اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۴ بهمن ۱٣۹۰ -  ۲۴ ژانويه ۲۰۱۲

سالها بود که رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی از ابتدایی ترین حقوق و مزایا خود محروم بودند و کمترین مزد را جهت بیشترین کار دریافت میکردند. و با صراحت میتوان گفت هیچ مزایایی جز حداقل حقوق دریافتی نداشتنند و حتی دریافتی پول ناهارشان ماهانه برابر بود با یک عدد ساندویچ .هیچ امید و روزنه ای جهت مسکن وجود نداشت و میتوان گفت نود درصد کارگران بخصوص رانندگان مستاجر بودند انهم در حاشیه و شهرهای اطراف تهران.
با توجه به اینکه رانندگان در الودگی شدیدهوا کار میکنند اما از مزایای شیر روزانه محروم بودند و یا حتی لباس کار نداشتند و با لباس شخصی خودشان باید کار میکردند. به اجبار باید هم رانندگی میکردند و هم کار کمک راننده را انجام میدادند و در اصل دو نوع کار انجام میدادند و یک حقوق دریافت میکردند.در صورت ضرورت هیچ وام وکمکی از طرف کارفرما برایشان در نظر گرفته نشده بود. با اتوبوسهای از رده خارج باید کار میکردند که بارها شاهد بودیم بعلت پایان عمر مفید اتوبوسها رانندگان هزینه های سنگینی را پرداخت کردند که چندین مورد هم منجر به مرگ رانندگان شد . اداره حقوقی فعالی وجود نداشت . و رانندگان از مزایای واقعی مددکاری و امکانات پزشکی محروم بودند .در واقع تمام این کاستی ها و بی توجهی به مشکلات کارگران زمانی بود که شوراهای اسلامی کار که تحت پوشش خانه کارگرو بازوی کار فرما بودند. نفش نماینده کارگر را در شرکت واحد بازی میکردند . که البته هنوز هم همینطور است.و روزانه بابت این نمایندگی دوزاده ساعت حقوق میگیرند . و اکثرا هم با حقوق و مزایا بالا بازنشته میشوند و کارفرما بخاطر خوش خدمتی بعد از بازنشتگی هم از انها استفاده میکند. در واقع اعتصاب دوم از نظر برخی زود هنگام بود ولی از نظر ما بسیار ضروری و کار ساز بود لذا در خواست اکثریت رانندگان بود. واهمیت موضوع در واقع حمایت رانندگان از نمایندگان سندیکایی بود که در ان زمان در زندان بودند از جمله رییس هیت مدیره منصور اسالو و چند تن از اعضا . تا قبل از اعتصاب نه تنها هیچ کدام از در خواستهای به حق رانندگان تحقق نیافته بود بلکه مذاکراتی که با قالیباف شهردار تهران و مدیر عامل وقت شرکت واحد که توسط اعضای هیئت مدیره سندیکا جهت بهبود شرایط کارو اوضاع معیشتی رانندگان صورت گرفته بود. هیچکدام تحقق نیافته وحتی از ادامه روند مذاکرات هم جلوگیری کردند .در اصل همه چیز را منکر شده و نمایندگان واقعی رانندگان را که برای اولین بار بعد از بیست سال با رای کارگران انتخاب شده بودند را به رسمیت نمی شناختند.
