اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۴ آذر ۱٣٨۴ -  ۲۵ نوامبر ۲۰۰۵

باز آمدی
از دور دستِ خاطره ی من
بی آنکه شادمانی ِ یک لبخند
بر چهره، ارمغان ِ تو باشد.
 
در جامه دان ِ تو
پیراهنی ست
با رنگ و بوی ِ راز.
 
آواز در گلوی ِ تو خاموش ست
ای آنکه همنشین ِ قدیمی ِ سوسنی!
 
وقتی که آفتاب ِ نگاهت
بر شاخه ی شکسته
                         می تابد
شوق ِ کدام آینه می داند
از دودمان ِ رنج ِ شقایق
از آه
که آمدی
رنگین از تیره ی منی؟
 
گفتم:
وقتی کمانی از گل ِ کوکب
بر آسمان ِ خاطره خواهم بست.
اندوه را
از چهره ی نجیب ِ تو می شویم
با دشت ِ مهربان و آهو
از شعر ِ چشم های تو
                           می گویم
 
گفتم:
خواهم نوشت
شعری
از سایبان ِ ساده ی گیسویت.
 
از چشمه سار
از کوه
از صبح ِ روستا
از صحبت ِ زلال ِ تو خواهم گفت.
 
گفتم تمام  ِ اینهمه را
                          گفتم.
 
اما
وقتی که باز آمدی از دور دست ها
آشفتم.