عنوان : چه خوب است با کار خود نان خوردن
چه خوب است با کار خود نان خوردن
عرق عطر تن، لیک خود شاه بودن

نه تاج و نه عمامه را در مقامی شمردن
خدای خرد را همی پهلو راه بودن

به جاسوس ها درس وجدان دادن
چو رستم دلیر، جنگ را خصم بودن

در این دوره ی پستی و پستها را ستودن
چو مزدک به خون شسته و پاک بودن

درودیست این نثر منظوم شما را
که خواهید با صلح، در پهنه ی رزم بودن
۴۱۵۷٣ - تاریخ انتشار : ٣۰ آبان ۱٣۹۰       

عنوان : حکومت مذهبی تمام شد .درایران نظامیان واوباشان حکومت می کنند.
خوشتان بیاد یا بدتان بیاد مرا مزدور خارجی بدانید یا کم سواد ویا ضد مردمی ویا وطن فروش هرچه که بنامید بنظر من وباکمال تاسف هم باید بگویم اجبارا آکسیون نهائی در مبارزه با این رژیم جنگ مسلحانه هست واین جنگی هست که رژیم جمهوری اسلامی بر مردم ایران تحمیل خواهد کرد..فقط باید امیداور باشیم به یک نبرد فرسایشی وطولانی مدت تبدیل نشود.
محال است اوباشان رژیم جمهوری اسلامی با اصطلاحات وعبارات لوکس (به زعم آنها ) ومتمدنانه گفتگو و دیالوک ومذاکره واعتراض مسالمت آمیز و..حاضر به واگذاری قدرت به مردم شود .

۱-این رژیم هزاران هزار نفر بسیجی ولباس شخصی وپاسدار واطلاعاتی وکارمندان نهادهای انقلابی دراختیار دارد که فقط وفقط از قبل خدمت به رژیم جمهوری اسلامی امرار معاش می کنند وبا حذف رژیم جمهوری اسلامی سازمان واداره متبوع آنها منحل می شود و به بیکاری و قطع درآمد آنها منجر می شود ضمن اینکه بسیاری ازآنها دستشان به خون آلوده است وازسال ۶۰ وحتی قبل ازآن ازاولین انتخابات درسال ۵۸ درسرکوب واختناق ولو دادن مبارزان نقش اساسی داشتند.

پس بدیهی هست که چاره ای جز کشتن مردم برای حفظ بقای خود ندارند
ویقین بدانید حتما همین کار را خواهند کرد.چرا که برای آنها حفظ رژیم جمهوری اسلامی اوجب واجبات هست یعنی واجب تر از حرمت خون انسانها وحرمت آدمکشی .پس حتما به این امر واجب بهر شکل ممکن عمل خواهند کرد.

آنها ۳۳ سال هست دارند بما می گویند وما هشدار آنها را نمی شنویم. اگر قرار هست ایران مال آنها نباشد پس بهتر هست که به یک سرزمین سوخته تبدیل شود وآنها اینکار را خواهند کرد .

۲- ایکاش یک نفر بگوید اگر در عراق ولیبی وافغانستان طالبان زده حمله نظامی صورت نمی گرفت مردم این کشور ها چگونه می توانستند از شر حکومت های استبدادی حاکم خلاص شوند؟ آیا واقعا هیچ چشم اندازی وجود داشت که ادعا شود مردم این کشور ها درآستانه پیروزی بر حکومت خود بوده اند و دخالت خارجی همه چیز را خراب تر کرد ؟ جواب های انتزاعی وذهنی می توان به این پرسش داد و روی کاغذ قلم فرسائی کرد اما مطلقا هیچ کس نمی تواند ادعا کند یک راه حل عینی وعملی دیگری غیر ازجنگ دراین کشور ها وجود داشت .
عینا مثل این هست که بگوئیم با گفتگو ومبارزه مسالمت آمیز بخواهیم آلمان نازی را از لهستان وروسیه بیرون کنیم که یک شوخی بیشتر نیست .

تردید ندارم اوباشان جمهوری اسلامی بهیچ وجه بهتر از حاکمان کشورهای فوق نمی باشند بلکه بمراتب خشن تر وبی رحم تر هستند.وبا انگیزه منفعت کلان اقتصادی .

آیا کسی از مردم عراق وافغانستان سراغ دارید که حسرت زمان صدام و طالبان را خورده باشند وبگویند ایکاش صدام می بود واینهمه خرابی وکشتار نمی بود ویا ایکاش طلبان می بود واینهمه بمب گذاری وویرانی نمی بود ؟

جنگ خواست ملت ها ی این کشور ها نبوده و نیست بلکه جنگ را حکومت های استبدادی بر مردم کشور خود تحمیل کردند تا هزینه تغییر حکومت را بالا ببرند ومردم را ازکرده خود پشیمان نمایند.
اما لذتی که درآزادی هست محال هست مردم را به حسرت زمان گذشته وادار نماید.

