اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٨ مرداد ۱٣۹۰ -  ٣۰ ژوئيه ۲۰۱۱

حکومت ولایی با سرسپردگان مجلسی ، دولتی و سپاهی خود مثل همیشه توانسته است نگاه عده ای را به سمت انتخابات (انتصابات) جلب کند. در این میان نقش نیروهای خط امامی و چپ نظام؛ از میانه رو ها گرفته تا سران اصلاح طلب که پس از جنبش سبز موفق شده اند بخشی از مردم را با خود همراه کنند، برجسته تر است.

موضوع انتخابات که البته امری فرمایشی و نمایشی برای اعتبار بخشیدن به نظام ولایی شده، می رود که در سایه تلاش حکومت و دلبستگان به نظام به دغدغه ای اساسی تبدیل شود. به واقع می شود گفت که اطلاح طلبان انتخابات را به گفتمان غالب سیاسی تبدیل کرده اند و علارغم اینکه تقلب و دستکاری با هدایت رهبری را شاهد بوده اند و هنوز رهبران خود را در بند می بینند اما همچنان خود را در چارچوب بازی سیاسی حکومت ولایی قرار داده اند.

از طرفی تقریبا از رهبر گرفته ، شورای نگهبان ، صدا و سیما ، مسولین دولتی ، اعمه جمعه ، فرماندهان سپاه و بسیج و نیروی انتظامی ، نمایندگان رهبری در نهادهای مختلف و خلاصه هر کسی که به نوعی از این سفره خوان یغما که حق مردم ایران است ، بهره ای می برد در مورد انتخابات صحبت کرده اند. کسانی از سران حکومت و وابستگانشان از اینکه سران فتنه ( لقب بعضی از سران اصلاح طلب ) حق شرکت در انتخابات را ندارند ، کسانی می گویند آنها اگر عذر خواهی کنند میتوانند در انتخابات شرکت کنند ، کسانی دیگر شروطی تعیین می کنند و خلاصه بازار و تنور انتخاباتی را گرم نگاه داشته اند. از طرف دیگر سران اصلاح نیز بیکار ننشسته و بعضی از آنها از انتخابات آزاد صحبت می کنند ، بعضی از شرایطی دیگر برای شرکت در انتخابات سخن می گویند و خلاصه جواب همکاران سابق خود در حکومتهای گذشته را بی جواب نگذاشته اند. اگر رفسنجانی از بی بدیلی خامنه ای و ولایت فقیه می گوید ، اگر خاتمی از بخشیدن رهبری سخن می پراکند ، دوستان خارج نشین آنها مهاجرانی و کدیور و در ادامه شورای هماهنگی راه سبز امید که این روزها پرچمدار سران اصلاح طلب شده ، از شرایط انتخابات سخن می گویند. زمانیکه سران اصلاح طلب که در سکوت پر معنای، موسوی و کروبی که در مبارزه مفهومی ندارد ، اثر منفی سخنان محافظه کارانه خود را در مردم ایران می بینند ، شرایط خود را محکمتر می نمایند تا مردم را بیشتر در ابهام راهی که می روند قرار دهند.

شورای هماهنگی راه سبز امید در آخرین نشست خود در پاریس بیانیه ای در باره انتخابات دور نهم مجلس منتشر کرده است که نکات مهم آن بدین قرارند ؛ آزادی تمامی شهروندانی که در حوادث پس از انتخابات ۸۸ بازداشت شده اند ، کوتاه شدن دست نظامیان از عرصه رقابتها و هرگونه دخالت در مهندسی انتخابات ، پایان بخشیدن به حبس موسوی و کروبی ، پایان دادن به سانسور و فشار علیه رسانه ها، فعالیت آزاد احزاب و تشکلهای صنفی سیاسی و نهادهای غیر دولتی ، لغو نظرات استصوابی و عدم خشونت و تامین امنیت جانی و مالی احزاب، نامزدها و رای دهندگان و سپس با یکسری کلی گویی ها درخواست نظر مردم را در باره ۳ گزینه مشارکت بی قید و شرط ، تحریم بی قید و شرط و مشارکت مشروط خواسته است. در ادامه با آزادی مرام و اندیشه و مذهب برای رای دادن ، شورای هماهنگی خواسته است خود را نماینده تمام اقشار معرفی نماید، آنچه به دست می آید جز کشاندن مردم پای صندوق های رای برای حکومت ولایی نیست. اقدامی که مشابه آن در سه دهه گذشته به خوبی دیده شده است که چگونه حکومت گفتمانی می سازد و به تایید مردم می رساند! اینجاست که آشکار می شود که در سایه تلاش سران نظام حکومت ولایی باز هم کنترل فضای فعالیت سیاسی نیروهای خط امامی و چپ نظام؛ از میانه رو ها گرفته تا سران اصلاح طلب، در دست اقتدارگرایان و سرکوبگران آزادی و ارزش های انسانی قرار گرفته است بطوریکه امروز بیشتر نشستها، اخبار و مقالات آنها در باره انتخابات می باشد.

