از : آرزو
عنوان : نوشته ی منشیان فاتحان
آقای نویسنده،
همه ی سوال هایی را که در آغاز نوشته ات با بی "خاصیت خواندنشان" تحقیر می کنی، پرسش هایی است که تاثیر مرگ "در گذشته" را بر زندگی ی "مانده گان" می جوید. پرسیدن سن و احوال انسان فناشده هم، بیانگر اوج همدردی پرسشگر زنده است, غایت همدلی او با زندگی و دل آزاریش از مرگ است. آقای نویسنده، غیبت انسانی را که دیگر نیست "کردن" روا نیست. خود و ما را به این کار وا مدار .. آقای ایرج در زندگی انسانی به غایت سیاسی بود وهمیشه نیز با آگاهی جایگاه خود را بر می گزید. او که به زیبایی گرگین نام داشت، گرگ زیبای شعر شاعر هم نسلش "مهدی اخوان" نبود
آقای نویسنده،
بی شک مرگ هر جانداری غم انگیز است اما گاهی چگونه گی زیستن ما از مرگ ما غم انگیز ترست. آگاهان سال خورده ای چون من و شما از "چه بودن" رادیوی آزادی با خبرند و تاریخ مطلقن سیاسی آن را می دانند. اما گر شما اینگونه بی هراس از پاکی کارگاهتان می گویی تنها به یک دلیل است: تاریخ همیشه دست نوشته ی منشیان فاتحان بوده است.
۴۲۷۲۰ - تاریخ انتشار : ۲۴ دی ۱٣۹۰
|