اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۶ دی ۱٣۹۰ -  ۶ ژانويه ۲۰۱۲

قتل‌عام خلق کورد در روستای ربوسکی شرناخ توسط ترکیه‌ی فاشیست، تمام کوردستان را به نارضایتی و واکنش دموکراتیک واداشت. واقعیت این است که مبارزات جنبش آزادی‌خواهی خلق کورد بستر اتحاد ملی‌ـ دموکراتیک خلق کورد را فراهم آورده است. حساسیت و مسئولیت‌پذیری خلقمان در قبال رویدادهایی که در هر بخش کوردستان روی می‌دهند، گواهی بر این مسئله است. اعتراضات سرتاسری خلقمان نشان داد که کورد دیگر دارای یک سیاست اجتماعی یکپارچه و ملی است. هیچ نوع سیاست سرکوبگرانه‌ای نیز نمی‌تواند ما را از وظایفمان در قبال هم‌تباران خود در بخش‌های دیگر کوردستان، دور سازد.
در این بین شاهد آن بودیم که نمایندگان کورد مجلس جمهوری اسلامی طی نامه‌ای خطاب به بان‌کی‌مون اقدام ترکیه را محکوم نمودند. اما هدف نمایندگان کورد از چنین اقدامی چیست؟ آیا واقعا اینان درد خلق کورد را درک نموده و خواهان احقاق حقوق ملت کورد هستند؟! اگر به فضای سیاسی ایران نگاه کنیم، نیت آنها از این عمل به‌ظاهر نوع‌دوستانه مشخص می‌شود. از یک سو اکثریت قریب به اتفاق نیروهای اپوزیسیون مخالف نظام در داخل و خارج، انتخابات مجلس جمهوری اسلامی را بایکوت نمودند. زیرا نظام بر عدم تحول اصرار ورزیده و با رویکرد تک‌جناحی خود همچنان حذف دیگران را در دستور کار خود دارد. با توجه به اینکه عدم حضور مردم در این انتخابات زنگ خطر را با صدای بلندتری برای نظام به صدا درمی‌آورد، به همین دلیل تمام تلاش نظام این است که به هر نحو که شده، خلق‌های ایران را به عرصه‌ی انتخابات بکشاند. ژست‌گیریهای نمایندگان کورد مجلس در این اواخر بسیار جالب توجه است. برخی‌ها دست به پوزش از مردم کورد می‌زنند که مثلا چرا نتوانسته‌اند در صحن مجلس کوردی حرف بزنند؛ برخی(جبهه‌ی متحد کورد) که تا دیروز هر نوع مبارزه‌ی سیاسی و دفاع مشروع خلق کورد را تروریسم می‌خواندند امروز خود را پیشاهنگ فعالیت مدنی کوردستان نشان می‌دهند؛ شعارشان نیز این است که به آنچه بر سرتان آمده فکر نکنید و همچون شهروندی سربه‌راه به پای صندوقهای رأی‌گیری بروید؛ برخی نیز برای استفاده از احساسات جریحه‌دارشده‌ی مردم کورد در نتیجه‌ی قتل‌عام شرناخ، می‌خواهند خود را حامی خلق کورد نشان دهند. این در حالی است که اگر به کارنامه‌ی خودشان نگاه کنی نمی‌توانی حتی یک مورد مثبت را بیابی که در راستای احقاق حقوق ملت کورد در شرق کوردستان انجام داده باشند. پس واقعیت مسئله این است که آنها با این شگرد خود می‌خواهند مردم کورد را به شرکت در انتخابات آتی ترغیب و تشویق کنند. می‌خواهند همه باورشان شود که مجلس، مردمی و ازآن همه است! باید پرسید آیا شما که ادعا می‌کنید به حقوق بشر باور داشته و سازمان ملل را همچون یک مرجع قبول دارید تا به‌حال گزارش‌های حقوق بشری‌ای که گویای سیاست‌های سرکوب‌گرانه‌ی نظام در کوردستان‌ هستند را خوانده‌اید؟ شما که خواستار کمیته‌ی حقیقت‌یاب برای بررسی مسئله‌ی شرناخ هستید، کمیته‌ی حقیقت‌یابی برای شرق کوردستان و ایران نیز تقاضا کنید تا مشخص شود آن اقداماتی که علیه خلق کورد در شرق کوردستان صورت می‌گیرند در چارچوب جنایت بشری قرار می‌گیرند یا اشتباهات غیرعمدی.
