گزارش شرکت فدائیان خلق (اکثریت) در جشن اول ماه مه در کپنهاگ- دانمارک
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
چهارشنبه
۲۰ ارديبهشت ۱٣۹۱ -
۹ می ۲۰۱۲
همچون بیشتر کشورهای جهان که مراسم جهانشمول روز کارگر آزادانه گرامی داشته می شود، این جشن نیز در بسیاری از شهرهای دانمارک از جمله کپنهاگ با راهپیمای های گسترده کارگران ،مزدبگیران و اتحادیه سراسری کارگران، کارمندان، دانشجویی و زنان برگزار گردید.
ازآغازین ساعات روزیکم ماه می، دربیشترشهرداری ها و بخش های گوناگون شهرهمچون سال های گذشته سخنرانی ها، گردهمایی ها و نشست های بسیاری تدارک دیده شده بود. ولی مراسم امسال با شکوه تر و پرشورترازهمیشه و با حضور بویژه گسترده ترکارگران و مزدبگیران برگزار گردید. پس از پایان مراسم درنقاط گوناگون شهر، گروه گروه و دسته دسته مردم به خیابان ها آمده و با پرچم ها و شعارهای صنفی خود به سوی پارک مرکزی شهر( فیله پارکن) سرازیر شدند. اندک اندک با طنین سرود انترناسیونال پارک مرکزی که در تاریخ سیاسی و فرهنگی این شهر نقش بسزایی دارد مملو از مردم شد، تا آنجا که برای رفتن از سویی به سوی دیگر پارک، جایی برای گام نهادن نبود. و این در شرایطی بود که امسال این مراسم به روز تعطیلی پایان هفته نخورده بود.
اما ویژگی این روز را می بایست دراین دید، که پس ازانتخابات پیش از وقت امسال و در نتیجه پایان ده سال حکومت دولت اقلیت احزاب لیبرال و محافظه کار، که با پشتیبانی پارلمانی حزب مردم دانمارک که حزبی راستگرا و ضد مهاجرهمراه بود، دولت ائتلافی، احزاب سوسیال دمکرات، سوسیالیست های مردمی و حزب میانه رو لیبرال های چپ، با پشتیبانی حزب اتحاد چپ های دانمارک که از نفود بسیاری در میان جونان و دانشجویان اتحادیه های کارگری و سندیکایی برخوردار است، زمام قدرت را در دست گرفتند.
این دگرگونی بر بستر نابسامانی های اقتصادی، بیکاری، کسری بودجه بیش از یک صد میلیارد کرونی، تورم اقتصادی، خصوصی سازی بخش های دولتی، چشم پوشی ها وحمایت های مالیاتی از گروهای مرفه و پر درآمد جامعه، پس راندن آهسته سیاست های رفاه وعدالت اجتماعی، نداشتن راهکارهای درست بهسازی زیست محیطێ، محدودیت و تبعیضات نژادی در پیوند با مهاجرین و پناهندگان کشورهای بویژه جهان سوم و... پیش آمد و دولت نوین وارث این نابسامانی ها شد.
یکی از مهمترین و استراتژیک ترین یورش ها و رفرم های دولت پیشین را می توان در پیشبرد سیاست و اندیشه مذاکره شخصی و منفرد کارگران و مزدبگیران با کارفرما برسرمطالبات اقتصادی و شرایط کاری، وحمایت از اتحادیه های زرد را نام برد. با این کاردولت نئولیبرال زمینه را برای خنثی و ضعیف تر نمودن تدریجی نقش تاریخی اتحادیه کارگری و صنفی در راستای سازماندهی مبارزات طبقاتی درجامعه و نهایتاً پرت نمودن این سازمان ها به استحاله تدریجی را ایجاد نمود. و این جنگی آهسته اما کاملا ایدئولوژیک و حساب شده بود که دولت نئولیبرال پیشین با همه توان خود جهت پس راندن دستاوردهای صدها سال مبارزه مردم این کشور برای برابری، رفاه و عدالت اجتماعی و یا سوسیال دموکراتیسم را پیش می برد.
عنصردیگری که در تغییر دولت کارآمد شد، نارضایتی گسترده مردم ازسیاست های گوش به فرمان دولت پیشین از آمریکا و ناتو در شرکت دانمارک در جنگ های عراق و افغانستان بود. به همین جهت تصادفی نبود که نخست وزیر پیشین این کشور( آندرس فوگ راسموسن ) پس از کناره گیری خود از نخست وزیری به پست فرماندهی سیاسی ناتو گمارده شد.
