عنوان : پاردمش دراز باد این حیوان خوش
حیفم آمد که دنباله این شعر زیبا و گویای رند عالم سوز را نیاورم :

طرف کرم زکس نبست این دل پرامید من - گر چه سخن همی برد قصه ء من به هر
طرف
از خم ابروی توام هیچ گشایشی نشد - وه که درین خیال کج عمر عزیز شد تلف
ابروی دوست کی شود دستکش خیال من - کس نزدست ازین کمان تیر مراد بر هدف
چند به ناز پرورم مهر بتان سنگدل - یاد پدر نمی کنند این پسران ناخلف
بی خبرند زاهدان نقش بخوان و لا تقل - مست ریاست محتسب باده بخواه و لا تخف
صوفی شهر بین که چون لقمه ء شبهه می خورد - پاردمش دراز باد این حیوان خوش علف

قصه غصه تازه نیست ، دیروز پریروز هم همین خبر بوده است.
۴٣۲۹۰ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣۹۰       

عنوان : وه که درین خیال کج عمرعزیز شد تلف
میگویند سنگ بزرگ نشانه نزدن است. دیروز جناب شیدان وثیق دنبال سنگ کوچک
" تشکل جناح چپ " بود و امروز ما میخواهیم چپ و راست و بالا و پایین را متحد
کنیم ؛ کاری نشدنی. اینکار در باره خارج نشینان غیر ممکن بوده و هست که بحث
آن خود مقاله ایست خارج از ظرفیت یک کامنت. پس تغییر باید از داخل بیاید مگر
آنکه از خارج حمله شود.
من در انتخابات متعددی شرکت کرده و بیش از ۸۰ در صد موارد رای من بخاطر
بغض معاویه بوده نه حب علی. و این در مورد هر گروه مخالفی نیز صادق است.
زمانی که نفرت مردم از رژیم بر اختلاف آنها با یکدیگر غلبه کرد ، جبهه خود بخود
بوجود میآید و اتحاد " آمدنی میشود نه آموختنی ". در آنصورت نوری علاهای داخلی
با کدیورها و مهاجرانیها و و خیلی های دیگر داخلی دست اتحاد بهم خواهند داد و
جبهه درست میشود. پیرو پاتالهای قدیمی هم میتوانند به قرقر خود ادامه دهند.
۴٣۲٨٨ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣۹۰       

عنوان : باید که از این گذرگه اندوه بگذریم ، همتی ...
یک جبهه‌ دموکراتیک میتواند تمام "خودیها" و "غیر خودی"‌های پراکنده را حول محور خواست‌های مشترک اکثریت مردم ایران در جبهه‌‌ای دموکراتیک متحد سازد.این جبهه‌ میتواند سرمایه و پشتیبان قدرت مردمی در تمام زمانها هم باشد.هیچ سازمان و تشکیلاتی به تنهایی نمی‌تواند بر مشکلات کنونی‌ مردم و کشور ایران فائق آید. کاش تمام آزادگان ، میهن دوستان و دموکراسی طلبان با هر دین و ایمانی‌ ، با هر مرام و مسلکی بر این ضرورت مهم همت میگذاشتند.
۴٣۲۷۱ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣۹۰       

عنوان : برنامه ای برای یک جبهه مردم سالار
با تشکر از نویسندهٔ گرامی برای نوشتهٔ خوب و مسئولانه شان
این مطلبی است که سال هاست گفته می شود و همهٔ نیروهای اپوزیسیون هم فکر کنم بدانند....
سئوال اینجاست که پس چرا اقدامی نمی شود؟! تلاش هایی هم دیده می شود اما انگار به علت وجود نیرویی قدرتمند از حرکت باز می ماند. باید پرسید چرا؟
در واقع ما در شرایطی با ویژگی پراکندگی نیروهای سیاسی اجتماعی کرده و می کنیم. خواست ما هم بوجود آوردن شرایطی است که به قول شما یک جبهه مردم سالار هدایت اپوزیسوین را به عهده داشته باشد و تحولاتی جدی را رغم بزند.
خوب، باید دید نیروهای پیشبرندهٔ این تغییر چه کسانی هستند و نیروهای مخالف این تحول چه کسانی. توزن نیروها چگونه است؟ تاکتیک های تا کنونی پیشبرندگان اتحاد دچار چه نقطه ضعف هایی است و راهکار روشنفکران سیاسی و رهبران احزاب و سازمان های سیاسی برای حل مشکلات پیش رو کدام است.
در واقع باید با شناخت و طراحی یک هدف دست یافتنی استراتژی ها و تاکتیک های مشخصی برای رسیدن به آن ها تدوین کرد و نیروی کافی برای به اجرا درآوردن آن را جمع آوری نمود و به پیش برد.
این آن کاری است که روی زمین مانده. در واقع هیچ نیرویی استراتژی و تاکتیکی برای بوجود آوردن جبهه طراحی نکرده و ارائه نداده است.
این بحث هم درست مثل خیلی از بحث های ما ایرانیان در سطح مفهومی باقی مانده است.
آنچه ما بدان احتیاج داریم تحلیل درست ، یک برنامه و یک قدرت اجرایی مناسب است برای پیش بردن آن.
صائب تبریزی می گوید
آنان که چون قلم پی گفتار می دوند
چون طفل نی سوار به جایی نمی رسند
۴٣۲۷۰ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣۹۰