اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۷ تير ۱٣٨۵ -  ٨ ژوئيه ۲۰۰۶

" یاد روز"ها ازآنرو گرامی اند که قادرند غبار فراموشی ایام را از چهره رخداد های تاریخی بسترند . همان رخداد ها که سازنده تاریخند .
شگفت ازبازی روزگار که دست طرار آن می تواند تصاویر چند بعدی ازیک واقعه به نمایش آورد .
هفت سال قبل فاجعه آفرینان کوی دانشگاه تهران تصور می کردند با سرکوب ۱٨ تیر دیگر ازجنبشی که پیوسته خواب آشفته آنان را برهم می زد می توانند آسوده خاطر شوند. اما درگذرایام ۱٨ تیر نه تنها آزادیخواهی را ازیاد دانشجویان وجوانان ایرانی محو نکرد بلکه خود نمادی شد درمسیر بسط وگسترش این افکار .
شاید درآن هنگامه خون و اشک وآتش کلوزآپ تصویرتنها سرکوب آزادیخواهان وپایکوبی بیداد برویرانه های بجای مانده بود اما امروزنمای دیگر ازهمان تصویر بیرقی است دردست احرار .  
از منظر ارزیابی از کمیت نیروهای مبارز، اگر تا قبل از سال ۷٨ هرگاه درتجمعات یا محافل اعتراضی داخل کشور سخن اززندانیان سیاسی به میان می آمد تنها چند نام معدود شناخته شده بود اما امروز فهرست بلند این نامها حکایت ازافزایش زندانیان سیاسی وبه تعبیردیگر به صحنه آمدن خیل بیشتروتازه تری ازمردان وزنان درعرصه مبارزه است .
  ازمنظر گسترش حوزه مطالبات سیاسی ، اگر تا قبل ازسال ۷٨ عناوین پارادوکسیکال نظیر دمکراسی دینی می توانست دربرخی ازمحافل دانشگاهی عرض اندام نموده وبعنوان سقف مطالبات مطرح شود اما امروز بخش وسیع دانشجویان ودانشگاهیان براین باورند که جزسکولاریسم ولاییسیته هیچ علاجی برای ساختارآینده سیاسی ایران متصورنیست .
ازمنظر وسعت دامنه اجتماعی مبارزه ، اگرتا قبل از۱٨ تیرماه ۷٨ تنها دانشجویان بودند که به منظور دفاع ازحقوق مشروع خود به میدان می آمدند پس ازآن تاریخ شاهد به میدان آمدن اقشارگوناگون ازجمله معلمان ، کارگران وزنان دراین عرصه بوده ایم .
ازمنظر اعتبارجریان دمکراسی خواهی ، اگر تا قبل از۱٨ تیر۷٨ تبلیغات ساده انگارانه اصلاح طلبان چنین می نمود که درچارچوبهای ساختارحاکم   ظرفیت اصلاح پذیری وجود دارد پس ازاین واقعه این حربه ناکام ماند . به نحویکه درانتخابات ریاست جمهوری نهم تقلیل وزن اصلاح طلبان ( به حدود ۱۰میلیون نفر) وافزایش وزن تحولگرایان (۲۲ میلیون تحریم کننده) برغم تقلب های تمامت خواهان مشهود بود .
ازمنظر بین المللی ، اگر تا پیش از۱٨ تیر سال ۷٨ برخی دولتها تصور می کردند که نقض حقوق بشر تبلیغات و بزرگ نمایی های ساخته وپرداخته اپوزیسیون درتبعید است اما با انعکاس این سطح وسیع سرکوب دیگر تردیدی برای هیچ دولت باقی نماند که درایران چه می گذرد. ای بسا اینکه دولتهای آزاد پیش شرط هرقرارداد ومرواده اقتصادی را مراعات حقوق بشر عنوان   می کنند خود ثمره آن سرکوب سیاه باشد .
این شمه ای کوچک و رهیافت های آن رویکرد غیرانسانی دربرخورد با مطالبات برحق دانشجویان بود. آیا با این آموزه هایی که تاریخ عرضه می کند جای تامل برای حکومتگران ندارد که دررویکردها وسیاستهای ناصحیح خود تجدید نظر کنند. بدون شک تاریخ منتظر درس آموزی   انسانهای کوته اندیش زمان نخواهد ماند. قوانین تاریخ   همچون گذشته وهمه جای جهان درکشورمان نیزاعمال خواهند شد . دست وپازدن برخلاف این جریان تاریخ تنها ممکن یک یا چند یاد روزبه تقویم ملتی بیفزاید اما آینده روشن است. راستی آیا درک این آموزه ها دشواراست؟
http://rozane۱.blogfa.com