از سوی دیگر، شرایط ایران بسیار بحران‌زده است. نظام به شدت در تنگنای سیاسی قرار گرفته و حتی احتمال مداخله‌ی نظامی نیز از سوی نیروهای مداخله‌گر همچون یک گزینه تقویت شده است. مسئول اساسی این وضعیت بحرانی سیاست‌مردان خود نظام‌اند که با سیاست‌های تنش‌زا، غیردموکراتیک و سرکوبگرانه‌ی خود مشروعیت اجتماعی خود را در منتهی درجه‌ی خود زیر سوال برده و عملا شکاف میان مردم و دولت به شکل یک گسل عظیم درآمده است. ترکیه‌ که همسایه‌ی دیوار به دیوار ایران است، عامل اصلی نیروهای مداخله‌گر جهت تغییرات در منطقه است. ترکیه‌ جبهه‌ی مقدم مداخله در لیبی بود و اینک همان نقش را علیه سوریه بازی می‌کند. سپر موشکی ناتو در ترکیه نیز عملا برای هدف قرار دادن ایران می‌باشد. خصومت امپراطوریهای صفوی و عثمانی اینک در قضیه‌ی سپر موشکی همچون آتش زیر خاکستر شعله‌ور شده است. با توجه به شرایط جهانی، بی‌شک ایران بازنده‌ی این صف‌آرایی خواهد بود. بنابراین تلاش دولتمردان ایران برای اظهار همدردی با کوردها که اتفاقا اصلی‌ترین نیروی مخالف نظام فاشیستی ترکیه‌اند، امری قابل درک است. همدردی به خودی خود مقوله‌ی نامطلوبی نیست.... اما باید پرسید شما که اینچنین رفتاری را نشان می‌دهید چرا در قبال کوردهایی که در گستره‌ی جغرافیای ایران زندگی می‌کنند تا این حد با سرکوب و خشونت عمل می‌کنید؟ از یک سو برای سازمان ملل نامه می‌نویسید و در همان ساعت‌ ده‌ها تن هم‌وطن کورد را در شهرهای ارومیه و تهران دستگیر می‌کنید.... جرمشان نیز این است که قتل‌عام خلق کورد در شرناخ را محکوم کرده‌اند!!! گویی از یاد برده‌اید که ده‌ها و بلکه‌ صدها نفر کولبر کورد سالانه در شرق کوردستان توسط نیروهای نظامی شما کشته می‌شوند یعنی درست شبیه همین رویدادی که در شرناخ توسط نیروهای فاشیست ترکیه روی داد. آیا می‌خواهید بگویید از این رویدادهایی که در سرتاسر مرزهای شرق کوردستان اتفاق می‌افتند خبر ندارید؟ آیا نمی‌دانید سالانه چند خانواده‌ی کورد در مرزهای جمهوری اسلامی بی‌خانمان و بی‌سرپرست می‌شوند؟ یا شاید کوردهای شرق کوردستان را مستحق مرگ می‌دانید و اشک‌هایتان را برای کوردهای جاهای دیگر نگه داشته‌اید؟! باید خطاب به مسئولین گفت که با این بازی‌ها نمی‌توان دل مردم کورد را برای شرکت در انتخابات به دست آورد. تنها راه این است که یک تحول دموکراتیک جدی در ایران صورت گیرد و آزادی کوردها و سایر خلق‌ها متحقق شود. در غیر این‌صورت نمایش‌های نوع‌دوستانه‌ برای عوامفریبی نمی‌تواند آب رفته را به جوی بازگرداند. کوردها همواره اثبات نموده‌اند که در صورت وجود آزادی و دموکراسی در کشور محل زندگی‌شان، نه‌تنها خطرناک نیستند بلکه عامل پیشبرد همزیستی و دموکراسی و پیشرفت‌اند. این برخوردهای ضددموکراتیک و سرکوبگرانه‌ی دولتهاست که کوردها را روزبه‌روز به مبارزه‌ و رویارویی با سیاست‌های خصمانه‌ی دولت‌ها مصرتر می‌سازد. بنابراین ژست‌گیریهای نمایشی نمی‌تواند به معنای دموکرات‌شدن، نوع‌پروری و تحول باشد؛ خلق کورد به خوبی بر این حقیقت واقف است و آنقدر تجربه‌ی سیاسی پیدا کرده که در این اوضاع پرآشوب زمانه راه صحیح را برای آزادی و دموکراسی و مقابله با نسل‌کشی بیابد.

مرکز مطبوعات حزب حیات آزاد کوردستان