ شما:
اسماعیل خویی
یازدهم اردیبهشت ۱٣۹۰،
بیدرکجای لندن