اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۶ آبان ۱٣۹۰ -  ۷ نوامبر ۲۰۱۱

کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی: سیروس زارع زاده، آنکارا: روز شنبه ۱۴ آبان ماه مصادف با ۵ نوامبر ۲۰۱۱ ایرانیان مقیم ترکیه در پی فراخوان "انجمن همبستگی فعالان تبعیدی در ترکیه" برای اعتراض به نقض حقوق بشر و حمایت از کارگران زندانی در ایران دست به تجمع زدند و خواستار پایان دادن برای سرکوب زندانیان سیاسی، دستگیریهای خودسرانه و آزادی تمام زندانیان سیاسی اعم از زندانیان کارگری، دانشجویی، مطبوعاتی و بقیه که در بدترین شرایط روحی و جسمی در زندان ها به سر می برند شدند.

این تجمع که قرار بود از پارک قو به سمت سفارت ایران واقع در خیابان تهران با راهپیمایی همراه شود با دخالت پلیس آنکارا به روبروی سفارت نرسید. پلیس ترکیه مواکدا از ایرانیان خواست در برابر سفارت جمهوری اسلامی تجمع نکنند و نیز با افرادی که خواستار تجمع در جلوی سفارت بودند برخورد کرد. پلیس برای آرام کردن اوضاع در پارک قو از تجمع کنندگان خواست تا به اعتراض خود پایان داده و آرامش عمومی را برهم نزنند. این حرکت در حالی بود که هنوز مراسم اعتراضی شروع نشده بود.
این مراسم که با مجوز قانونی انجام می گرفت با تاخیر ۲۰ دقیقه ای در پارک قو آغاز شد. شروع مراسم با سر دادن شعارهایی علیه سران جمهوری اسلامی ایران و اینکه لانه جاسوسی ایران (سفارت) باید تعطیل شود مورد توجه رهگذران قرار گرفت بطوریکه شهروندان ترک را نیز کنجکاو به پرسیدن برخی سوالها در مورد رژیم جمهوری اسلامی ایران نمود.
سرود یار دبستانی من نیز در این مراسم خوانده شد و حاضران در حالی که در حرکت بودند شعارهایی نظیر؛ زندانی سیاسی آزاد باید گردد، ندا راهت ادامه دارد، مرگ بر دیکتاتور، قذافی مبارک بن علی نوبت سید علی، سر دادند و این در حالی بود که پلیس آنکارا برای پایان دادن مراسم که هنوز گرم نشده بود اصرار می ورزید.
تظاهر کنندگان با در دست داشتن بنر و پلاکاردهایی که عکسها زندانیان سیاسی بر آنها نقش بسته بود حکومت ایران را در مورد نقض حقوق بشری که در آن کشور رخ می دهد محکوم کردند و خواستار رسیدگی و دخالت سازمان ملل در مورد نقض حقوق انسانی در ایران شدند.
حضور زنان فعال ایران در این تجمع که خواستار حقوق خود از رژیم ایران بودند نیز در نوبه خود قابل توجه بود.
دراین مراسم بیانیه انجمن همبستگی فعالان تبیعدی به دو زبان فارسی و ترکی توسط آقای حامد ابراهیمی و خانم سفورا قرائت شد که در آن به شرایط وخیمی که برای زندانیان سیاسی در زندانها ایجاد شده است انتقاد شد.
بیشتر این بیانیه به زندانیان کارگری که در زندانهای جمهوری اسلامی ایران به طرز اسف باری تحت فشار قرار دارند اشاره داشت.
در پایان این مراسم، تجمع کنندگان دستان یکدیگر را گرفتند و بصورت سمبلیک با خواندن سرود مرز پر گهرهمبستگی خود را نشان دادند.
تعدادی قابل توجهی از این پناهندگان را دانشجویان و روزنامه نگارانی تشکیل میدادند که پس از زلزله شهر وان خود را به شهرهای غربی چون آنکارا رسانده بودند.