اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۱ خرداد ۱٣۹۰ -  ۱۱ ژوئن ۲۰۱۱

در ۲۲ خرداد ماه ۱۳۸۸، شهروندان کشور ما با حضور میلیونی در پای صندوق های رای، عزم خود را برای تغییر به نمایش گذاشتند. اما شامگاه همان روز با بهت و حیرت، متوجه شدند که متولیان حکومت، با دستبرد در آراء آنان، قصد ابقای دولت احمدی نژاد را دارند. حمله به ستادهای انتخاباتی میرحسین موسوی و مهدی کروبی، گسیل نیروهای مسلح به خیابان ها، شناسائی عجولانه نتایج مخدوش و اعلام شده توسط آقای خامنه ای، همه نشاندهنده ی همین قصد بود و بازداشت دسته جمعی فعالان سیاسی، بلافاصله پس از انتخابات خبر از آمادگی وتدارک قبلی آنان برای مصادره ی نتیجه انتخابات می داد. از همان فردای برگزاری انتخابات، اعتراضات وسیع مردمی با شعار «رای من کو؟» آغاز شد و در ۲۵ خرداد ماه ۱۳۸۸ مردم ایران بزرگ ترین تجمع مسالمت آمیز سی ساله اخیر را در کشور، به نمایش گذاشتند. جنبش سبز با قدرت تمام اعلام حضور کرد!

جنبش سبز به عنوان یک جنبش انتخاباتی، خواستار تغییر دولت احمدی نژاد، توقف هجوم دولت به جامعه ی مدنی و تحول در جهت استقرار حکومت قانون و محدود نمودن عملکرد مخرب نهادهای فراقانونی بود. اما در جریان برخورد های حکومت با این اعتراضات و تلاش های فراقانونی برای خفه کردن صدای اعتراضات مسالمت آمیز آنان، از یک جنبش انتخاباتی بسیار فراتر رفت و در دفاع از حق انتخاب مردم به یک جنبش نافرمانی مدنی فراروئید و حتی کسانی را که به هر دلیل از شرکت در انتخابات امتناع کرده بودند، در بر گرفت. خواست ابطال انتخابات، با امتناع حکومت از هر گونه بازبینی نتایج اعلام شده، جای خود را به تاکید بر خواست تبعیت حکومت از رای مردم، تامین حقوق شهروندی و حق انتخاب آزادانه ی آنان داد. در جریان رشد این جنبش، که از آغاز مطالبه محور بود، مطالبات اجتماعی و سیاسی مهم تری شکل گرفت. لغو شکنجه، سانسور، بازنمودن فضای تنفس جامعه، پایان دادن بر اجحافات حکومت علیه گروه های مختلف مردم، آزادی زندانیان سیاسی، آزادی مطبوعات و ... بازتاب عمومی یافت.

سیاست سرکوب حکومت و مقابله با خواسته‏های مردم، مانع از آن شد که جنبش سبز به عنوان یک جنبش اعتراضی به اهداف اولیه ی خود دست یابد. احمدی نژاد به عنوان رئیس دولت کودتا ابقا شد. تظاهرات خیابانی سرکوب شدند. بخش بزرگی از شرکت کنندگان در اعتراضات بازداشت گشتند و تعداد زیادی نیز جان باختند. حضور خیابانی جنبش سبز زیر فشار سرکوب دولتی محدود شد، اما جنبش سبز در طول دو سال گذشته، علیرغم همه سرکوب های حکومت، در بطن جامعه تداوم یافته است و هر جا که امکان یافته است، قدرت عمل خود را به نمایش گذاشته است.

آقایان موسوی و کروبی چهره‏های مرکزی جنبش سبز، نقش بارزی را در سمت‏گیری‏های این جنبش بر عهده داشته‏اند. آنان تا به امروز در پی‏گیری خواسته‏های عمومی جنبش سبز ایستادگی نموده اند و توانائی و واقع بینی آنان مورد تائید و پشتیبانی غالب نیروهای جنبش سبز است. آن ها از همان آغاز همواره در محاصره ی دائمی نیروهای حکومت بودند، تحرکات و امکانات آن ها نیز محدود شده بود؛ اما بعد از تظاهرات ۲۵ بهمن ماه سال گذشته، همراه با همسرانشان خانم ها زهرا رهنورد و فاطمه کروبی در خانه خود حبس شده اند و رابطه ی آن ها با فعالان جنبش به کلی قطع شده است.

حکومت جمهوری اسلامی با سرکوب جنبش سبز بخش مهمی از پایگاه و مقبولیت خود را از دست داده است. در طول دوسال گذشته وحدت نظر بلوک حاکم در برخورد با این جنبش و بی‏توجهی به خواست‏های مدنی طرح شده در آن، بر هم خورده است. تضادهای درون حکومت آشکارتر و رقابت بین آن ها شدیدتر شده است. جدال های درونی اخیر بر سر استعفای وزیر اطلاعات، ادغام وزارت خانه ها، بازداشت اطرافیان رئیس جمهور، نشاندهنده ی از هم پاشیدگی بیشتر در صفوف حکومت است.

پیشرفت و پویائی جنبش سبز در دفاع پایدار از رای شهروندان کشور در مقابل استبداد حکومتی و ترسیم چشم انداز برای پیشرفت جنبش دمکراسی خواهی است. جنبش سبز جنبشی برای تامین مشارکت همه شهروندان در حیات سیاسی جامعه است. این جنبش با اتکاء به مبارزه ی مدنی و آزادی خواهانه ی نیروها و اقشار مختلف مردم شکل گرفته است و با ادامه ی همین مسیر هم می تواند به حیات خود تداوم بخشد. جنبش های مدنی که برای برابر حقوقی زنان، اقوام ، ادیان و مذاهب تلاش می کنند، با جنبش سبز همسو بوده اند. این جنبش با عطف توجه به خواست های این جنبش ها و ارائه راه حل‏های مشخص در این عرصه ها می تواند پویایی خود را حفظ کند. دفاع از آزادی و حقوق مردم، آزادی فعالیت احزاب، رفع توقیف از مطبوعات منتقد حکومت و دولت، رفع محدودیت هایی که در راه فعالیت تشکل‏های مدنی ایجاد شده اند، از وظایف فوری جنبش سبز است.

اتحاد جمهوریخواهان ایران خواهان رفع تبعیض های موجود در عرصه های مختلف در جامعه، تامین شرائط حقوقی برابر برای همه شهروندان کشور فارغ از جنسیت، قومیت و مرام و مذهب آن هاست؛ آزادی زندانیان سیاسی، آزادی مطبوعات، آزادی احزاب و برگزاری انتخابات آزاد را خواست اصلی و حلقه ی اتصال همه ی نیروهای درون جنبش سبز، برای گذار از وضعیت کنونی، می داند.

اتحاد جمهوریخواهان ایران در دومین سالگرد ۲۲ خرداد، با تاکید بر ایستادگی و مقاومت جنبش سبز در برابر استبداد، از هر تلاشی در جهت بهبود وضعیت کنونی استقبال می کند. ما با خواست آزادی زندانیان سیاسی، پایان دادن به حبس خانگی آقایان میرحسین موسوی، مهدی کروبی و همسرانشان خانم زهرا رهنورد و فاطمه کروبی، همگان را به شرکت در تجمعات و راهپیمائی های اعلام شده به مناسبت این روز فرامی خوانیم.

هیات سیاسی اجرائی
اتحاد جمهوریخواهان ایران
۲۱ خرداد ۱۳۹۰
۱۱ ژوئن ۲۰۱۱