• هر چند که اوباما در طی ۴ سال دوران ریاست جمهوری خود نتوانسته است شعار "تغییر" را به درستی پیاده سازی کند اما تا همین جای کار دستاوردهای تقریبا ملموسی برای طبقات زیرین و جنبش های اجتماعی داشته است که در تحلیل نهایی وزن وی را در رقابت با رقیب جمهوریخواه سنگین تر می کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٨ بهمن ۱٣۹۰ -  ۲٨ ژانويه ۲۰۱۲

رقابت های درون حزبی جمهوریخواهان برای تعیین نامزد نهایی ریاست جمهوری این حزب در سال ۲۰۱۲ بعد از اعلام نتیجه آرای "کارولینای جنوبی" وارد مرحله جدیدی شده است. پیروزی "ریک سنتروم" سناتور پیشین پنسیلوانیا در اولین حوزه رای گیری در ایالت "آیوا" و پیروزی "میت رامنی" با ۲۹ درصد در حوزه دوم در ایالت "نیوهمشایر" در کنار تغییر اساسی در نظرسنجی های اولیه به خصوص در کارولینای جنوبی نشان می دهد که هنوز برای تعیین نامزد جمهوریخواهان خیلی زود است. در حالی که از قبل به نظر می رسید رامنی در کارولینای جنوبی نیز نامزد پیشتاز می باشد اما به عکس پیش بینی ها "نیوت گینگریج" رئیس اسبق مجلس نمایندگان آمریکا با کسب ۴۰ درصد آراء و اختلاف فاحش رای با نفرات بعدی، جمهوریخواهان و به خصوص رامنی را شوکه کرد. هر چند که گفته می شود از سال ۱۹٨۰ هر کسی در کارولینای جنوبی برنده شده است در پایان رقابت های سراسری به عنوان نامزد نهایی جمهوریخواهان انتخاب گردیده ولی هم اکنون به واسطه حساسیت ایالت فلوریدا که قرار است در ٣۱ ژانویه دور رای گیری آن آغاز شود همه ی نگاه ها به این ایالت دوخته شده است. ایالت فلوریدا از این جهت مهم می باشد که همواره در رقابت بین دمکرات ها و جمهوریخواهان به جهت نزدیکی آرای دو طرف و تاثیر تعیین کننده اقلیت مستقل رای دهندگان فلوریدا هیچگاه از قبل نتیجه آن تا روز شمارش آرای نهایی ریاست جمهوری مشخص نبوده و به همین دلیل محبوبیت هر کدام از کاندیدای فعلی جمهوریخواهان در این ایالت می تواند برگ برنده یی برای وی در دور پایانی محسوب شود. به یقین با توجه به عدم کاریزمای نامزدهای حاضر در رقابت جمهوریخواهان نتیجه فلوریدا نیز تعیین کننده نامزد پیروز نخواهد بود و بار دیگر نگاه ها به سه شنبه بزرگ در ۶ مارس دوخته خواهد شد. پیچیدگی انتخابات مقدماتی درون حزبی آمریکا و شکاف درونی حزب جمهوریخواه این رقابت را از حساسیت بالایی برخوردار کرده است. هرز رفتن پتانسیل جنبش افراطی "تی پارتی" که در سال گذشته توانست کنگره را از دست دمکرات ها خارج کند به واسطه بی محتوایی و درهم ریختگی این جنبش هم اینک فاقد توان جهت بسیج نیرو در پشت سر کاندیدای مدنظر و به طور اساسی تر حزب جمهوریخواه خواهد بود. هم چنین فرسایشی شدن رقابت های درون حزبی با توجه به نبود یک جنبش آلترناتیو در پشت سر این رقابت ها توان مالی و اعتباری رقبا و در کل حزب جمهوریخواه را به هرز می برد.
مقایسه ی رقابت های درون حزبی جمهوریخواهان با رقابت های درون حزبی دمکرات ها در دور گذشته که منجر به پیروزی "باراک اوباما" گردید نشان می دهد که مباحث مورد مجادله کنونی جمهوریخواهان از محتوای پایینی برخوردار بوده و حساسیت افکارعمومی آمریکا را جلب نکرده است. هم اینک جنبش "وال استریت را اشغال کنید" محور نارضایتی طبقات و اقشار معترض در جامعه آمریکایی است و جنبش مرده ی تی پارتی در هجوم این موج عقب نشسته است. هر چند که پاشنه آشیل رئیس جمهوری کنونی آمریکا در رقابت های آینده به طور حتم مباحث و وضعیت اقتصادی درون کشور است و این می تواند در صورت وخیم شدن بیشتر اوضاع برای اوباما گران تمام شود ولی جمهوریخواهان نیز برنامه مدون و مطلوب رای دهندگان به خصوص گروه مستقل ها را ارائه نمی کنند. هم اینک تفکرات نئومحافظه کارانه جمهوریخواهان در حوزه اقتصاد و رفاه عمومی بیش از آنچه موقعیت ایجابی داشته باشد از وضعیت سلبی برخوردار بوده و برای رای دهندگان اقناع کننده نخواهد بود. در حوزه سیاست خارجی که در این دور به حاشیه رانده شده است نیز عملکرد رئیس جمهوری سیاهپوست آمریکا برای افکار عمومی این کشور کم هزینه تر و سودمندتر تلقی شده و دیگر از جنگ سرد بین آنان و اروپا آن گونه که در سال های زمامداری "جورج بوش" اتفاق افتاد، چندان خبری نیست. اصولا ایالات متحده کشور لابی های سیاسی، اقتصادی، نژادی، مذهبی، اجتماعی و فرهنگی است و احزاب یا سیاستمداران این کشور توجه ویژه یی به قدرت این لابی ها دارند. به غیر از لابی یهودی که به واسطه اختلاف نظر در خصوص صلح خاورمیانه، شهرک سازی در مناطق اشغالی و برنامه هسته یی ایران تا حدودی با باراک اوباما دچار مشکل شده است بقیه ی لابی ها به خصوص لابی ارمنی، آمریکای لاتین تبارها، سندیکاها و هم چنین طبقات زیرین اجتماعی که معمولا در حوزه مستقل ها دسته بندی می شوند گرایش بیشتری به دمکرات ها خواهند داشت. هم چنین رای ۲۱ درصدی در آیوا، ۲٣ درصدی در نیوهمشایر و ۱٣ درصدی در کارولینای جنوبی توسط "ران پال" با توجه به تفکر کاملا متناقض وی با دیگر جمهوریخواهان نشان می دهد که اقلیت قابل توجهی در درون حزب جمهوریخواه مرز بین تعلق حزبی و گروه مستقل ها را حفظ کرده و در دور نهایی چندان قابل اتکا برای نامزد اصلی جمهوریخواهان در رقابت با کاندیدای دمکرات نخواهند بود. از طرف دیگر به جهت یکدستی دمکرات ها و اجماع آنان بر سر کاندیداتوری باراک اوباما به نظر می رسد که جمع آوری کمک های مالی برای رقابت نهایی انتخابات ریاست جمهوری که در آمریکا عامل تعیین کننده یی تلقی می شود، برگ برنده کاندیدای دمکرات در این دور از انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود. هر چند که اوباما در طی ۴ سال دوران ریاست جمهوری خود نتوانسته است شعار "تغییر" را به درستی پیاده سازی کند اما تا همین جای کار دستاوردهای تقریبا ملموسی برای طبقات زیرین و جنبش های اجتماعی داشته است که در تحلیل نهایی وزن وی را در رقابت با رقیب جمهوریخواه سنگین تر می کند.