از : الف باران
عنوان : انبوه غمبار وال استریت های ایران ...
بسیاری از مردم مخصوصا جوانان در اثر تبلیغات، دلباختهٔ سرابی میشوند که وقتی به آن برسند خالی و بدور از واقعیت مییابند. زندگی در اروپا و آمریکا برای کسانی خوب است که پول باد آورده‌ای داشته و به در آمدی احتیاج نداشته باشند، وگرنه با کار کردن و زحمت کشیدن همان سرنوشتی را دارند که معترضان ۹۹ درصدی‌ها دارند... با هزار سخت کوشی،شب و روز کار کردن، شوهر و همسر کار کردن، پس اندازی نصیب خواهد شد که پیش قسط خرید خانه‌ای باشد. پس از ۱۵ تا بیست سال قسط دادن و بهره دادن،همان خانه به نیمی از قیمت خرید تنزل می‌کند یعنی صاحب خانه دوبرابر قیمت خانه‌ای را که دارد باید به بانک بپردازد و تا بحال آنچه از اصل و یا بهره پرداخته از بین رفته است ! این افراد و خانواده‌ها که تعداد آنها به میلیونها میرسند، خانه‌های خود را رها کرده و آواره و سرگردان به دنبال پناهگاهی دیگر میگردند . قیمت خانه های اجاره‌ای هم متأثر از این وضعیت به دوبرابر افزایش می‌یابد. آنانکه خانه‌های خود را به بانکها سپرده و رفته اند دارای سؤ پیشینه بدی خواهند شد که کسی حاضر نخواهد بود به آنها خانه و یا آپارتمانی هم اجاره دهد. بانکها این خانه‌ها را به قیمت بازار میفروشند ولی تمام خسارات حاصل شده را به پای دولت میگذارند و از مالیاتی که بر در آمد آنها تعیین شده کسر مینمایند.در واقع بانکها هیچ گونه ضرری نمی بینند و مصیبت واقعی نصیب همان مردمانی خواهد شد که همه چیز خود را از دست داده اند. این شرایط نتیجه بحران اقتصادی عظیمی است که همیشه با برنامه‌های از پیش تعیین شده بوجود می‌‌آیند که در نهایت درآمد خانواده‌ها را به یک سوم تا صفر تقلیل میدهند. مخارج و هزینه‌های زندگی هر روز بیشتر و بیشتر میشوند ولی دیگر درآمد‌ها برای مخارج کافی نخواهند بود .تعداد بیشماری به خاطر از دست دادن شغل خود و یا اجبار به داشتن در آمدی کمتر توانائی پرداخت هزینه های زندگی خود را از دست داده اند. این وضعیت برای خانواده‌های متوسط و کسانی است که قبلا کار و خانه داشته اند ولی جوانان، سرنوشتی دیگر دارند. در کشورهای صنعتی مراقبت از فرزندان حتی اگر والدین متعهدی هم داشته باشند بیشتر از هیجده سالگی نخواهد بود و پس از آن جوانان باید استقلال زندگی خود را در این نوع جوامع خود بیابند , آنجا جایی جز خیابانها نیست! سیستم سرمایه داری نوین که قربانیان زندگی نسل امروزی را سبب شده فقط مربوط به کشورهای صنعتی نیست بلکه تاثیرات آن به تمام کشورهای جهان از جمله ایران رسیده است.یعنی جوانان ،کارگران بیکار و حتی مردمی با در آمد متوسط توانائی هزینه‌های فزاینده خود را ندارند و جایی هم جز خیابانها ندارند....در ایران این اعتراضات به لحاظ خفقان بیش از حد تصادفی آنجا میشود ولی داشتن اینهمه معتاد،بدن فروش،دزد و قاچاق فروش،خود سوزان و خودکشی کنندگان و... همان انبوه غمبار ۹۹ درصدی‌های ایران اند که فریاد یا مبارزه‌ای جز تباهی خود نیافته اند....
۴۱۵۰٣ - تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱٣۹۰
|