• این رژیم تا بحال دست کم ۱۸۰۰ برابر مخارج معادل دستمزد عقب افتاده ۱۸۰ کارگر اخراجی شرکت واحد را صرف زندان و زندانبان و قاضی و بازجو و پلیس و مامور و جاسوس و توطئه و تبلیغات دشمنانه علیه کارگران کرده است. اما کماکان این کارگران دست بردار نیستند. و با هر اجتماع و خبر تازه تر دوباره سرها به آن سمت میچرخد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣۱ تير ۱٣٨۵ -  ۲۲ ژوئيه ۲۰۰۶

این هفته باز هم هفته شرکت واحدی ها بود. روز ۲۴ تیر ماه تعداد زیادی از کارگران اخراجی این شرکت جلوی محل اداره امور اجتماعی شهر تهران تجمع اعتراضی بر پا داشتند. این اجتماع مورد حمله سرکوبگران امنیتی جمهوری اسلامی قرار گرفت. تعداد ۹ نفر از نمایندگان کارگران و شرکت کنندگان سه روز را در زندان سپری کردند تا دوباره به جمع خانواده و همکارانشان بازگشتند. اعتراض از طرف سندیکای رانندگان شرکت واحد سازمان یافته بود. خواست کارگران را بازگشت بکار حدود دویست نفر کارگر اخراجی این شرکت بعد از اعتصاب بزرگ ششماه قبلتر تشکیل میداد. این کارگران بدون هیچ حقوق و دریافتی از کار اخراج شده اند.   کماکان از بازگشت بکار آنها و پرداخت حقوق معوقه آنها سرباز زده میشود.  
دیگر حساب تعداد اجتماعات مشابه از طرف شرکت واحدی ها از دست همگان بدر رفته است. اعتراض، اجتماع، بازگشت بکار اخراجی ها، آزادی اسانلو، ضرب و شتم، دستگیری، تهدید و شکنجه، بازداشت و اوین، همگی ملاط خبرهایی بوده که با سماجت در رسانه های جمعی تکرار شده اند. اعتصاب شرکت واحد، اعتصابی است که سر تسلیم نداشته است. تمامی دولت و دستگاههای رنگارنگ آن، از خانه کارگر تا وزارت کار و مدیریت شرکت واحد و دستگاه سرکوب و زندان رژیم در هماهنگی کامل جنگ تمام عیاری را علیه این کارگران و اعتصاب و سندیکای آنها به پیش برده اند. این رژیم تا بحال دست کم ۱۸۰۰ برابر مخارج معادل دستمزد عقب افتاده ۱۸۰ کارگر اخراجی شرکت واحد را صرف زندان و زندانبان و قاضی و بازجو و پلیس و مامور و جاسوس و توطئه و تبلیغات دشمنانه علیه کارگران کرده است. اما کماکان این کارگران دست بردار نیستند.   و با هر اجتماع و خبر تازه تر دوباره سرها به آن سمت میچرخد.
کارگران قهرمان؟ بدون هیچ تردیدی شجاعت، از خودگذشتگی و استقامت در میان این کارگران و نمایندگانشان ستودنی است. شرکت واحدی ها چاره ای ندارند بجز اینکه خواستهای خود را بپیش ببرند. باید پیروز شوند. سر و ته مخارج زندگی را باید بهم آورد. سالهای سال از سابقه کار و بردگی را نمیتوان بدور انداخت. نمیتوان غرور و حق طلبی و همبستگی را بیکباره   بکناری نهاد و بگور سپرد. هرچه هست، رمز اصلی اعتصاب و ادامه آن در تشکل و سندیکای شرکت واحد نهفته است. اعتصاب کارگران شرکت واحد در یک بیان فشرده جوهره نبرد طبقاتی کارگری را جلوی صحنه رانده است. قدرت و توان بسیج کارگری را به نمایش گذاشته است. بساط گدایی و مستضعف پناهی و ریاکاری و تسلیم را بطرز بارزی به صورت مسببین فرودستی کارگر تف کرده است. این داستان یک اعتصاب هست. داستان کارگران و پیگیری سمج و قهرمانانه آنها هست. در عین حال داستان انبوهی از ابتکارات و پافشاری بر سر متشکل ماندن و دفاع از تشکل خود آنها نیز هست. این الگویی است که طبقه کارگر در مصاف بسیار گسترده خود با رژیم اسلامی و سرمایه داران در ایران بدان بشدت نیاز دارد. تسری این الگو میتواند سرنوشت متفاوتی را برای بیشمار اعتصابات کارگری در ایران بهمراه داشته باشد. اعتصاباتی که در همان ساعات و قدمهای اول خود عقیم و ناتوان میمانند. اعتصاب شرکت واحد به سنگری مهم در نبرد طبقاتی کل کارگران ایران تبدیل شده است. شکست و پیروزی آن معنایی بمراتب فراتر از خود کارگران شرکت واحد را بهمراه خواهد داشت. افسوس که این اعتصاب کماکان تنهاست.
نباید فراموش کرد، که کارگران اعتصابی و   سندیکای شرکت واحد با هر گام تازه خود، موتور کشمکشهای مهمی را در جامعه کماکان گرم نگه میدارند. هر بار که این کارگران جمع میشوند دعوتنامه ای برای کل شهروندانی است که مایلند بر سر از جمله   دستمزدهای معوقه، ممنوعیت اخراج، آزادی اعتصاب، آزادی زندانیان سیاسی ، آزادی تشکل و امثال آن سنگ روی سنگ بچینند. به یمن سرسختی شرکت واحدی ها پیدا کردن این "فرصتها" و نبردها ابدا دشوار نیست. در تهران دست کم دشوار نیست. کافی است   جلوی مجلس، جلوی وزارت کار، جلوی زندان اوین، جلوی اداره شرکت واحد شرق تهران و یا مثلا   جلوی سندیکای شرکت واحد سری بزنید. قول میدهم که حتما رد پایی از اجتماع برای حق طلبی رادیکال و کارگری را پیدا خواهید کرد.
  به آنها ملحق شوید. خواست کارگران شرکت واحد و پیروزی آنها را تقویت کنید.