عنوان : پس "چه باید کرد؟"
این بیانیه متأسفانه خیلی کلیٌ است و در واقع می خواهد یکباره و همزمان، تکلیفِ جنگ و «محاصرهً اقتصادی» علیه ایران، سرمایه داری جهانی و امپریالیسم، سرنگونی جمهوری اسلامی و پیروزی طبقهً کارگر، وضعیٌتِ محیط زیست و انرژی اتمی و سوختٌ جایگزین و..، آن هم بدون هیچ طرح و پشتوانهً عملی و اجرایی را تعیین کند.
با این حال امٌا نکتهً مثبتی که در این بیانیه نهفته است همانا موضع گیری و مقابلهً آن با دخالت های امپریالیستی و تحمیل جنگ به کشورمان، زیر پوش حمایت از مردم ایران در تعیین سرنوشت خویش، می باشد. هرچند البته در امکان واحتمال بُروز و تحمیل چنین جنگی بیش از حدٌ بزرگنمایی شده ، امٌا درهرحال تلاش در بیداری افکارعمومی جهانی به عواقبِ قطعی فاجعه آمیز چنین جنگ احتمالی ، که حاصلی جز تحکیم بیشتر درٌنده خویی جمهوری اسلامی یا حدٌاقل بُروز جنگ های ارتجاعی داخلی نظیر افغانستان وعراق و لبنان ندارد، امری لازم و مثبت می باشد.
بعد از این موضع گیری مثبت، موضع گیری مبهم و کلیشه ای مخالفت و مقابله «با هرنوع محاصرهً اقتصادی» پیش می آید. قطعأ وبدون هیچ تردیدی باید به مقابلهً جدٌی با هرنوع تحریم و محاصره ای که مایحتاج ضروری و روزمرٌه و دارو درمان مردم را به مخاطره می اندازد برخواست. امٌا این بدین معنا نیست که به مقابلهً کلیشه ای با هر اقدام عملی اقتصادی و سیاسی دیگری که رژیم را در تنگنا می اندازد برآییم. آیا وضعیٌتِ اقتصادی و اجتماعی مردم ایران تحتِ حاکمیٌتِ جمهوری اسلامی، چیزی جز«افزایش قیمت کالا و خدمات، حذف خدمات دولتی، گسترش شتابان(و همیشگی) بیکاری، فقر زدگی، فحشا، جنایت، افزایش(هر رزوهً) سرکوب د رهمهً عرصه ها و..» نبوده که اینک بخواهد با تحریم و«محاصره» معاملاتِ نفتی و بانک مرکزی و غیره ایجاد شود. و آیا اساسأ درآمد هنگفتِ نفت و معاملاتِ اقتصادی جمهوری اسلامی به جز اینکه برای تسلیحات و امور امنیٌتی و نیز پروار ساختن اقتصاد فاسد و انگلی تحت نفوذ آقازاده های آخوندی و کلاش، به باد رفته، سودی برای مردم به تنگ آمده مان داشته است؟. بی شک مردم به دوراز تبعاتِ نابسامان تحریم های معاملاتِ نفتی و مشابه قرار نخواهند گرفت امٌا بیش تر از آن ، درماندگی رژیم برای تأمین مصالح دستگاه های امنیٌتی و سرکوب و نیز اجیر کردن مزدوران تشنه و گرسنهً پول و ثروت، را سبب خواهد شد و مألأ کند شدن تیغهً سرکوبِ آن.
....و مگر نه اینکه در طول این سه دهه و اندی از حکومتِ جمهوری اسلامی، این چنین بیانیه های «دفاع» و یا «محکوم کردن» ها به کرٌات و فراوان، چه از جانبِ اپوزیسیون ایرانی و چه از جانبِ سازمان های حقوق بشری جهانی در مورد مردم و جمهوری اسلامی صادر نشده؟ و مگر نه اینکه این بیانیه های خوش رنگ و آب چون هیچ گونه تضمین و پشتوانه ً عملی و اجرایی نداشته ، جمهوری اسلامی هر بار پُر رو تر و هارتر از قبل به گردن کشی نپرداخته است؟. پس چارهً کار بیش از ارائه و صدور صرفِ بیانیه است. مردم هم نمی توانند و نباید تا ابدهزینهً سنگین و گرانبهای جانی و اقتصادی و اجتماعی جنبش را بپردازند و به نتیجهً دلخواه هم نرسند. آنان علاوه بر مبارزاتِ جانانه و قهرمانانهً خود حق دارند و باید بتوانند از حمایت های انسان دوستانه ً بین المللی و ایضأ اقدامات عملی- حمایتی، از جمله فشارهای گوناگون به رژیم برخوردار باشند. بیانیهً مزبورهرچند دارای موارد مثبتی می باشد امٌا در مجموع و به دلیل عدم ارائهً راهکارهای عملی و اجرایی، حال و روحی سترون دارد و خواه ناخواه به مظلوم نمایی جمهوری اسلامی و توهم بین المللی«ضدامپریالیستی» آن دامن می زند.
