پدر و مادر زنده یاد اکبر محمدی ممنوع الخروج شدند



اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۶ بهمن ۱٣۹۰ -  ۵ فوريه ۲۰۱۲


اخبار روز - گزارش دریافتی: رژیم مستاصل و درمانده جمهوری اسلامی ایران پدر و مادر پیر محمدی‌ها را که هنگام خروج از ایران بوده‌اند را بدون اطلاع قبلی‌ ممنوع الخروج کرده و پاسپورتشان را از آنها گرفته و مهر ابطال زده و همراه با توهین و بدرفتاری از آنها خواسته شده است که خودشان را به دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان آمل معرفی‌ کنند.
بنده که به عنوان یک دانشجو موقع بدرقه خانواده‌ام در فرودگاه خمینی بوده‌ام با این صحنه دردناک مواجه شده بوده‌ام . و یک دفعه به یاد گروگانگیری خانواده یکی‌ از کارمندان بی‌بی‌سی توسط اطلات رژیم افتادم، بی‌ شک این رفتار امروز هم شبیه به همان سناریو است برای بازجویی از فرزندانشان در خارج از کشور. رفتار امروزشان را با خبری که که چند وقت پیش در سایتهای خبری خوانده بوده‌ام که خانواده محمدی به خاطره فعالیتهای فرزندانش نسرین و منوچهر و ساخت کلیپ سیاسی توسط نوه ۱۲ ساله‌اش فرهان بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفته‌اند را مقایسه می‌کنم میبینم این رژیم چقدر درمانده و ناتوان شده است که به خاطر رسیدن به اهدافش رحم به پدر و مادر پیر و بیمار محمدی‌ها نمی‌کنه چه برسد که بخواد به مردمش تو خیابانها رحم کند.
خواهشمندم این در این مورد اطلاع رسانی کنید.
همه ما به نوعی به این خانواده مدیونیم و این خانواده بعد از کشته شدن فرزندشان اکبر محمدی در زندان توسط رژیم سختیهای زیادی متحمل شده‌اند. این بار بیاییم با خبر رسانی درست مانع از آزار بیش از این این خانواده دردمند شویم. این بار محکم و استوار جلوی این رژیم بایستیم و مقاومت کنیم و نگذاریم که عزیزان اکبر محمدی که عزیز همه ما هستند توسط این دژخیمان اذیت و آزار بشوند.
من درون فرودگاه آنجا به این پدر و مادر گفتم که نگران نباشند ما همه اکبر شما هستیم و شما را تنها نمیگذاریم، وقتی‌ این حرف را به آن ها زدم انگار بغض چندین ساله‌اشان ترکیده باشد و مرا در آغوش گرفته بود و شروع به گریه کردند. چقدر دلم شکست و انجا بود که احساس کردم این خانواده چقدر تنهایند و ما مردم چقدر زود قهرمانانمان را فراموش می‌کنیم. اکبر و منوچهر به خاطره چه رفتند زندان شکنجه شدند، آزار دیدند و اکبر یه خاطره چه، شجاعانه در زندان هم مقاومت و مبارزه می‌‌کرد و آخر هم قهرمانانه در زندان به شهادت رسید. آنها ما را فراموش نکردند امروز وظیفه ماست که فراموششان نکنیم که به راستی‌ نباید فراموش شوند.