از : سیمین محمودی
عنوان : نوکر آنجا و ارباب در اروپا
کوته بینی است اگر یک انسان سالم و البته با وجدان و باشرف پشت آنچه را که در لیبی همین ۶ ماه گذشته روی داد نبیند. شورای هماهنگی راه سبز و نه تنها وی بلکه بسیاری از فعالین سیاسی ایرانی نیز موشکبارانهای ناتو یعنی تمامی امپیالیستها را نمی بینند و این حملات را به پای مبارزین راه آزادی در لیبی می نویسند. عجب حکایتیست. آنان که تا دیروز بر طبل مبارزه مسالمت آمیز آنچنان مزدند که گوشها کر میشد ندو همینها آنچنان از مبارزات *مردم لیبی* به همراه بمباران ۶ ماهه این کشور توسط ابرقدرتها به دفاع برخواسته اند که گوشها این بار از آنطرفش کر میشوند. نه جانم. شما و همفکران اینچنینی شما هر دو به دنبال ارباب جدیدید. نگویید چرا چنین شد و چنان شد. تا ما به دنبال اربابیم و از خودمان برای آزادی و نه برای جاه و مقام هزینه نخواهیم بدهیم، تغییری جدی صورت نمی پذیرد. در لیبی دیکتاتوری کور و مستبد بر مسند قدرت است که باید بدست مردم این کشور سرنگون میشد. اما آنچه اتفاق افتاد نه نتیجه مبارزه مردم- و من از مردم آزاده سخن می گویم- که نتیجه حملات ۶ ماهه ابرقدرتها و به قدرت رسیدن گروهی لات و لوت به همراه کودتاگرانی که تا همین چندی قبل در درون حکومت و به همراه ارباب درونی قذافی و بر علیه مردم این کشور هر چه خواستند بر سر این مردم آوردند، است و ما در خارج نشسته به اربابان جدید و نوکرانشان تبریک میگوییم. عجب حکایتیست.
با احترام سیمین محمودی
٣۹٨٣۷ - تاریخ انتشار : ۴ شهريور ۱٣۹۰
|