عنوان : شیفتگی
۱.بی شک فرزاد کمانگر معلم درستکار و دگرگونی خواهی بود. ۲.فریادها و تلاش ها برای نجات وی از مرگ، بسیار بجا و درست بود و افسوس که اراده ضد مردمی رژیم را در هم نشکست. ۳.ارزش واقعی کار فرزاد چه در تقویم روزی داشته باشد یا نه، همیشه محفوظ است چونان صمد بهرنگی (که می دانیم در اثر حادثه از دست رفت) و خانعلی( که پیشاپیش تظاهرات معلم ها هدف قرار گرفت و کشته شد ) و استاد نجات اللهی ( که در انقلاب کشته شد) و... ۴. معلم های کشور در جریان مبارزات صنفی در سال های گذشته بویژه در دوره "اصلاحات" و چه پس از آن همواره بر آشفته از تبلیغ روز ترور مطهری به عنوان روز معلم و صرفن در جهت هدف های خود ونه معلم های زحمتکش ، تلاش کردند که روز ۵ اکتبر برابر با ۱۳ مهر را به عنوان روز همبستگی معلم های جهان( بسان روز جهانی کارگر)طرح و گرامی بدارند ( بیانیه های کانون های صنفی معلمان را مرور کنید.) البته برای اینکه تلاش صنفی شان با سرکوب مواجه نشود گاهی بر گور مطهری نیز حاضر می شدند.در واقع اگر بنا باشد هر روز در پی رویداد ی تازه تقویم را زیر و رو کرده تاریخ عوض کنیم خود را مسخره نکرده ایم؟۵.اگر منتظر بمانیم رزمنده ای در مبارزه با استبداد شهید شود و سپس او را مقدس کنیم (آل احمد ،صمد را کشته به دست ساواک اعلام کرد که مثلن ساواک را بد نام کند ولی وقتی این دروغ آشکار شد به اعتبار خود او آسیب زد و هنوز بهانه ای شده در دست نو لیبرال ها که اساس ادعا های مبارزین ضد دیکتاتوری را باطل و اعتباری برای رژیم شاه و ساواکش دست و پاکنند) و بنای شهید پرستی بگذاریم همیشه باید دنبال احساسات بدویم و عقل را واگذاریم ، مانند اینکه فکر کنیم اینک که همگان فرزاد را دوست داریم محض خاطر او با هم کنار بیاییم.این تنها یک خوش نیتی غیر واقع بینانه است.اتحاد نیروهای سیاسی بر ضد دیکتاتوری ساز و کار پیچیده و البته ممکنی است و با تو بمیری من بمیرم تفاوت دارد.
۴۵۴۶۴ - تاریخ انتشار : ۲۴ ارديبهشت ۱٣۹۱