اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۶ شهريور ۱٣۹۰ -  ۷ سپتامبر ۲۰۱۱

تلاش کانون حمایت از مبارزات مردم ایران- کلن روزجمعه ۲ سپتامبر۲۰۱۱ به مناسبت سالگرد فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در ایران با همکاری نتورفرویند–کلن، فیلم < ومن عاشقانه زیسته ام > را به نمایش گذاشتند.
قبل از نمایش فیلم در رابطه با علت ضرورت برگزاری سلگرد این روز، فاجعه ای که در تاریخ ایران مهر ننگش بر پیشانی جمهوری اسلامی باقی خواهد ماند، بیانیه ای به فارسی از طرف تلاش و به آلمانی از طرف نتورفروینده ایراد شد. سپس فیلم
< ومن عاشقانه زیسته ام > از پانته آ بهرامی به نمایش گذاشته شد که بینندگان را با واقعیات تجربیات و زندگی مبارزاتی ۱۳ زن سیاسی ایرانی با ظرافت بسیار آشنا کرد.         
فیلم < ومن عاشقانه زیسته ام > روایتی از رنج ها، عشق، مقاومت، فرارها و شکستهای رنج آور است. در یک کلام نقل داستان زندگیست. تصویر زندگی سه نسل از زنان سیاسی ایرانی طی تاریخ پنجاه ساله اخیر، و در نهایت این فیلم نشان میدهد که چگونه این زنان در جامعه ایران توانستند در تمام عرصه های سیاسی و اجتماعی نقش چالشگرانه خود را ایفا کنند.
در آخر برنامه در رابطه با این فیلم بحث و گفتگو منتقدانه با حضور خانم بهرامی بشکل فعال برگزار شد.      

 
بیست وسومین سالگرد فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در ایران
نقض مستمر و سیستماتیک حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، از همان فردای انقلاب با اعدام سران نظام سلطنتی، اعمال گسترده‍ی تبعیض جنسیتی علیه زنان ، به حاشیه راندن وطرد آنان از زندگی اجتماعی و محروم کردن شان از کار و تحصیل، کشتار در ترکمن صحرا، حمله نظامی به کردستان و کشتار زنان و مردان کرد و همچنین با ترور، زندان و اعدام مخالفین سیاسی ودگراندیشان، اقلیت¬های دینی و عقیدتی و دگرباشان آغاز گردید.
قتل¬های زنجیزه¬ای، کشتار و سرکوب دانشجویان در تیر ماه ٧٨ و ادامه‍ی آن تا امروز، پایمال کردن و نقض مستمر حقوق زنان، جوانان، کارگران و سایر زحمتکشان، تعرض و تجاوز به حق حیات آنان، راندن بخش عظیمی از مردم جامعه به زیرخط فقر، دستگیری، حبس و شکنجه‍ی نویسندگان، روشنفکران، روزنامه نگاران و اقلیت¬های دینی از جمله بهائیان، این¬ها همه بیانگر گوشه¬هائی از نقض مستمر حقوق بشر در ایران است.
اوین، خاوران¬ها و کهریزک¬ها از یک سو نماد ایستادگی ومبارزه‍ی مردم و از سوی دیگر نمودار ماهیت سرکوب گرایانه رژیم جمهوری اسلامی ایران است. مطابق آمار رسمی دولتی، تنها در سال گذشته ٣٤٦ زن و مرد در ایران جان خود را بالای چوبه¬های دار از دست دادند. و هم اکنون گروهی از زندانیان در مناطق مختلف ایران در معرض خطر اعدام قرار دارند.
آگر چه جنایات رژیم جمهوری اسلامی در ٣٢ سال گذشته بی شمار است و در جریان آن هزاران دگراندیش بدون در نظر گرفتن ابتدائی ترین مسائل رایج حقوق بین المللی و انسانی در خیابان¬ها و معابر عمومی و یا در زندان¬ها قتل عام شده¬اند، اما فاجعه‍ی کشتار زندانیان سیاسی در سال ١٣۶۷ در چنان ابعاد گسترده¬ تری انجام گرفت که سایر جنایات رژیم جمهوری اسلامی را در سایه خود قرار داد و باید از آن به عنوان جنایت برعلیه بشریت نام برد و نباید اجازه داد که این جنایت هولناک بدست فراموشی سپرده شود.
۲۳ سال پس از آن جنایت هولناک، هنوز بسیاری از خانواده¬ها ، اطلاع روشنی از چگونگی این جنایت و یا حق حضور بر گورهای جمعی عزیزان شان در گلزار خاوران و دیگر گورستان ها را ندارند.
جامعه ایرانی و جهانی مسئول است که در این مورد دادخواهی کند تا شاید بتوان از تکرار این گونه فجایع جلوگیری نمود، چرا که این جنایت می تواند امروز و یا فردا در سوریه و یا در هر گوشه از جهان که مردم¬شان گام در راه رهایی نهاده¬اند، تکرار شود.
در آستانه‍ی سالگرد این فاجعه ملی، با یاد آوری اعدام های دهه‍ی شصت و تابستان ۶۷ و گرامی¬داشت یاد جان باختگان و آگاهی¬رسانی در جوامع بین المللی از اهمیت بسیاری برخوردار است تا همگان بدانند که خاطره چنین فجایعی از اذهان عمومی بیرون رفتنی نیست و مردم ایران و خانواده¬های بازماندگان همچنان بر خواست خود مبنی بر بررسی و مشخص کردن عاملان و آمران این جنایات هستند.

یاد جانباختگان گرامی باد
تلاش کانون حمایت از مبارزات مردم ایران- کلن