ایکاش فقط یک پارگراف متن پیشنهادی عملی وعینی برای پرهیز از جنگ وگذرار به آزادی ودمکراسی بدون جنگ درایران دراین بیانیه منشر می شد تا طرح جایگزین نویسندگان بیانیه را می دانستیم .
نبرد مسلحانه درتقابل با این رژیم اجتناب ناپذیر هست .
۴۱۵۵۷ - تاریخ انتشار : ٣۰ آبان ۱٣۹۰       

عنوان : در برابر جنگ افروزیهای جمهوری اسلامی سکوت کردید!
پس نقش جمهوری اسلامی در این جنگ افروزی چه شد؟ چرا به آن اشاره ای نکردید؟ این بیانیه کاملا یک طرفه است. جای تأسف است که برای همسو نشدن با سیاستهای سرمایه داری جهانی باید برویددر کنار سرمایه داری فاشیستی مذهبی جمهوری اسلامی خودی قرار بگیرید که در "نعمت جنگ" شکل گرفت و تثبیت شد و راز حیاتش برای مقابله با جنبشهای مردمی خودی در جنگ افروزیها بوده و هست.
۴۱۵۴۹ - تاریخ انتشار : ۲۹ آبان ۱٣۹۰       

عنوان : تهاجم نظامی
هیچ انسان با وجدانی خواهان حمله نظامی به ایران نیست. حمایت جامعه جهانی فقط منحصر به عملیات نظامی نیست. رژیم فاسد حاکم از طریق توافقات متعدد با دولت‌های غربی به حکومت رسید و همچنان از حمایت چند قدرت خارجی برخوردار است. این حکومت حتی تطاهرات مسالمت آمیز ۳ میلیونی مردم تهران در خرداد ۸۸ را به خون کشید. با استبداد نفتی حاکم، هیچ تشکل مردمی فراگیر در ایران شکل نخواهد گرفت. اگر روابط سیاسی و معاملات اقتصادی رژیم با کشورهای دیگر مشروط به برگزاری انتخابات‌ آزاد تحت نظارت ناظرین بیطرف بین‌المللی شود، نیازی به تهاجم نظامی نیست.
در ضمن تعدادی از افراد معروف امضا‌کننده این لیست از مخالفین سرسخت جنبش بعد از انتخابات ۸۸ هستند. شایسته است که در نوشته دیگری به امکان شکل‌گیری جنبش مردمی فراگیر تحت حاکمیت موجود بپردازند.
۴۱۵۴۱ - تاریخ انتشار : ۲۹ آبان ۱٣۹۰       

عنوان : با گسترش تهدیدهای نظامی بایران، صدای پای فاشیسم برای تجزیه ایران هم شنیده میشود.
هیچ قوم وملتی باکمک استعمار و اشغالگر بآزادی و استقلال دست نیافت. کارنامه ننگین دخالتهای مستقیم (حمله نظامی) و غیرمستقیم (ایجاد کودتا) دول استعماری بعد از جنگ دوم جهانی در گوشه و کنار دنیا مملو از شواهد تاریخی است. هر حمله باهر بهانه و انگیزه و از جانب هر قدرت خارجی که باشد بایران، مذموم و محکوم است و هزینه بسیار فراوانی برای ساکنین ایران و تمام منطقه ببار خواهد آورد و بمباران با بمبهای اتمی «ویژه» جنگ طلبان، یاد آور فاجعه اتمی هیروشیما و ناگازاکی را خواهد بود.تهدیدهای نظامی دول ماجراجو و استعماری بایران را باید جدی گرفت و با استفاده از همه امکانات قانونی و علنی، جلوی وقوع فاجعه عظیم بشری و از تجزیه شدن ایران را مشترکآ بگیریم و صفوف خودرا از مزدوران بی مایه و خودفروخته اجنبی، برای ایرانی آباد، آزاد و با حاکمیت مردم برمردم پاک و مستحکم نمایم و نگذاریم که ایران وطن همه ما ایرانیان توسط «سیاستمدارانی» از تبار خشنونت و فاشیسم بنابودی کشانده و ویرانه شود. رژیم جهالت و ضدایرانی شیخ های مرتد هم سرنوشتی همانند رژیم وابسته سلطنتی پهلوی خواهد داشت. و انسانهای آزاده و مومن به حرمت انسانی هرگز برای برکناری این رژیم ضدایرانی دست گدایی بسوی هر کس و ناکسی (اجنبی استعمارگر و امتحان گشته) دراز نمیکنند.
۴۱۵٣٣ - تاریخ انتشار : ۲۹ آبان ۱٣۹۰       

عنوان : نبض جنبش همچنان در داخل ایران می زند، با درود بی پایان به این دوستان شجاع
"...تمام کسانی که به هر نام و در هر جایگاهی برای بمب افکن‌های ناتو و آمریکا کف و سوت بکشند دیگر در کنار مردم ایران جایگاهی نخواهند داشت و باید به صراحت به آنان گفت خط شما از خطِ منافع مردم جدا گشته است. آژیرهای قرمز جنگ را تنها کسانی به صدا در می‌آورند که می‌دانند در آینده‌ای که مردم ایران، بعد از پروسه‌ی مبارزاتی‌شان و به توان و نیروی خود خواهند ساخت، هیچ جایگاهی نخواهند داشت. آری. تنها کسانی از جنگ استقبال می‌کنند که به قدرت مردم برای تغییر سرنوشت خویش امیدی ندارند و حیات خود را در "بحران آفرینی" جستجو می‌کنند..."
۴۱۵٣۱ - تاریخ انتشار : ۲۹ آبان ۱٣۹۰