اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۶ اسفند ۱٣۹۰ -  ۶ مارس ۲۰۱۲

گزارشی از برگزاری راهپیمائی روز جهانی زن در لندن!
بعنوان یک زن من کشور ندارم!

فریاد بیش از 3 هزار زن با شعارهائی هم چون: بعنوان یک زن من کشور ندارم، بعنوان یک زن کشور من جهان است، آنها به ما می گویند بنشین، ما می گوئیم به جنگ، نه به خشونت علیه زنان، نه به تجاوز، نه به قتل ناموسی، اگر زنان متحد شوند هرگز شکست نخواهند خورد، زنده باد روز جهانی زن و.... در روز شنبه 3 مارس 2012 مرکز شهر لندن را به لرزه در آورد.
در راهپیمائی 3 مارس تنها زنان اجازه شرکت داشتند و آن دسته از مردان که پشتیبان حقوق زنان بودند در کنار صف و در پیاده رو ها تظاهرات را همراهی می کردند.
فراخوان این راهپیمائی از جانب تشکل "بپا خاستن یک میلیون زن" داده شد. تشکل زنان هشت مارس در انگلستان به همراه دهها تشکل زنان از ملیت های گوناگون به این فراخوان پیوستند و به سازماندهی وسیع آن پرداختند.
این راهپیمائی با گذر از مرکز شهر لندن توانست حمایت و همبستگی بسیاری را به خود جلب کند. تعداد بسیار زیادی از زنانی که در پیاده رو ها به تماشای آن ایستاده بودند به تظاهرات پیوستند.
سازماندهی و شرکت فعال در این راهپیمائی برای ما از اهمیت زیادی برخوردار بود، چرا که با توجه به مبارزاتی که در خاورمیانه و شمال آفریقا جریان دارد و بخصوص نقش زنان در این مبارزات و خطر قدرت گیری نیروهای بنیادگرا و زن ستیز اسلامی در این مناطق، می بایست تجارب مبارزاتی زنان ایرانی از زمان قدرت گیری رژیم زن ستیز اسلامی در اخیتار زنان قرار می گرفت. به همین دلیل از آغاز گرد هم آئی این راهپیمائی صد ها اطلاعیه سازمان زنان هشت مارس که به مناسبت روز جهانی زن منتشر شده بود، در بین زنان پخش شد. بسیاری از زنان وقتی که با اطلاعیه ای از جانب فعالان جنبش زنان ایران روبرو می شدند مشتاقانه آنرا می خواندند و برخی از آنان به سوال کردن در مورد موقعیت مبارزات زنان ایران و اینکه این مبارزات به کجا خواهد کشید و یا چه کمکی به پیشرفت آن می توانند بکنند، پرداختند.
تظاهرات کنندگان پس از دو ساعت راهپیمائی به میدان ترافالگار که از قبل با سیستم صدا و پرده بزرگ نمایش آماده شده بود ، رسیدند. بخاطر وجود هوای بهاری در این روز بیش از هزاران نفر در این میدان و اطراف آن بودند و با دست زدن برای تظاهر کنندگان همبستگی خود را نشان دادند.
در انتها 18 زن از زوایای گوناگون هم چون خشونت علیه زنان ، تجاوز و آزار جنسی از جانب مردان خانواده، ضرب و شتم زنان، ازدواج اجباری و... به افشای نظام مردسالار حاکم در کشورهای مختلف پرداختند.
لیلا پرنیان از فعالین تشکل زنان هشت مارس نیز به ایراد سخنرانی پرداخت. لیلا در بخشی از سخنرانی اش به این موضوع پرداخت که :" ... سال گذشته ما شاهد مبارزات مردم در خاورمیانه و شمال آفریقا بودیم. ما شاهد قدرت مردم درسرنگونی دیکتاتورهای منطقه بودیم. در عین حال می بینیم که نیروهای اسلامی با حمایت کشورهای امپریالیستی – همان کسانی که پشتیبان و اربابان این دیکتارتورهای سابق بودند- می خواهند میوه چینان مبارزات مردم این منطقه شوند و قدرت خود و قوانین شریعت را بر زنان اعمال کنند.
ما زنان ایرانی از خود سوال می کنیم که آیا تجربه ما بار دیگر در حال تکرار شدن است؟
ما زنان ایرانی با پوست و گوشت خود با قدرت گیری یک رژیم ارتجاعی اسلامی و اعمال قوانین شریعت را لمس کرده ایم. قدرت گیری نیروهای بنیادگرای مذهبی یعنی ستم بیشتر بر زنان .....
دردوران انقلاب 1979 که ما بخشی از آن بودیم، به ما گفتند که مساله زنان از مسائل مهم انقلاب نیست و بگذارید برای بعد از انقلاب و این گونه شد که ما بزرگترین اشتباه تاریخی خود را کردیم و از طرح خواسته هایمان خودداری کردیم....
پس از انقلاب زنان اولین نیروئی بودند که رژیم جمهوری اسلامی به آنان با تحمیل حجاب اجباری حمله کرد، ما نیز به مبارزات خود ادامه دادیم و بزرگترین تظاهرات علیه حجاب اجباری را در 8 مارس 1357 سازماندهی کردیم. از آن زمان تا کنون برای مطالبات پایه ایمان مبارزه می کنیم. ما به اندازه کافی از مبارزاتمان آموخته ایم که اولین قدم در مسیر رهائی امان با جدائی کامل دین از دولت که تنها از طریق سرنگونی رژیم زن ستیزجمهوری اسلامی بدست می آید، میسر خواهد شد....
زنان ایرانی درحال حاضر با دشمن دیگری روبرو هستند. کسانی که تحت نام "حقوق بشر" و "حقوق زن" می خواهند جنگ دیگری را در آن منطقه براه بیاندازند که زنان بیشترین قربانیان آن خواهند بود.
قدرت های امپریالیستی با همین بهانه زندگی میلیونها زن در عراق و افغانستان را به تباهی کشاندند، از طریق نوکرانشان در لیبی قوانین شریعت و چند همسری را پیش گذاشتند، و اکنون از "آزادی" زنان و مردم ایران حرف می زنند! این قدرت های امپریالیستی به دنبال منافع خود هستند و در جهان قادر به آزادی و رهائی یک زن هم نیستند. ما زنان در ایران اجازه نخواهیم داد تحت نام ما یک عقب گرد دیگری را به ما تحمیل کنند.
هر دو نیرو، اسلامی ها و امپریالیست ها مردسالار و ارتجاعی اند و باید به زباله دان تاریخ سپرده شوند....
ما زنان مصمم هستیم که بر علیه کلیه ستمگران مبارزه کنیم تا زمانی که هیچ زنی مورد ستم واقع نشود. "
بار ها در طول سخنرانی لیلا، زنان با دست زدن و فریاد کشیدن، حمایت و همبستگی خود را اعلام کردند.
برنامه های هنری که شامل رقص و آواز بود، شور و هیجان زیادی را در میان زنان و تجمع کنندگان میدان ترافالگار بوجود آورد.
این راهپیمائی با موفقیت در ساعت 4:30 عصربه اتمام رسید و زنانی که در طول راهپیمائی با هم آشنا شده بودند یکدیگر را در آغوش می کشیدند و قرار های بعدی را برای پیشبرد مبارزه مشترکشان می گذاشتند.

سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)- انگلستان
6 مارس 2012
www.8mars.com
zan_dem_iran@hotmail.com