عنوان : رنگرزان
جناب س. آذر،
از آنها که گنجشک را رنگ میکننند تعجبی نیست ، تعجب از آنهاست که این قناری ها را میخرند. در واقعه سقا خانه که گنجشک رنگ کن ها کونسولیار امریکا را به نام بهایی رنگ کردند ملت قناری خر مسلمان ، این انسان بی گناه را به قتل رساند و خیلی هم از خود بخاطر این شجاعت متشکر بود.
" فاشیست های وطنی" که دریاچه بختگان در استان فارس را خشک کردند این کار را " برای مهاجرت [ کورش و داریوش و اردشیر و خسرو ] به تهران، کرج، اسلام شهرها و زورآباد ها" نمودند.
و صدام حسین که تالاب های جنوب عراق را خشک کرد جهت نجات شیعه های عراقی از دست مالاریا بود.

تعجب دیگر در آن است که این رنگرزان که خشک شدن دریاچه های ایران را میبینند چطور گنجشک بزرگ که بالا رفتن گرمای کره زمین که مصیبت اصلی ست را نمی بینند و فکری برای علاج آن نمی نمایند. و مطمئنا شما تنها کسی نیستید که این قناری را خریده اید. از ساکنین دریاچه آرال بپرسید.

قتل کنسولیار آمریکا
http://www.iichs.org/magazine/sub.asp?id=۸۷&theme=Orange&magNumber=۱&magID=۶&magIMG=

دریاچه بختگان
http://fa.wikipedia.org/wiki/D۸AFD۸B۱DB۸CD۸A۷DA۸۶D۹۸۷_D۸A۸D۸AED۸AADAAFD۸A۷D۹۸۶
٣٨۷۷٨ - تاریخ انتشار : ۱۱ تير ۱٣۹۰       

عنوان : خشکاندن عمدی «دریاچه ی ارومیه» و «تالاب هورالعظیم»
مطلب زیبائی بود. مثل اکثر مطالب آقای بنی طرف «از دل بر آمد و بر دل نشست». دستشان درد نکند. به نظر من سیاست خشکاندن «تالاب هورالعضیم» همانند سیاست خشکاندن عمدی «دریاچه ی ارومیه» به وسیله ی مراکزی مخفی که در دل حاکمیت برای این کار بوجود آمده اند (بگوئیم مثلاً "مرکز مطالعات استراتژیک برای نابودی ملل غیر فارس"؟!!) برنامه ریزی و اجرا می شود. همه ی این کارها برای وادار کردن مردم محلی برای مهاجرت به تهران، کرج، اسلام شهرها و زورآباد ها است. با خشکیدن دریاچه ی ارومیه - که از عمر آن چیز زیادی باقی نمانده است - زندگی مردم در کرانه های این دریاچه سخت و سخت تر خواهد شد و برای این نگون بختان چاره ای جز مهاجرت باقی نخواهد ماند. فقط فاشیست های وطنی باید بدانند که ما فرزندان ملل غیر فارس در ایران این جنایات را فراموش نخواهیم کرد و البته در مجامع بین المللی نیز در این باره ساکت نخواهیم نشست. فقط هموطنان فارس زبان (بخصوص روشنفکران فارس) باید بدانند که ما سکوت آنها را در باره ی این جنایات به حساب رضایت آنها می گذاریم.
٣٨۷۷۱ - تاریخ انتشار : ۱۱ تير ۱٣۹۰