از : علی قدیمی
عنوان : دعوت به سرابی دیگر
اینکه مبارزه برای زندگی بهتر و عدالت اجتماعی و ازادی فراموش نمیشود جای خوشحالی و ستایش دارد.
اما دعوت به انقلاب و سوسیالیسم بدون پرداختن اساسی به اینده ان دعوت به سرابی دیگر و فرو رفتن در گردابی مانند سیاست چپ در سال ۵۷ خواهد بود.
در اینکه نظام اسلامی باید جای خود را به نظامی ایران دوست و انسانی بدهد جای شکی نیست ولی چگونه ؟
این انقلاب و سوسیالیسم مورد نظر دوستان چپ با کدام نیرو ی اجتماعی به ثمر خواهد رسید؟
در ایران کنونی جریانات خود مختار نه تنها مخالف انقلاب و سوسیالیسم هستند بلکه حاضر به ماندن در جغرافیای کنونی ایران نیستند و در انتظار حمله غرب و یا ضعف قدرت در مرکز هستند.
در حقیقت نماینده گان فکری جریانات تجزیه طلب مانند ترک کورد و به تازه گی عرب بار انقلاب و سوسیالیسم دوستان چپ را بدوش نخواهند کشیدو اینده خود را در کشور مستقل کورد و یا ترک و یا عربستان جستجو میکنند.
از سوی دیگر در درون نظام اسلامی مدعیانی وجود دارند که خود را وارث نظام میدانند و پرسش این است که این انقلاب و سوسیالیسم در کدام سرزمین روی خواهد داد؟
از نادیده گرفتن نقش جریاناتی مانند مجاهدین و حزب توده و جریان موسوم به سبز چه مثبت و یا منفی در حقیقت تنها به قاضی رفتن است .
۴۴۷۵۱ - تاریخ انتشار : ۱۲ فروردين ۱٣۹۱
|