اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱ تير ۱٣۹۰ -  ۲۲ ژوئن ۲۰۱۱

در هر مقطعی با پرسش «چه باید کرد؟» مواجه هستیم . بسیاری از ما پس از وقایع ۲۵ خرداد سال ۸۸ و انتخابات مهندسی شده ی دهمین دوره ریاست جمهوری، بیش از هر زمان این پرسش را پیش روی داشته‌ایم. پاسخ های بسیار درخور برای این پرسش از دیدگاه‌های گوناگون ارایه شده اما قصد دارم در این یادداشت کوتاه یکی از پاسخ های راهبردی را بسیار ساده با خوانندگان مرور کنم. پاسخی که در صورت درک و عمل کردن به آن بسیار موثر خواهد بود. خصوصا برای بسیاری از دانشجویان و فعالان شبکه‌های مجازی و جستجو‌گران اینترنتی.

می‌دانید که یکی از راهبردی‌ترین پاسخ‌ها به پرسش مورد نظر این یاداشت را خانم شیرین عبادی خطاب به ایرانیان خارج از کشور خصوصا دانشجویان و فعالان سیاسی، اجتماعی ارایه کرد . ایشان – نقل به مضمون- تاکید کرد بایدنهادهای مدنی جوامع میزبان را در سراسر جهان متوجه وقایع ایران کرد تا آنها دولت‌ها و پارلمان‌های خود را متوجه سازند.

راه‌های بسیاری برای عمل کردن به این راهبرد وجود دارد و بدون شک بسیاری از شما به آنها عمل کرده و می‌کنید. اما شاید تا به امروز بسیاری از ما به امکان بسیار آسان و مفیدی که تکنولوژی‌های نوین ارتباطی در اختیار ما قرار داده‌اند توجه جدی نکرده‌ایم. می‌دانیم که رسانه‌های گروهی یکی از نهادهای بسیار تاثیرگزار در جوامع هستند. باز می‌دانیم که یکی از ویژگی‌های رسانه‌های امروزی «تعاملی» بودن آنها است. اصلی که امروزه جایگاه ویژه ای در هزاره ارتباطات دارد.

بازخوردهای ما به مطالب رسانه‌های گروهی خارجی یکی از راه‌های ساده اما بسیار موثر در عملی کردن راهبرد پیش گفته است. شک ندارم که بسیاری از ما در کشورهای مختلف جهان در دو سال اخیر محصولات مختلف رسانه‌ای را با موضوع انتخابات، حوادث پس از آن، جنبش سبز و.... دیده، خوانده و پی گرفته‌ایم. در هفته‌ی گذشته یکی از رویدادهای بسیار تلخ که بازتاب وسیعی در رسانه‌های جهان داشت خبر کشته شدن هدی صابر در زندان اوین در در حال اعتصاب غذا بود. به عنوان مطالعه موردی عرض می‌کنم قریب به اتفاق رسانه‌های گروهی کشور سوئد این خبر را منتشر کردند و اینک با یک جستجوی ساده امکان بازخوانی آن خبر درپایگاه های اینترنتی رسانه های مختلف ممکن است.

فعالان رسانه‌های گروهی، مدیران و تحلیل گران این رسانه‌ها بدون شک با دریافت بازخوردهای مخاطبان اولویت های پرداخت به موضوعات را مد نظر قرار خواهند داد. برای نمونه اگر خبر کشته شدن هدی صابر در زندان اوین از سوی مخاطبان بسیاری مورد توجه قرار گیرد فعالان رسانه‌های منتشر کننده را به تامل وا می‌دارد. تعداد دفعات کلیک شده،تعداد دفعات باز انتشار آن محصول رسانه ای در شبکه‌های اجتماعی، تعداد پیام ها ، محتوای پیام ها و.... مواردی هستند از بازخوردهای مخاطبان نسبت به محصولات رسانه های گروهی. امکانات بسیار ساده‌ای هم در تمامی پایگاه‌های اینترنتی در اختیار شما برای ارسال بازخوردها وجود دارد که با اندک آشنایی می‌توان آنها را به کار گرفت.

بر همین اساس به ایرانیان فعال در فضای اینترنت و شبکه‌های مجازی خصوصا دانشجویان و فعالان سیاسی- اجتماعی که دست‌رسی آسان به پایگاه های اینترنتی رسانه های خارجی دارند و ساعاتی را برای مرور اخبار ایران و جنبش سبز صرف می‌کنند، پیشنهاد می‌کنم از کنار اخبار ایران در رسانه های خارجی به سادگی عبور نکنند و با نشان دادن بازخورد – به هر شکل ممکن - آن رسانه ها و به دنبال آن رهبران فکری جوامع میزبان را متوجه اهمیت موضوعات ایران بکنند.

باور دارم این کار بسیار ساده ، ایمن و موثرتر از حضور های خیابانی در کشور های خارجی است. ادبیات اعتراض در کشور های مختلف متفاوت است. شهادت می‌دهم اعتراض‌های خیابانی ایرانیان خارج از کشور کاملا به ضدِخود بدل گشته و تاکید دارم طرح ها و روش های مدرن باید مورد توجه قرار گیرد.

علاوه بر این شما می‌توانید اخبار منتشر شده‌ی ایران در رسانه‌های معتبر خارجی را در صفحات نهادهای مدنی و حقوق بشری کشور های میزبان باز انتشار دهید. برای مثال با عضویت در صفحات فیس بوکی «عفو بین الملل» کشوری که در آن هستید و باز انتشار اخبار نقض حقوق بشر در ایران می‌توانید دیگر اعضا و نیز مدیران صفحات را بیشتر متوجه موضوع کنید.

این تجربه ای است که شخصا به آن پرداخته و نتایج جالب توجه در حد تماس و دیدار های موثرهم کسب کرده‌ام.

با اندک تامل می‌توان راه‌های بسیار موثرتری هم در فعالیت‌هایی از این دست یافت، تجربه کرد و به اشتراک گذاشت تا زمان های مفیدتری در پشت کامپیوترهای خود برای ایران و ایرانیان صرف کنیم.