عنوان : ا از گریستن را -http://ebiyan.blogfa.com/post-۷.aspx
تا به سفر آنهمه شادی را
ارمغان ِ اندوه نهم ؛
عابر ِ بیگناهی هستم
فصلی از فراموشی .
میان دریا و خود
تا از گریستن را
قطره قطره سبک کنم
با رویای برگ از گلدانی
به تند بادی رها شوم
بر چارچوبه ی نیازم
سر به حسرتی نهم
و اشک ِ آن ماهی ی کوچک دریا را
در غربت ِ خویش بگریم
در پاییز
جز مرگ ِ برگ
مرا به آن سمت بکوچاند
تا تصویری از جهان کنده شوم .
٣٨۰۶۱ - تاریخ انتشار : ۱۲ خرداد ۱٣۹۰