عنوان : چند یادداشت
چند یاد داشت
۱-تجربه ی بیش از سی سال کار در میان کارکنان شرکت نفت و به ویژه کارکنان حفاری بر آن است که چیزی نزدیک به همه ی آن کارکنان، خاستگاه عشیرتی و روستایی دارند و مفهومی شهروند در ذهنیت آنان جا باز نکرده است.شیوه ی زندگی بر مدار آموختن و استفاده از سخت افزار های اجتماعی است، حالی که نرم افزار یا ذهنیت بسیار کند و ناکارآمد است. به دیگر سخن ارزش ها و باورهای ایلیاتی و قبیله گرایی به سخت جانی ادامه داده اند که بازتابش را در زد و بند در استخدام بستگان، ایجاد شرکت های فامیلی و استفاده از رانت قدرت برای بردن مناقصات و معاملات بود و است. از آن سوی رواج فرهنگ مصرفی آن هم به شیوه ای شتابزده و انبوه، با خود و در به خاطر بی خبری کارکنان که بیشتر وقت و روزهای خود را بر سر دکل های حفاری و حوزه های نفتی می گذرانند، فساد اخلاقی را هم در رد هر دوسوی زناشوویی به بار آورده است که در فرایند خود به خلق قشری از طبقه کارگر شده است که دیدگاه سرمایه داری را برای کسب درامد بیشتر و مصرف دامن زده است. اتمیزه شدن در مفهوم قرار گرفتن منافع فردی، شاید بیانگر درکی روانی از این بخش از طبقه کارگر ، معنایی داشته باشد.

۲- نبود روشنفکرانی که مفاهیم فرهنگی و ارزش های بورژوایی را به کارکنان صنعت نفت بکشنانند؛ جا را برای بقا ارزش های پیش سرمایه داری و رسوب و رسوخ لمپنیسم باز کرده است. بیشتر کارکنان این صتعت حتی پس از بازنشستگی در به عنوان کارکنان قرار دادی به در شرکت های حفاری و سرویس دهنده ی آن می پرداند که دیگر به عنوان پدیده ای عام و نرم اجتماعع تبدیل شده است. بورژوازی وطنی هم در قالب شرکت های دولتی و هم وابسته یه نهاد های نظامی و امنیتی (دارای بیشترین قدرت جذب) برندگان این پروسه اند و کارکنان راضی
۳- رویکرد بدنه ی روشنفکران عدالت خواه، به این بخش چندان نبوده است. و از گفتمان با طبقه متوسط جامع برای گسترش فرهنگ و ارزش های بورزوایی غافل مانده اند.
۴- یک نمونه رویکرد بورژوایی در مفهوم پیشرفته آن را در همدل و همکاری بازاریان و ثروتمندان استان لار که در دبی (در قطر و کویت کمتر) می توان دید که با اختصاص بخشی از درآمد خود به ساخت و ایحاد دانشگاه هایی چند، بیمارستان، آمفی تاتر، کتابخانه, مدرسه، فرودگاه و خوابگاه دانشجویان پرداخته اند که نمونه در خور و قابل بررسی بیشتر و ارزشمندی است. و جالب این است که این جماعت نه خواست ایجار کارگاه و کاخانه چندانی را در منطقه داشته اند و نه در گسترش آنچه موجود است کوشیده اند. که بازتابیست از خواستگاه بورژوازی بازر و به ویژه سرمایه داری کمپرادور
-
۴- ر
۴۵۲۹۹ - تاریخ انتشار : ۱۵ ارديبهشت ۱٣۹۱