آقای مجتبی واحدی در موضع گیری نسبت به بیانیه شورا می گوید ؛ کاش اعلام می شد همه گروهها بتوانند کاندید معرفی نمایند و سپس بیانیه را متفاوت تر از سخنان آقای خاتمی می داند و سرانجام نتیجه می گیرد که حکومت با قبول شرایط، سقوط خود را نزدیک می کند. روشن نیست که آزادی های اعلام شده در بیانیه چگونه آزادی هایی هستند؛ مگر نه اینکه در دوره اصلاحات آزادی انتخاب نمایندگان ، آزادی احزاب و نهادها ، آزادی رسانه ها نبوده و دولت وقت با کنار آمدن و رل تدارکچی بازی کردن بر همه محدودیت ها صحه گذشته بود، هرچند شورای هماهنگی در بیانیه های قبلی نشان داده بود که نهایت دنبال حکومتی کم و بیش اسلامی است! روشن نیست که از نظر شورای هماهنگی و سایر سران اصلاح طلب چرا تنها از آزادی شهروندان زندانی پس از انتخابات ۸۸ سخن گفته شده و از آزادی کلیه زندانیان سیاسی بحث به میان نیامده است و اصولا شرط آزادی زندانیان سیاسی ربطی به شرکت در انتخابات دارد و یا اصلی است که الویت بر همه مسائل خارج از انتخاباتی برای مبارزه می باشد.

نکته مهمتر دیگر که در مورد بیانیه شورای هماهنگی جای پرسش دارد، ربط دادن ماه رمضان (مذهب) به انتخابات (حکومت) است که از مردم خواسته شده تا این ماه را فرصتی برای فکر کردن در باره شروط بیانیه شورا و تحلیل آن بدانند، که دم خروس آشکار میگردد که جامعه آینده مورد ترسیم شورا و همکاران یک جامعه سکولار نخواهد بود. چرا همیشه سیاسیون و بالاخص سران اصلاح طلب دنبال خط حکومتی هستند تا نشان از روی سکه ای دهند که همواره حاضرند برای برگشت به قدرت با حکومت صلح کنند و در این میانه با گذاشتن شرط نشان دهند که دنبال خواست مردم هستند ! مگر رهبری و اصولگرایان و مهمتر از همه فرماندهان فاسد سپاه دست به اینهمه کشتار زده اند و منابع اقتصادی و سیاسی و اجتماعی را متصرف شدند که حالا بقول آقای واحدی با پذیرفتن شرایط سران اصلاح طلب قدرت از دست داده ، موجب سقوط خود گردند؟

اگر اندکی صداقت در سران اصلاح طلب و بعضی از افراد و گروههای سیاسی وجود دارد باید بپذیرند که حکومت قدرت را تحویل کسی نداده ، شرایط انتخابات آزاد را نپذیرفته و همچنان بر حذف رقبا تلاش خواهد کرد. چنانچه گشایشی در فشای سیاسی نیز انجام دهند و نشان دهند که بخشی از شرایط را پذیرفته اند در واقع تلاشی است برای داغ کردن تنور انتخابات. تجربه ثابت کرده است که وعده های حکومت تنها در حد حرف است و به منظور علاقمند کردن مردم به شرکت در انتخابات انجام می گیرد. حکومت تنها حاضر به تحمل کاندیداهای بی خطر است که حضور آنها در مجلس تنها به داغ کردن فضای سیاسی به نفع نظام جمهوری اسلامی و نه مردم منجر می شود. دیری نخواهد گذشت که حکومت ترفند انتخابات مجلس را به ترفند انتخابات ریاست جمهوری تغییر داده و باز آش همان آش و کاسه همان کاسه خواهد بود و برخی سران اصلاح طلب نیز با فریب مردم دکان پررونق خود را خواهند داشت. اصلاح طلبان و نیروهای چپ حکومتی که از پتانسیل و توانایی بالایی در فعالیت سیاسی برخوردارند، با صرف انرژی خود در صف مردم هنوز فرصت جبران گذشته را دارند. در غیراینصورت سوال بزرگی در برابر آنهاست! هدف از داغ کردن تنور انتخابات فرمایشی ولی فقیه چیست؟

نیروهای سیاسی که خود را مدافع دمکراسی و حقوق بشر معرفی می کنند با ورود به انتخابات فرمایشی تنها به سود حکومت ولایی قدم بر میدارند و لازمست بجای داغ کردن تنور انتخابات به فکر راه های سقوط دیکتاتور و برقراری دمکراسی واقعی باشند.

حسن زارع زاده اردشیر
روزنامه نگار و فعال حقوق بشر
http://zarezadeh.blogspot.com