البته حق هم داشتنند چون سالها انها نماینده برای کارگران انتخاب میکردند به همین دلیل نمایندگان سندیکای شرکت واحد را نتوانستنند تحمل کنند و بعد از تقربا هیجده ماه تلاش شبانه روزی اعضای هیئت مدیره سندیکا و اعضای سندیکا میخواستنند به کارگران بگویند که ما شخصا مشکلات شما را حل خواهیم کرد و در واقع اقای قالیباف بارها این مطلب را تکرار کردندو مدیر عامل وقت شرکت وا حد هم به تبعیت از شهردار همان حرفها را تکرار کردند .اعضای هیئت مدیره سندیکا هم تمام این وقایع را به مجمع که هفتگی در محل سندیکا برگزار میشد گزارش کردند در نتیجه مجمع هم برای ازادی رییس هیئت مدیره زندانی و بی توجهی به خواستهای خودشان در خواست اعتصاب دوم را کردند که در جلسه هیئت مدیره مطرح گردید و با اکثریت بالا هیئت مدیره رای به اعتصاب داد هر چند که با اعلام اعتصاب از طرف شهردار و مدیر عامل ملاقاتی را جهت مذاکره با ما ترتیب دادند ولی هدفشان فقط متوقف کردن اعتصاب بود بدون اینکه حاضر باشند کوچتکرین امتیازی بدهند و بیشتر تطمیع و تهدید بود که تیم مذاکره کننده به هیچ عنوان تسلیم تهدید ها و تطمیع ها نشد و بلافاصله بعد از مذاکرات اعضای هیئت مدیره توسط وزرات اطلاعات احضار و بازداشت شدند.
اما از انجایی که اطلاعیه اعتصاب سندیکا در بین رانندگان در سطح وسیع توزیع شده بود رانندگان با توجه به اینکه نمایندگانشان اکثرا در زندان بودند با قاطعیت اعتصاب دوم را در روز هشتم بهمن سال ۱٣٨۴انجام داند که با برخورد شدید مامورین امنیتی و انتظامی روبرو شد و منجر به دستیگری صدها نفر ازرانندگان شد و حدود سیصد نفر از کار بیکار شدند .ولی این فشارها باعث نشد که رانندگان از خواسته هایشان عقب نشینی کنند و تماما در بازجویها خواستار مطالباتشان بودند و همین در خواستها باعث شد که مسئولین توجه ای جدی به مطالبلت رانندگان شرکت واحد بکنند و جلسات مکرری در استانداری و شهرداری و شورای تامین استان گذاشته شد که این خود از اهمیت اعتصاب دوم بود هر چند که رییس هیئت مدیره ازاد نشد و نایب رییس سندیکا اقای مددی هم به زندان محکوم شدند و تعدای دیگر از اعضای هیئت مدیره هم به زندان محکوم شدند ولی بخش قابل توجه ای از مطالبات رانندگان که در سی سال گذشته هیچ توجه ای به انها نشده بود براورده شد .دیگر اهمیت اعتصاب دوم جهانی شدن سندیکای شرکت واحد بود که به عضویت ITFدر امده و از حمایتهای جهانی کارگران برخوردار گردید .امروز تقریبا تمامی اعضای سندیکا از طریق احکام قانونی و حمایتهای جهانی توانسته اند به کار خود بازگردن بجز چند نفر که انها هم بزودی شاهد شاغل شدنشان خواهیم بود.
در حال حاضر اقای ابراهیم مددی نایب رییس هیئت مدیره و رضا شهابی عضو هیئت مدیره هنوز در زندان هستنند و منصور اسالو هم با ضمانت ازاد میباشد .اعضای سندیکا همچنان دست از تلاش برای احقاق حقوق رانندگان نکشیده . با توجه به اینکه جامعه در شرایط امنیتی و پلیسی بسر میبرد و قدرت هر گونه فعالیتی از تشکل های مستقل سلب شده ولی اعضای هیئت مدیره و اعضای سندیکا همچنان پی گیر مطالبات رانندگان هستنند که مطالبات قابل توجه ای هم در این مدت کوتاه که بکار بازگشته اندبدست اورده اند. هر چند هنوز راه زیادی تا شرایط مطلوب باقی مانده است که با تحقق ازادی تشکلهای مستقل کارگری و سندیکا ها قابل دسترسی خواهد بود . با اروزی ازادی دیگر اعضای زندانی سندیکای کارگران شرکت واحد و تمامی کارگران زندانی حق طلب امیدورایم که روزی برسد که در هیچ نقطه ای از دنیا کارگری بخاطر پی گیری مطالباتش در زندان نباشد

داود رضوی عضو هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد