• بنگر
   چگونه
          ماه
بر پوستِ برهنه ی دریا
                پستان می ساید؛ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٣ مهر ۱٣۹۰ -  ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۱

 بنگر
   چگونه
          ماه
بر پوستِ برهنه ی دریا
                پستان می ساید؛
و پیکرِ زنانه ی آب
در بسترِ شبانه ی بی تابی
                        موجا موج
                            به خود می پیچد

و ران به ران می ساید.


این
زیباترینِ چشم اندازهاست:
اکنون
کآرامرامِ بی شرو شورِ نخواستن،
بر ساحلِ نگاه،
بزم آفرینِ ساده ترین رامش ام شده ست؛
و آن آسمان ِ تا همیشه برون از نگاهرس
آیینه ی زلالی ی آرامش ام شده ست.

نه!
نع،
   شاعرا
بدگوی سردخویی ی پیرانگی مباش!
آماجِ عشق ورزی ات
                         آیا
یک تن خوش است، یا که جهان باشد؟



از خود برون بیا،
                یله شو،
                   خانگی مباش!
تو
تا بوده ای،
از پیشگامان بوده ای:
یعنی
از نابهنگامان:
زودانگی
شکوفه های شتاب آهنگ ات را
بر شاخسارِ توفان می رویانده ست.

حالی،
زنجیری ی سترونِ دیرانگی مباش.



بیست و سوم اوت
بیدرکجای لندن
بیمارستان مونت ورنن