• سندیکای ما گرچه با دشواریهای بیشتر، اما با وحدتی نیرومندتر وارد چهارمین سال حیات خود می شود. اطمینان داریم که حق ما کارگران برای همیشه پایمال نمی ماند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۲ آبان ۱٣۹۰ -  ۱٣ نوامبر ۲۰۱۱

اخبار روز: سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، به مناسبت چهارمین سالگرد تاسیس این سندیکا بیانیه ای تحت عنوان «پس از سه سال هنوز هم تاوان می دهیم» منتشر کرده است:


سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه که در آبانماه هزار وسیصد و هشتاد وهفت به عنوان تشکل مستقل کارگری و با همت کارگران شریف نیشکر هفت تپه تاسیس شده است اکنون در حالی وارد چهارمین سال فعالیت کارگری خود شده است که دستاوردهای تلخ وشیرینی از خود بجا گذاشته است. شیرین از ین لحاظ که تاسیس این سندیکا هم دستاوردهای مثبتی برای کارگران نیشکرهفت تپه داشته ونقش مهمی دربهبود زندگانی کارگران این موسسه ایفا نموده است و هم باعث گردیده است که ما کارگران نیشکر هفت تپه از عزت و ارج انسانی به مراتب بیشتری برخوردار گردیم.. دستاوردهایی که قبلا نیز در موارد مختلف بدان پرداخته ایم. اما تلخ ازین لحاظ که ۶ نفر از ما، که همگی عضو هیئت مدیره سندیکا هم بودیم (فریدون نیکوفرد، علی نجاتی، جلیل احمدی، قربان علیپور، محمد حیدری مهر و رضا رخشان) تحت شدیدترین فشارها از طرف نهادهای امنیتی و قضایی قرار گرفتیم. مصائبی از تحمل زندان گرفته تا اخراج از کار. اما براستی چرا؟ ما چه گناهی مرتکب شده ایم؟ جز اینکه حق خود را می خواستیم؟
یکی از اتهاماتی که برما وارد می کردند و ما را مجرم می خوانند مسئله تاسیس سندیکا بود. آنهم در کشوری که صدها سندیکای کارفرمایی وجود دارد که نه تنها با مخالفت نهادهای دولتی و قضائی روبرو نیستند، بلکه در میان این این نهادها برای کمک به این سندیکاها و جلب نظر مثبت آنان مسابقه برقرار است. اما زمانیکه به سندیکای کارگران می رسند تشکیل آن را جرم محسوب می کنند. آیا منظور از اخراج این معنی را نمی دهد که ما باید بمیریم؟ بمیریم و یا در مقابل اجحاف به زانو در بیائیم؟ خانواده های ما، همسران و کودکان ما چه گناهی کرده اند که با حکم اخراج ما آنها نیز به محرومیت از حداقل نیازهای زندگی محکوم می شوند؟ این همه بیعدالتی، از زندان گرفته تا اخراج و تا جریمه نقدی همه و همه نشان ازین واقعیت می دهد که گویا ما گناهی کرده ایم که پس از سه سال، هنوز هم نابخشودنیست و گذشت زمان موجب آن نشده است که اندکی از این غیظی که بر علیه ماست کاسته شود و در نتیجه، مقداری از دشواریهای ما کم شود. چرا که ما بعنوان یک کارگر حق داریم که از ابتدایی ترین حقوق اجتماعی یعنی حق کارکردن برخوردار شویم. پس از سپری کردن دوره ۶ ماهه زندان ما شش نفر و پس از گذشت بیش از دو سال از اخراج ما، متاسفانه آقای علی نجاتی که قبلا به اتهام تبلیغ علیه نظام محکوم شده بود و دوران حبس خود را گذرانیده است در زمانی که در حبس پرونده قبلی خود به سر می برد، پرونده دیگری به همین اتهام دوباره مطرح شد و با اینکه در دادگاه بدوی تبرئه شده بود متاسفانه در دادگاه تجدید نظر به تحمل یکسال حبس دیگر محکوم شده است. این درحالیست که رفیق ما از ناراحتی قلبی شدیدی رنج می برد که همین چندی پیش تحت عمل جراحی قرار گرفته بود و با اینکه طبق نظر پزشک باید حداقل ماهی یکبار معاینه مجدد شود و همچنین رژیم غذایی خاصی را باید رعایت نماید، تحمل این حبس سنگین میتواند به سلامتی ایشان لطمه شدیدی وارد نماید.
ازطرفی دیگر، هیچ گونه چشم انداز روشنی برای بازگشت بکار ما وجود ندارد. امری که متاسفانه حتی از لحاظ حقوقی به بن بست رسیده است. حکم اخراج ۵ تن از ما توسط دیوان عدالت اداری مورد تایید قرارگرفته است که این خود نشان از انتهای دعوی حقوقیست. اما حتی در مورد اقای رضا رخشان که حکم اخراج ایشان توسط دیوان عدالت اداری نقض گردیده بود و در حالی که پرونده را برای بررسی مجدد به اداره کار دزفول فرستادند، در جلسه رسیدگی به ایشان عنوان کردند که اگر شورای اسلامی کار شرکت نیشکر هفت تپه با بازگشت بکار ایشان مخالفتی نداشته باشد حکم بازگشت بکار او را صادر خواهند کرد. اما شورای اسلامی کار در نامه ای به هیئت حل اختلاف اداره کار دزفول مخالفت صریح خود را با بازگشت بکار نامبرده اعلام کردند و در نهایت هیئت حل اختلاف دزفول بازهم رضا رخشان را اخراج نمود. این در حالیست که اعضای شورای اسلامی کار (بگفته خودشان) قرار بود که نماینده کارگر باشند و از منافع کارگران دفاع نمایند. با این همه لازم به یادآوریست که جهت حل مشکل خود بارها به اداره کار شهرستان، استان، استانداری، دادستانی، فرمانداری شهرستان، نهاد ریاست جمهوری و وزارت کار مراجعه کردیم مشکل اعضاء هیئت مدیره اما هنوز بر سر جای خود است.
درخاتمه، ما ضمن پایداری و دفاع از کلیه مطالبات و منافع کارگریمان و با اینکه روزگار بسیار سختی را چه از لحاظ روحی (که ناشی از اخراج شدن ماست. چرا که کار ما بخش مهمی از زندگیمان بود) و چه از جنبه معیشتی می گذرانیم (بطوریکه تامین نیازهای زندگی از خوراک و پوشاک گرفته تا هزینه کیف وکفش و مدرسه بچه هایمان بسیار دشوارشده است و در تنگنا بسر میبریم) با اینهمه ضمن محکوم کردن حکم یکسال حبس اقای علی نجاتی (حبسی که از امروز آغاز شد) خواستار توقف اجرای حکم و مختومه شدن پرونده ایشان هستیم. ما همچنین خواهان حمایت کلیه کارگران شریفی هستیم که به منافع طبقاتی سایر کارگران می اندیشند. چرا که همبستگی طبقاتی ما کارگران میتواند تحمل این همه مشقت و دشواری را آسان نماید.
سندیکای ما گرچه با دشواریهای بیشتر، اما با وحدتی نیرومندتر وارد چهارمین سال حیات خود می شود. اطمینان داریم که حق ما کارگران برای همیشه پایمال نمی ماند.


با آرزوی اتحاد و پیروزی کارگران
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
۱۹/آبانماه/۱٣۹۰