عنوان : هیزم بیاران معرکه
اشغال سفارت و گروگان گیری علاوه بر این که از نظر حقوق بین المللی مذموم و محکوم است، یک هدف سیاسی بسیار مشخصی را هم دنبال می کند و آن تحریک دولت های غربی به مداخله و درگیری بیشتر با ایران است. عملیات اشغال سفارت آمریکا و گروکان گیری در سی سال پیش به قول خمینی یک برکت بود و این نظام با این اقدام مقدمات جنگ و تحریم را فراهم کرد و بهانه ای یافت برای سرکوب تمام عیار خواسته های دموکراتیک جامعه.
وضعیت نامطلوب اقتصادی و سیاسی که از بی درایتی حاکمان و دزدی های کلان آنها و گسترش تضادهای سیاسی و اجتماعی هم بین حکومت و مردم و هم در راس نظام ناشی شده ، به جنگ افروزان میدان داده تا برای سرپوش گذاشتن روی تضادها و حذف مخالفان ، به قصد تکرار تجربه موفق گذشته دست به تکاپو بزنند. در آن زمان هم تبلیغات مرتبط با جنگ و "لانه جاسوسی" دهان اپوزیسیون را بسته و عوام فریبی های حکومت مردم را با خود همراه کرده بود.
البته شرایط امروز با شرایط سی سال پیش فرق زیادی کرده و انتظار پیروز خارج شدن از این مخاصمات برای حکومت یک خواب و خیال خوش و بی هوده است.
سیاست اتمی رژیم، موضع گیری های خصمانه نسبت به دولت های خارجی و خصوصا غربی و دشنام هایی که به انها حواله می شود، اقدامات تروریستی در خاورمیانه ، اروپا و اخیرا حتی آمریکا، و بالاخره آخرین دسته گل این مبارزان ضد استکبار جهانی یعنی غارت یک سفارت خانه و شعبه ای از آن در باغ قلهک و هتاکی نسبت به برسنل آن، همگی هیزم های انباشته ای هستند که آتش افروزان و جنگ طلبان واقعی و اصلی تلنبار کرده اند تا در زمانی که مناسب تشخیص دادند با توسل به یک بهانه ظاهرا موجه ، آتش جنگ را بیافروزند و به هدف هایشان برسند.
به جا است کلیه صلح دوستان و همه کسانی که بیانیه های گوناگونی در مذمت جنگ صادر کرده و امضای خود را به منظور محکوم کردن مداخلات خارجی پای بیانیه ها گذاشته اند، این جا هم ساکت نمانند و اقدام ماهیتاً جنگ طلبانه حکومت در سازماندهی حمله به سفارت انگلیس را هم با صدای بلند محکوم کنند و از هم صدایی و هم سویی با حکومت اسلامی تبری بجویند. چنین اقدامی در کاهش خطر جنگ بی تاثیر نخواهد بود.
مسلم است که تاکید بر حرمت حریم دیپلمات های خارجی در ایران و نفی خشونت های انجام گرفته به معنی تایید سیاست های گذشته یا جاری دولت هایی چون انگلستان نبوده و نیست. ولی هرسخن جایی و هر نکته مکانی دارد.

 
۴۱٨۰۲ - تاریخ انتشار : ۱۱ آذر ۱٣۹۰