اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۰ ارديبهشت ۱٣۹۱ -  ۲۹ آوريل ۲۰۱۲

در روز ۲۱ آپریل برنامه ای فرهنگی ـ سیاسی در حمایت از "کارزار مردمی ایران تریبونال" در شهر کلن آلمان برگزار شد.

برنامه با یاد جانباختگان راه آزادی و پخش سرود "خون ارغوان ها" آغاز شد. سپس یکی از فعالین کارزار ایران تریبونال سخنرانی کوتاهی ارائه داد که متن آن در پایان این گزارش به چاپ رسیده است.
برنامه با شعرخوانی علی رستانی ادامه پیدا کرد و با صدای دلنشین خواننده معترض، آرمان، حال و هوایی دیگر گرفت. آرمان در ترانه هایش فقر کودکان خیابانی را به تصویر کشید و اعدام و قتل عام فرزندان مردم را تشنیع کرد.

پس از استراحتی کوتاه، حاضرین گوش جان به داستان های میترا درویشیان سپردند که با داستانی در سوگ زنده یاد فرزاد کمانگر آغاز کرد و ذهن حاضرین را با خود به کوه های کردستان برد.
برنامه با صدای آرمان پایان یافت.

فضای صمیمانه حاضرین که با دردی مشترک گرد هم آمده بودند، ویژگی قابل ذکر برنامه بود چراکه هیچ کس خود را مهمان و تماشاچی برنامه نمی دانست؛ همه میزبان بودند و همه همصدا؛ چراکه کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت، ماورای همه اختلافات سیاسی ـ ایدئولوژیک، داغی التیام نیافتنی است بر دل تمامی سوگواران جانباختگان این دهه؛ و خواست محاکمه جمهوری اسلامی در یک دادگاه مردمی بین المللی به جرم جنایت علیه بشریت، آرزوی قلبی هرآنکس که قلبش برای آزادی و عدالت می طپد.

متن سخنرانی سحر در برنامه ۲۱ آپریل شهر کلن

"سه سئوال:
مسلمانی؟ نماز می خوانی؟ حاضری سازمانت را نفی کنی؟

سه سئوال در چند دقیقه و مابقی طناب دار بود و دسته دسته جان های عاشقی که به دست جلادان جمهوری اسلامی پرپر شدند و مخفیانه در گورهای دسته جمعی مدفون.
اینگونه شد که جمهوری اسلامی یک نسل از بهترین فرزندان مردم را در سیاهچال های مخوفش به خاک و خون کشید و به سینه خاوارن ها سپرد. طی دهه شصت ده ها هزار زندانی سیاسی به جوخه های مرگ سپرده شدند بی آنکه از ابتدایی ترین حقوق انسانی و حقوقی برخوردار باشند.
دنیا این فاجعه را در سکوت نظاره گر بود.

با گذشت بیش از دو دهه، هنوز زخم های حاصل از جنایات زندان بر تن جان بدربردگان از این کشتار، مرهمی نیافته و من و ما بیش از دو دهه است که سوگوار عزیزترین هایمانیم که خفته در گورهای بی نشانند.

ما عدالت می خواهیم!
چهار سال پیش، جمعی از اعضای خانواده های جانباختگان کشتار دهه شصت و جان بدربردگان از این جنایت، با یاری و همراهی تنی چند از فعالین سیاسی، پرچم دادخواهی برای قربانیان دهه شصت را برافراشتند.
هدف برپایی دادگاهی مردمیست متشکل از مجرب ترین حقوقدانان نامدار بین المللی و شاهدانی که بازگوکننده یکی از هولناکترین جنایات عیله بشریتند. دادگاهی که وابسته به هیچ ارگان دولتی نخواهد بود و با نیروی انسانی و مالی مردم برگزار خواهد شد. دادگاهی که جمهوری اسلامی را به جرم جنایات دهه شصت به محاکمه خواهد کشید.

باشد که این تلاش برای برقراری عدالت، مرهمی باشد بر دل های هزارپاره. باشد که آیندگان بدانند که بر ما چه گذشت. باشد که نوباوگانمان به معجزه های شال سبز رنگ نخست وزیر کشتار دهه شصت، امید نبندند و نیروی خود را باور دارند.

اگر چهار سال پیش، این راه صعب العبور می نمود و ناممکن، امروز افتخار این را داریم که به اطلاع سوگواران دهه شصت و وجدان های بیدار و تشنه عدالت برسانیم که دادگاه جمهوری اسلامی برگزار خواهد شد. مرحله اول این دادگاه در روزهای ۱٨ تا ۲۲ ژوئن در مرکز حقوق بشر سازمان عفو بین الملل در لندن، و مرحله دوم آن در ماه اکتبر در لاهه برگزار خواهد شد.

برای اولین بار در تاریخ ایران، قربانیان یک جنایت دولتی به دادخواهی برخواهند خواست و من و ما در پیشگاه این دادگاه مردمی، عدالت را در حق عزیزان به خون خفته مان برقرار خواهیم کرد.

هرچند این دادگاه قدرت اجرایی ندارد اما نفس برگزاری آن و محکومیت جمهوری اسلامی به جرم جنایت علیه بشریت، گامیست بزرگ در جهت رسوایی رژیم اسلامی در سطح بین المللی و مستندسازی جنایات این رژیم برای تاریخ سرزمینمان و آگاهگری نسل های آینده.
و در نهایت این دادگاه تریبونیست برای دل های سوگوار دهه شصت؛ تا تو زخم های لاعلاجت را از جنایات زندان، شبانه در خفا نگریی، خشمت را بی صدا فرو نخوری و من نام مادرم را در کابوس های بیداری نخوانم.

نمی دانم در کجای خاک های خونین خاوران خفته ای مادر؛ فقط می دانم که تو بی نشان نیستی! نشان تو بر تارک آسمان آرزوهای زیبا و انسانیت نقش بسته و من و ما نام و یاد تو و همرزمانت را تا ابد فریاد خواهیم زد. و با هرنفس دوباره و دوباره می گوییم و تکرار می کنیم تا جهانیان بدانند و وجدان های خفته بیدار شوند که ما جنایات جمهوری اسلامی را فراموش نخواهیم کرد، عفو هم نخواهیم کرد!"

کارزار مردمی ایران تریبونال ـ آلمان
۲۵ آپریل ۲۰۱۲