۴۱۷۰٨ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : مشاطه‌گری حکومت جنایتکاران
در میهندوستی عده‌ای از امضاکنندگان این بیانیه شکی نیست، اما رژیم فاسد حاکم در میهن ما با آنچه در این بیانیه آمده است، در عمل مشکلی ندارد. حکومت اسلامی متکی به درآمد هنگفت نفت و لشکری از مزدوران، به سرکوب بیرحمانه ملت می‌پردازد و اجازه شکل‌گیری به هیچ جنبش ملی و مردمی فراگیر را نخواهد داد. خامنه‌ای رسما اعلام کرده است که ما در برابر مخالفین ذره‌ای عقب نمی‌نشینم. مهره چینی خودفروختگان در سال ۵۷ در چارچوب تحکیم کمربند سبز در طی مذاکرات و توافقات سولیوان در تهران و هیئت آمریکایی به سرپرستی رمزی کلارک در تهران و پاریس با خمینی و دستیارانش انجام شد. احمد چلبی‌ها مهره های دوجانبه‌ای هستند که هم به آمریکا و هم به رژیم خامنه‌ای خدمت می‌کنند. درگیری رژیم و غرب اصولا برای دفاع از حقوق ملت ایران نیست. دعوا بر سر حوزه نفوذ در منطقه و تحکیم حکومت دزدهای جنایتکار در میهن ما هست. افرادی که در جهت تحکیم نظام فاسد، نقاب قلابی ضد امپریالیستی برچهره دارند، چه جوابی در مورد همکاری رژیم با غرب در افغانستان و عراق در جریان سقوط طالبان و حکومت بعث دارند؟ این جماعت جنایتکار برای تحکیم حکومتشان حاضر به همکاری با هر قدرت خارجی هستند. جامعه بین‌المللی می‌تواند همان نقشی را که در فشار به رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی داشت، در مورد حکومت آخوندی-سپاهی ضد بشر و سراسر آلوده به تبعیض و بیعدالتی داشته باشد. این رژیم هیچ برتری نسبت به رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی ندارد. تلاش مزدوران در مشاطه‌گری حکومت جنایتکاران، نقش بر آب زدن است.
۴۱۶۹٣ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : ایا تنها غرب قصد حمله را دارد؟
برادران و خواهران کمونیست، سرلشگر رحیم صفوی نیز امروز اعلام کردند که قبل از اینکه امریکا دست به کار شود ایران باید کار اسراییل و غرب را یکسره کند. نظرتان در باره این سخنان صلح امیز چیست؟ایا وی نیز دست نشانده امریکاست که اتش جنگ را دامن می زند؟ اصلا به نظر شما غیر از ان طبقه کارگر مجازی که شما همواره حلواحلوا می کنید چه کسی دست در دست امپریالیسم امریکا ندارد؟ هنوز همانند سی سال گذشته توسط حکومت بازی داده می شوید و بعد هم سرکوب می شوید. نرود میخ آهنین در سنگ!
۴۱۶٨۹ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : درود
درود بر شما. از انتقاد بر خی خط های سیاسی که مدتهاست خشتک سیاست را زرد کرده و مشغول چاکری کرکسهای حاکم یا نوکری بازهای مهاجم هستند باکی نداشته باشید. سرمایه شما وجدان شماست نه خط سیاسی شما. چپ بیش از هر چیز یک وجدان بیدار است. یک ارزش است. و من به بیداری این وجدان درود میفرستم.
۴۱۶٨۶ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : فشار بین المللی : چاقو دست زنگی مست!
فشار بین المللی از سوی جامعه جهانی همان چراغ و چشمک زدن به امپریالیست ها برای دخالت نظامی، فشارهای اقتصادی و یا مهره چینی های سیاسی است و سر کار آوردن چلبی های ایرانی است. بهترین این است که این جامعه بین المللی ما را به حال خودمان بگذارند تا ما کار با رژیم اسلامی یکسره کنیم. شما که دم از فشارهای جامعه بین المللی می زنید روشن کنید که چه اهدافی دارید؟
۴۱۶٨۵ - تاریخ انتشار : ۵ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : بمب اتمی !
رژیم در تلاش برای بدست اوردن بمب اتمی به عنوان پشتوانه برای صدور ارتجاع به کشورهای مسلمان و سرکوب در داخل است.با به دست اوردن بمب اتمی رژیم تضاد خارجی خود با قدرت های بین المللی را به نفع خود و حفظ حاکمیتش تا حدود زیادی حل خواهد کرد و تضاد بین جناح های حاکم که در نتیجه فشار داخلی و بین المللی در حال افزایش است کاهش خواهد یافت و با قدرت بیشتری به سرکوب در داخل و صدور ارتجاع خواهد پرداخت.جنبش مخالفان در داخل به حدی قوی نیست که بتواند در برابر فشار رژیم مقاومت کند.
در چنین شرایطی امضا کنندگان بیانیه کدام راه حل عملی را برای جلوگیری از دست یابی رژیم به بمب اتمی پیشنهاد میکنند؟
ارائه راه حل های احساسی و غیر عملی با توجه به تعادل قوای موجود بین ازادیخواهان و رژیم از یک طرف و قدرت های امپریالیستی و رژیم از طرف دیگر هیچ دردی را از مردم ایران و منطقه دوا نخواهد کرد.
۴۱۶٨٣ - تاریخ انتشار : ۵ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : شعارهای انقلابی
راهکار شما برای «سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی از طریق انقلاب مردم ایران» چیست؟ حمله نظامی قطعا غلط است، ولی چرا با هرگونه فشار بین‌المللی به حکومتی که «ادامه حیات ننگین آن حاصلی جز سقوط هر چه بیشتر اقتصادی ، قهقرای اجتماعی و فرهنگی نداشته و نخواهد داشت» مخالفید؟ با توازن قوای موجود در ایران، خواست شما برای سرنگونی «سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی» آرزوی محالی بیش نیست. شعارهای انقلابی بیهوده، فعالیت مفید سیاسی محسوب نمی‌شود.
۴۱۶٨۲ - تاریخ انتشار : ۵ آذر ۱٣۹۰