در روز جهانی کارگران در پارک مرکزی شهر، صدها هزار نفر گرد آمده بودند، اندی برای خوش بودن و شنیدن موزیک، اندی برای شنیدن سخنان نخستین نخست وزیر زن سوسیال دمکرات دانمارک ( هله تورنینگ اسمیت) یا گوش دادن به سخنان وزیر امور خارجه کشور( ویلو سویندل) از حزب سوسیالیست مردمی. اما بیشترین وزن سیاسی این روز و توجه مردم هنگامی بود که یوهانا اشمیت نیلسن زن جوانی که عضو شورای مرکزی و هیئت پارلمانی حزب اتحاد چپهای دانمارک است، روی سن آمده وبه سخنرانی پرشور خود پرداخت.
او علی رغم پشتیبانی پارلمانتاریستی حزبش از دولت نوین به نقد سیاستهای سازشکارانه دولت در پیش نبردن اجرای برنامه ها و وعده های داده شده پیش ازانتخابات زودرس از جمله، تلاش موثر و کارساز برای ایجاد کار، حرکت در راستای بازگرداندن رفاه و عدالت اجتماعی به سود اکثریت کم درآمد جامعه وحل مشکلات پناهندگان و مهاجرین پرداخت. یوهانا اشمیت نیلسن سازش های نادرست سوسیال دمکراتها را با سیاست های اقتصادی لیبرالیستی بویژه در زمینه سیاست حمایت، چشم پوشی و بخشش های مالیاتی از گروه های مرفه و پر درآمد جامعه را مورد نقد قرار داد. او پشتیبانی حزبش را از دولت مشروط به پیشبرد رفرم های بنیادین و زیرساخت هایی که سمت و سوی عدالت خواهانه دارند اعلام کرد.
در روز جهانی کارگران در پارک مرکزی شهردر زیر آفتاب گرم یکم ماه مه، صدها چادر با پرچم ها و رنگ های گوناگون برپا شده بود و ازهر چادری نوایی و صدایی به گوش می رسید. جایی موزیک آمریکای لاتین، دانمارکی، انگلیسی و جای دیگرموزیک و چوپی کردی و....
در گوشه ای از این پارک نزدیک سن اصلی، بخش چادرهای همبستگی توجه مردم و علاقه مندان به اقلیت های ملی را به خود جلب کرده بود. در اینجا در کنار پرچم های ملل دیگر، یکی از زیباترین پرچم ها بر روی دومین چادر از سمت چپ نصب شده بود و از دور همه ایرانیان را بسوی خود می خواند، اینجا محل قرار و دیدارشان شده بود، گویی اینجا گوشه ای بود که ایرانیان با همه گرایشات فکری یک جای مشترک، یک خواستگاه ، یک گم شده آشنایی را می جستند، یک هویت را. اینجا آرم و نشان سازمان فداییان خلق ایران اکثریت محل تلاقی ایرانیان بود. چادر سازمان را همه ایرانیان می شناختند. درون چادر مزین به عکس های گوناگون جنبش اعتراضی مردم علیه رژیم جمهوری اسلامی بود، کتب کلاسیک وادبی، داستان های کودکان و نوجوانان، بیانیه ها و اطلاعیه های سازمان، ترانه سرود های سازمان "خروش، پرواز، آفتابکاران جنگل و..." و در کنار اینها بساط چای و قهوه.
درون و بیرون چادر با آمدن رفقای مالمو شور و حال دیگری پیدا کرد. بازدید کنندگان از چادر به ویژه دانمارکیان از ایران و جنبش اعتراضی می پرسیدند، از وضعیت سیاسی و زندانیان، از شرایط کارگران در ایران، از اینکه آیا احتمال یا خطر جنگ وجود دارد یا نه؟
از کناری به چادر می نگریستم؛ رفقا مملو از شور بودند، دوستان و رفقای قدیمی می آمدند و دیداری تازه می کردند و از سازمان می پرسیدند، از این از آن چه خبر؟ خلیل کجاست.....؟
چند چادر پایین تر پرچم و چادر حزب توده ایران بر پا بود که آنجا هم رفقای حزب در تلاش و کوشش بودند. با روبوسی روز جهانی کارگران را تا سال آینده و مناسبت دیگری به یکدیگر شادباش گفتیم.
گزارش از رئوف حسن زاده.
|