اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٣۱ تير ۱٣۹۰ -  ۲۲ ژوئيه ۲۰۱۱

به گزارش رجانیوز به نقل از شیرازنا، روح الله حسینیان عصر چهارشنبه در شیراز در یک سخن‌رانی در مورد برخورد نمایندگان با احمدی‌نژاد در مجلس هنگام معرفی وزیر پیشنهادی ورزش و دو دو کردن آن‌ها گفته است: «بعد از برخورد مجلس هیئت رئیسه به همراه روسای کمیسیون‌ها به خدمت رهبری رسید من رهبری را هیچ وقت به این ناراحتی ندیده بودم ایشان فرمودند: مجلس رذالت نشان داد».
«رذالت» در فرهنگ معین «فرومایگی»، «ناکسی»، «پستی» معنا شده است.
اگر این واژه بر زبان خود روح الله حسینیان، همکار سعید امامی در جریان قتل‌های زنجیره‌ای که اکنون عنوان نمایندگی مردم در مجلس را یدک می‌کشد، جاری می‌شد به احتمال قوی اصلا توجهی را جذب نمی‌کرد و کسی حوصله‌ی پرداختن به گفته‌های او از خود نشان نمی‌داد. هم‌چنین اگر این واژه بر زبان کسی جاری می‌شد که مجلس کنونی ایران را متشکل از نمایندگان مردم نمی‌داند، می‌شد آن را یک توهین به اشخاصی معین و یک دعوای شخصی تلقی کرد. ولی این واژه‌ی به غایت توهین‌آمیز و تحقیرکننده از قول "رهبری" نقل شده است که از یک سو بالاترین مقام و مسئولیت را در ساختار حکومتی جمهوری اسلامی دارد و از سوی دیگر مجلس را، دست‌کم در سخن، متشکل از نمایندگان مردم می‌داند. از این‌رو این توهین از زبان "رهبری" به مجلس، توهین مستقیم است به مردم. یعنی این که "رهبری" با نسبت دادن «فرومایگی» و «پستی» به نمایندگان مردم مستقیما به مردم اهانت کرده است.
از دو حال خارج نیست، یا چنین توهینی واقعا بر زبان او جاری شده یا روح الله حسینیان چنین برداشت کرده است. اگر حالت اول باشد چنین شخصی لیاقت یدک کشیدن عنوان "رهبری" را ندارد و بلافاصله باید برکنار شود. اگر حالت دوم باشد بلافاصله باید جناب "رهبر" مرحمت فرموده از خود رفع اتهام کند. سکوت در برابر چنین نقل قولی به معنای تایید آن و به معنای توهین مستقیم به مردم است و "رهبر"ی که به مردم اهانت کند باید برکنار شود. حالت سومی نیز می‌تواند فرض شود و آن این‌که "رهبر" نظرش را تغییر داده و دیگر مجلس را متشکل از نمایندگان مردم نمی‌داند. در این صورت باید این تغییر نظر اعلام شود تا از سویی رفع اهانت از مردم صورت گیرد و از سوی دیگر مردم تکلیف خود را با چنین "رهبر" و "مجلس"ی روشن کنند.
لازم به توضیح می‌دانم که اینجا سخن بر مبنای تسری قانون اساسی کنونی بر کشور می‌باشد وگرنه شخصا هیچ اعتقادی به ضرورت وجودی "رهبر" و "رهبری" ندارم و خودِ وجودِ چنین مقامی را اهانت به ملت ایران می‌دانم.

پنجشنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۰
احمد فرهادی